Δεν ματαιώθηκαν οι παρελάσεις, ματαιώθηκε η πολιτική υποκρισία!

Πολύς λόγος έγινε για τις κινητοποιήσεις των πολιτών, ανήμερα της εθνικής επετείου του «ΟΧΙ». Κάποιοι βιάστηκαν να τις επικρίνουν, χωρίς προηγουμένως να αναλογιστούν την ουσία του εορτασμού και του νοήματος που περιέχεται στη λέξη «ΟΧΙ», που σηματοδότησε την αρχή του αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού το 1940. Ο συστημικός πατερναλισμός (δηλ. πολιτικοί και ΜΜ“Ε”), ξεσπάθωσε πάλι εναντίον του λαού. Υβρίζοντας και καθυβρίζοντας τους αγανακτισμένους, που δήθεν προσέβαλαν τους δήθεν πολιτικούς θεσμούς, μιας δήθεν δημοκρατίας, δήθενπολιτικών, δήθεν...
αγωνιστών: που νομίζουν ότι θα κρέμασουν την κάπα τους στην κρεμάστρα της Ιστορίας, επειδή αγωνίστηκαν, κάποτε, στα δεκαπέντε τους χρόνια. Αμ δε!

Ο αγώνας για ελευθερία και δημοκρατία δεν σταματάει στο «κάποτε», είναι διαρκής. Και αποδεικνύεται με έργα, όχι με υποκριτικά λογύδρια. Για αυτό οι αντιδράσεις των πολιτών ήταν απολύτως δικαιολογημένες, στο πνεύμα της ημέρας και εντός των δημοκρατικών ορίων. Αφού, εκτός των άλλων, η κοινωνία αιτούνταν την επιστροφή στο πολίτευμα της Δημοκρατίας και τηνεφαρμογή του Συντάγματος (και) από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Yπενθυμίζοντάς του πως ορκίστηκε να το υπηρετεί και να το υπερασπίζεται.
Οι πολίτες, έχοντας ολοζώντανη ιστορική μνήμη, απέτρεψαν τη διακωμώδηση του –χρησιμότατου, όπως αποδεικνύεται– θεσμού της παρέλασης.  Προστάτεψαν την ουσία του εορτασμού, διαλαλώντας ξανά το «ΟΧΙ»:

• ΟΧΙ, στο νέο φασιστοναζισμό της Νέας Τάξης των Πραγμάτων.
• ΟΧΙ, στον ασύδοτο – πλεονεκτικό – οικονομικό και πολιτικό νεοφιλελευθερισμό.
• ΟΧΙ, στον ευρωπαϊκό μισελληνισμό των εχθροπάθων «εταίρων».
• ΟΧΙ, στη γερμανική πολιτική κοσμοαντίληψη.
• ΟΧΙ, στη γερμανοποίηση της Ευρώπης.
• ΟΧΙ, στον ανεύθυνο πολιτικό καιροσκοπισμό.
• ΟΧΙ, στην τυραννία που σκορπά βία και (παρα-)κρατική τρομοκρατία.
• ΟΧΙ, στο ξεπούλημα της χώρας στους ξένους ή/και στους ντόπιους ιδιοτελείς ιδιώτες.
• ΟΧΙ, στον εξανδραποδισμό των εργαζομένων.
• ΟΧΙ, στον ξενιτεμό και την εξαθλίωση της ζωής τους.
• ΟΧΙ, στην πολιτική προπαγάνδα που υπονομεύει τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη της κοινωνίας, διασπείροντας ψέματα και αντιπαλότητα.
• ΟΧΙ, στα αντισυνταγματικά και προσβλητικά και απάνθρωπα Μνημόνια, καθώς και στους νόμους τους, που είναι αντίθετοι με τις αρχές της λογικής και του δικαίου.
• ΟΧΙ, στην παραχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας.
• ΟΧΙ, στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ και τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ:ενεργητικούς και παθητικούς.

Η κοινωνία προαισθανόμενη την κύρια αιτία της νοσηρότητάς της προσπαθεί να αυτοϊαθεί. Η απομόνωση και η ηθική αποδοκιμασία της αφορά τον πολιτικό μικροβισμό της μεταπολίτευσης, που έχει μολύνει κάθε πτυχή του βίου. Δεν εξαιτείται, αλλά απαιτεί τηνεπιστροφή των κλεμμένων κόπων της και την παραδειγματική τιμωρία όσων την λήστεψαν και την πρόδωσαν. Ταυτόχρονα, η ελληνική κοινωνία, εκπέμπει και ένα μήνυμα έξω από τα εθνικά σύνορα. Προς τους «καλιγούλες» και τους «νέρωνες» της Ευρώπης: Ότι, τελικώς, οι αυταρχισμοί τους δεν θα περάσουν… Kαθώς λήγει «Η Διορία του Νέρωνος»:
Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.
Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια …
Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες …
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων …
Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.
(Κ. Π. Καβάφης)
massmedia-gr
/filologos10.wordpress.com