Τι εννοούν όταν λένε “ανάπτυξη”

Παρουσίασαν χθες στον πρωθυπουργό το “Μετά-Μνημόνιο” ανάπτυξης ο ΣΕΒ, η Τράπεζα της Ελλάδος (της οποίας μόλις το 9% κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο) και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών. Σύμφωνα με αυτή την πρόταση πρέπει, η Κυβέρνηση, να μην μείνει στο Μεσοπρόθεσμο, αλλά να συνεχίσει επί σειρά ετών τα σκληρά μέτρα λιτότητας, με την συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Θα σας παρουσιάσουμε συνοπτικά, και μετά σχολιασμού, κάποια κύρια σημεία της εν λόγω πρότασης, για να μπορέσετε να δείτε τι έχουν κατά νου οι κυβερνώντες και τα αφεντικά τους.



“Είναι αδήριτη η ανάγκη να περάσουμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, βασισμένο στην εξωστρέφεια–δηλαδή στην υψηλή παραγωγικότητα και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει η χώρα. Αυτό το μοντέλο συνεπάγεται στρατηγικές δημόσιες επενδύσεις χρηματοδοτούμενες σε μεγάλο βαθμό από τους κοινοτικούς πόρους, ιδιωτικές επενδύσεις χρηματοδοτούμενες από αυξημένη σε σύγκριση με το παρελθόν εγχώρια αποταμίευση, καθώς και την εισροή ξένων κεφαλαίων που θα πρέπει να προσελκύσει η χώρα ώστε να επιτύχει τους αναγκαίους ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης.”

“Οι μεγάλες επιχειρήσεις σε αυτούς τους κλάδους θα πρέπει να μειώσουν τα κόστη τους και να γίνουν ανταγωνιστικές διεθνώς. Η πληθώρα των μικρών επιχειρήσεων –που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας– θα πρέπει να κυνηγήσουν την ανταγωνιστικότητα, είτε μέσω οικονομιών κλίμακας είτε μέσω της καινοτομίας και της τεχνογνωσίας είτε ακόμη μέσω της μεταξύ τους συνεργασίας.”

Μόνο και μόνο με τα παραπάνω 2 αποσπάσματα μπορεί κάποιος να καταλάβει ποιος είναι ο αντικειμενικός στόχος των μέτρων που λαμβάνει τώρα η κυβέρνηση, όπως και των προτάσεων “ανάπτυξης” που παρατίθενται. Αντικειμενικός σκοπός είναι η φτωχοποίηση των Ελλήνων με μοχλούς πίεσης τα αντιλαϊκά μέτρα και της αθρόα προσφορά φθηνών εργατικών χεριών από τους λαθρομετανάστες. Την φτωχοποίηση και τα λουκέτα, που ήδη βλέπουμε να πυκνώνουν ακόμα και στους πιο εμπορικούς δρόμους, θα ακολουθήσουν τα “κίνητρα επιχειρηματικότητας”, όπου τα ξένα κεφάλαια και η “αυξημένη εγχώρια αποταμίευση” θα αδράξει προκειμένου να δημιουργήσει θέσεις εργασίας που όμως, όπως αναφέρει το “Μεταμνημόνιο”, θα πρέπει να είναι στο πλαίσιο της “μείωσης του κόστους” των επιχειρήσεων. Αν μια επιχείρηση, όσο μεγάλη και να είναι, διπλασιάσει τους εργαζομένους της θα πρέπει να υποδιπλασιάσει τους μισθούς τους, ώστε να διατηρήσει το κόστος εργασίας σταθερό. Τα πράγματα φυσικά γίνονται χειρότερα όταν το κόστος πρέπει “να μειωθεί”.

Συνεπώς η ανάπτυξη την οποία εννοούν οι σύμβουλοι της κυβερνήσεως δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τον Έλληνα πολίτη, κοινώς δεν τον αφορά καθόλου. Η ανάπτυξη αυτή έχει να κάνει με την εγκαθίδρυση ξένων επιχειρήσεων, οι οποίες θα μετατρέψουν την αγορά εργασίας σε ένα κυριολεκτικό σκλαβοπάζαρο, προκειμένου να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και παράλληλα να μειώσουν το κόστος τους. Αυτή η ανάπτυξη συνεπώς αφορά μόνον τα ξένα κεφάλαια και τα ισχυρά εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα, δηλαδή τους διεθνείς τοκογλύφους και τους εγχώριους συνεργάτες τους.
Πηγη