Τώρα που τελειώσαμε με την απειλή του δημοψηφίσματος, που
τροφοδοτούσε την πολιτική και την παραπολιτική φιλολογία και
αποπροσανατόλιζε από τα βασικά προβλήματα της περιόδου, τώρα που σύσσωμη
η αστική τάξη και οι βασικές συνιστώσες του πολιτικού της συστήματος,
σε συνθήκες πολιτικής κρίσης και άγριου ανταγωνισμού για το μοίρασμα της
πολιτικής εξουσίας, συνασπίζονται και βαδίζουν προς το σχηματισμό
κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», με αποκλειστικό σκοπό να υπογράψει τη νέα
αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, που θ’ αλυσοδέσει τον ελληνικό λαό για...
δεκαετίες στο ζυγό του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, είναι χρήσιμο να δούμε το περιεχόμενο της περιβόητης συμφωνίας της 26ης Οκτώβρη.
Μετά την ανοιχτή τοποθέτηση της ΝΔ υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης, υπέρ της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτώβρη, τα πράγματα είναι καθαρά. Το σύστημα ετοιμάζεται για την αλλαγή σκυτάλης στην κυβερνητική εξουσία, προκειμένου να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Μια πολιτική «κινεζοποίησης» του εργαζόμενου λαού, αφαίμαξης κάθε σταγόνας του παραγόμενου πλούτου προς όφελος των τοκογλύφων του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου και ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας.
Το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε σε όλες της τις λεπτομέρειες αυτή τη νέα αποικιοκρατική συμφωνία, χωρίς το θολό ορίζοντα των εξουσιαστικών αντιπαραθέσεων στις κορυφές του πολιτικού συστήματος. Σ’ αυτή την πρώτη προσέγγιση περιοριζόμαστε στα βασικά συστατικά της στοιχεία.
Αν μετράμε καλά, αυτή είναι η τέταρτη «σωτηρία της χώρας» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη σωτηρία ήρθε με το Μνημόνιο, το οποίο μέσα σε τρία χρόνια θα καθιστούσε το ελληνικό κρατικό χρέος βιώσιμο, θα γλίτωνε την Ελλάδα από την «αναδιάρθρωση» που θα ισοδυναμούσε με χρεοκοπία και θα την οδηγούσε ξανά ποερήφανη στις «αγορές», από τις οποίες θα μπορούσε να δανειστεί με «λογικά» και «δίκαια» επιτόκια. Υστερα ήρθε η απόφαση της 25ης Μάρτη, σύμφωνα με την οποία η μείωση επιτοκίων στα δάνεια της τρόικας θα έλυνε τα προβλήματα που δεν είχε λύσει το Μνημόνιο.
Ακολούθησε το Μεσοπρόθεσμο και η συμφωνία της 21ης Ιούλη, που «έβαλαν πάτο στο βαρέλι» (κατά την παπάρα του Βενιζέλου, που του άρεσε τόσο πολύ ώστε την επαναλάμβανε τουλάχιστον δυο-τρεις φορές την ημέρα) και «έφερε το μεγαλύτερο δανειακό πακέτο στην ιστορία της χώρας», όπως καμάρωνε ο Παπανδρέου. Ετσι, φτάσαμε στην τέταρτη «διάσωση», αυτή της 26ης Οκτώβρη. Η οποία, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν θα είναι και η τελευταία.
Αρκεί μια ματιά στις σελίδες του διεθνούς Τύπου για να αντιληφθεί κανείς ότι με τη συμφωνία της 26ης Οκτώβρη οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης απλά «αγόρασαν χρόνο». Το πρόβλημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους (που δεν είναι ούτε αποκλειστικά ούτε κυρίως ελληνικό, αν σκεφτούμε τα μεγέθη Ιταλίας, Ισπανίας, Βελγίου και Γαλλίας, που περιμένουν στη… λίστα αναμονής των «κερδοσκόπων», δηλαδή του χρηματιστικού κεφάλαιου που δεν έχει πατρίδα και εθνικές ευαισθησίες), παραμένει και είναι δισεπίλυτο, γιατί προσκρούει στην ίδια τη λειτουργία των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού και στους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα τεράστια μονοπώλια και τα ιμπεριαλιστικά κράτη που τα εκπροσωπούν.
Η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη, ακόμη και σε επίπεδο διακηρυκτικής σαφήνειας είναι πολύ πίσω απ’ αυτή της 21ης Ιούλη. Το μόνο που είναι συγκεκριμένο σ’ αυτή είναι πρώτο το νέο δανειακό πακέτο των 130 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα και δεύτερο η εφαρμογή ενός αναβαθμισμένου καθεστώτος σκληρής επιτήρησης/εποπτείας από ειδικό μηχανισμό της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Μαγικές συμπτώσεις!
Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς αρι-θμούς, οι οποίοι αποκαλύπτουν κάποιες… περίεργες συμπτώσεις. Το νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα, για την περίοδο 2012-14 (στο οποίο θα συγχωνευτεί και το υπόλοιπο του πρώτου δανείου) είναι 130 δισ. ευρώ. Συνολικά, τα δάνεια από ΕΕ και ΔΝΤ θα είναι 208 εκατ. ευρώ (78+130) και όχι 240 (110+130), όπως το φουσκώνει η κυβέρνηση. Αυτό, όμως, είναι λεπτομέρεια. Αλλη σύγκριση έχει σημασία.
Σύμφωνα με τα επίσημα κρατικά στοιχεία (εισηγητική έκθεση προϋπολογισμού), την περίοδο 2012-14 λήγει και πρέπει να αποπληρωθεί κρατικό χρέος συνολικού ύψους 130,4 δισ. ευρώ (35,2 δισ. το 2012, 37,6 δισ. το 2013 και 57,6 δισ. το 2014)! Βλέπουμε, δηλαδή, ότι το ύψος του νέου δανειακού πακέτου είναι ίσοι με τις λήξεις κρατικών δανείων της περιόδου αναφοράς. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε, όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Το πρώτο δάνειο ήταν 110 δισ. Οσο ακριβώς ήταν και το ύψος των κρατικών δανείων που έληγαν την περίοδο αναφοράς του.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι χορηγούν στο ελληνικό κράτος νέα δάνεια που φτάνουνίσα-ίσα για να αποπληρωθούν τα παλιά. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Να μην υπάρξει πρόβλημα στην αποπληρωμή των κεφαλαίων που διαχρονικά τοποθετούν στην επιχείρηση «ελληνικό κράτος» το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και οι εγχώριες τράπεζες, με τη μορφή δανείων. Ως προς αυτό, η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη δεν διαφέρει σε τίποτα από τη συμφωνία που οδήγησε στην πρώτη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο. Αποφάσισαν να χορηγήσουν δάνεια ύψους 130 δισ. ευρώ για την τριετία 2012-2014, που ισούνται με το σύνολο των χρεολυσίων που πρέπει να καταβάλλει στους δανειστές του το ελληνικό κράτος την ίδια περίοδο. Ουσιαστικά, η μόνη σίγουρη απόφαση που πήρε η σύνοδος κορυφής της Ευρωζώνης τα χαράματα της 27ης Οκτώβρη είναι η ανανέωση ενός ακόμη μέρους των παλιών δανείων (συγκεκριμένα των δανείων που λήγουν την περίοδο 2012-14) με νέα δάνεια, με επαχθέστερους επιτοκιακούς όρους και επαχθέστερους όρους αποπληρωμής, δεδομένου ότι δεν θα υπάγονται στο εσωτερικό ελληνικό Δίκαιο, αλλά στο βρετανικό ή άλλο Δίκαιο αποικιοκρατικής αντίληψης, που εξασφαλίζει απόλυτα τους δανειστές έναντι του οφειλέτη.
Και οι τόκοι; Οι τόκοι που θα πληρώνονται κάθε χρόνο αυτή την περίοδο. Οι τόκοι θα πληρώνονται κανονικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως συμβαίνει και τώρα. Τα δάνεια της τρόικας χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των χρεολυσίων των προηγούμενων δανείων και οι τόκοι καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Γι’ αυτό και διογκώνονται τα ελλείμματα, παρά τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Αυτά τα ελλείμματα καλύπτονται με τον λεγόμενο βραχυπρόθεσμο δανεισμό (έντοκα γραμμάτια 3μηνης, 6μηνης και 12μηνης διάρκειας), ο οποίος γίνεται από τις τράπεζες με εξωφρενικά τοκογλυφικούς όρους. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δανείζεται για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.
Ποιο «κούρεμα»;
Και το «κούρεμα»; Εδώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι σήκωσε από τις πλάτες του ελληνικού λαού χρέος ύψους 100 δισ. ευρώ.
«Η Ευρώπη εξακολουθεί να αγοράζει χρόνο. Υποψιάζομαι ότι αυτή τη φορά θα κερδίσει λιγότερο χρόνο από ό,τι νομίζει επειδή από τη συμφωνία λείπουν οι λεπτομέρειες. Οι αγορές ομολόγων είναι άκρως επιφυλακτικές», δήλωσε με νόημα, μετά τη συμφωνία, ο Νικ Γκάρτσαϊντ, επικεφαλής επενδύσεων της JP Morgan. «Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές αποφάσεις θα ηρεμήσουν τις αγορές αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα», δήλωσε ο Εντ Αλτμαν, καθηγητής Οικονομικών του New York University. Παρόμοιες δηλώσεις υπάρχουν πολλές, όπως και επισημάνσεις του διεθνούς Τύπου. Οι πάντες θεωρούν ότι δεν υπάρχει καμιά συγκεκριμένη συμφωνία για «κούρεμα». Μέρκελ και Σαρκοζί ήθελαν να υπάρξει μια τέτοια ανακοίνωση και ο Νταλάρα, που εκπροσωπούσε τις τράπεζες στη σύνοδο κορυφής (!) δέχτηκε να υπάρξει αυτή η αναφορά, αφού σε πρακτικό επίπεδο είχε εξασφαλίσει την απρόσκοπτη αποπληρωμή των τρεχόντων δανείων για την περίοδο 2012-14. Οι διαπραγματεύσεις για ενδεχόμενο «κούρεμα» ακόμα δεν έχουν αρχίσει και αν και όταν ολοκληρωθούν θα εξασφαλίζουν απόλυτα τα συμφέροντα των τραπεζών.
Ομως, η κυβερνητική προπαγάνδα, με την αμέριστη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ, κατάφερε να καταστήσει κύριο αυτό που δεν υπάρχει (ενδεχόμενο «κούρεμα») και να αποκρύψει αυτό που υπάρχει (νέα δάνεια για την περίοδο 2012-14 ίσου ύψους με τις λήξεις παλιών δανείων κατά την ίδια χρονική περίοδο). Εφτασαν στο σημείο να στήσουν ολόκληρη φάμπρικα, με μια στημένη ερώτηση που έγινε στον Παπανδρέου, περί δήθεν σκληρού εκβιασμού που άσκησε η Μέρκελ με αποτέλεσμα να γονατίσει ο Νταλάρα. Μερικές χώρες, πράγματι, έκαναν δημόσιες δηλώσεις -–πάντα στο Συμβούλιο– ότι “να προσέξει ο ιδιωτικός τομέας, διότι αλλιώς θα πάμε σε μια πιο αναγκαστική λύση”», απάντησε ο Παπανδρέου στη σημένη ερώτηση, αν κάποιες χώρες απείλησαν τις τράπεζες ότι θ’ αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, αν αυτές δεν αποδεχτούν το «κούρεμα». Το ψέμα του Παπανδρέου φαίνεται καθαρά από την αναφορά του ότι ορισμένες χώρες έκαναν τέτοιες δηλώσεις στο Συμβούλιο. Ομως, η διαπραγμάτευση με τον Νταλάρα δεν έγινε στο συμβούλιο, αλλά σε μικρή σύσκεψη με Μέρκελ, Σαρκοζί, Λαγκάρντ, Τρισέ και Ρομπάι, άρα ο Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να έχει γνώση! Πέραν του οφθαλμοφανούς ψέματος, οι Μέρκελ- Σαρκοζί δεν θα μπορούσαν να εκβιάσουν τον Νταλάρα με χρεοκοπία της Ελλάδας. Γιατί τότε θα χρεοκοπούσε και η ΕΚΤ που κατέχει περίπου 65 δισ. ελληνικό χρέος, ποσό μεγαλύτερο από κάθε ιδιωτική τράπεζα! Κι αυτό το ξέρει και ο Νταλάρα και όλοι.
ΥΓ: Στο θέμα του «κουρέματος» ως ενδεχόμενο θα επανέλθουμε με αναλυτικό άρθρο μας, για ν’ αποκαλύψουμε ότι η διαχείριση του χρέους μέσω «κουρέματος» δεν γίνεται για να ελαφρύνει τον ελληνικό λαό από τμήμα έστω των δανειακών βαρών, αλλά για να αναδιατάξει το χρέος, να το καταστήσει βιώσιμο –δηλαδή διαχειρίσιμο– και να μπορέσει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο ν’ απομυζά απρόσκοπτα ένα μεγάλο μέρος των αξιών που παράγονται στην Ελλάδα.
Επιτροπεία αποικιοκρατικού τύπου
«Θα πρέπει να ενισχυθούν οι μηχανισμοί για την παρακολούθηση της εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος, όπως ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση»,αναφέρεται στο σημείο 10 της «Δήλωσης της συνόδου κορυφής για το ευρώ», που στη συνέχεια αναφέρεται στη συγκρότηση μόνιμου μηχανισμού επιτροπείας από την τρόικα, εγκατεστημένου στην Αθήνα. «Αυτός ο νέος ρόλος θα καθοριστεί στο Μνημόνιο συμφωνίας», αναφέρει η Δήλωση.
Εμείς το ζητήσαμε, για να μην έχουμε το σόου των ανά τρίμηνο επισκέψεων της τρόικας, δηλώνει η κυβέρνηση, διά στόματος Παπανδρέου και Βενιζέλου. Καμαρώνουν για το δωσιλογισμό τους! Η αναφορά σε αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία και θα έχει την ευθύνη του προγράμματος, έγινε προκειμένου να αποφευχθούν προβλήματα Διεθνούς Δικαίου και ελληνικής συνταγματικής τάξης, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται υπό κατοχή. Επί της ουσίας, όμως, έχουμε οικονομική κατοχή –με τις ευλογίες της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας– και άσκηση της εξουσίας από τον αποικιοκρατικό μηχανισμό επιτήρησης.
Μια πρώτη δόση αυτής της κατοχής πήραμε όλοι το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, με το τελεσίγραφο των Μέρκελ-Σαρκοζί και τον δημόσιο εξευτελισμό στον οποίο υπέβαλαν τον Παπανδρέου, ο οποίος αποδέχτηκε πλήρως όλους τους όρους τους και απέσυρε την πρόταση για δημοψήφισμα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρουσιαζόταν από το προπαγανδιστικό επιτελείο του Μαξίμου σαν «μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία». Μέρκελ και Σαρκοζί, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν άλλο στην Ευρωζώνη, ανακοίνωσαν ακόμα και την αναστολή της καταβολής της 6ης δόσης του τρέχοντος δανείου, την οποία η σύνοδος κορυφής του ευρώ είχε χαιρετίσει στο σημείο 9 της Δήλωσής της! Για να καταλάβουμε ποιοι πραγματικά κάνουν κουμάντο.
eksegersi.gr
Την ουσία της νέας επιτήρησης έδωσε με δήλωσή του ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε: «Σε αντάλλαγμα για μεγαλύτερη βοήθεια από τα κράτη-μέλη, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σκληρά μέτρα και να δεχθεί μια πολύ πιο στενή εποπτεία, μπορεί κανείς ακόμα να πει ότι προσωρινά θα εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας. Δεν πιστεύω ότι καμιά άλλη χώρα θα θέλει να της επιβληθούν τέτοια μέτρα, ακόμη και αν βρεθεί στην έσχατη ανάγκη». Η σκληρή εποπτεία δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για την εξασφάλιση της απομύζησης του ελληνικού λαού, αλλά προς παραδειγματισμό όλων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το μάθημα που έδωσαν Μέρκελ-Σαρκοζί στον Παπανδρέου ήταν ένα πρώτο μικρό δείγμα που σίγουρα δίδαξε πολλούς.
filologos10.wordpress.com
δεκαετίες στο ζυγό του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, είναι χρήσιμο να δούμε το περιεχόμενο της περιβόητης συμφωνίας της 26ης Οκτώβρη.
Μετά την ανοιχτή τοποθέτηση της ΝΔ υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης, υπέρ της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτώβρη, τα πράγματα είναι καθαρά. Το σύστημα ετοιμάζεται για την αλλαγή σκυτάλης στην κυβερνητική εξουσία, προκειμένου να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Μια πολιτική «κινεζοποίησης» του εργαζόμενου λαού, αφαίμαξης κάθε σταγόνας του παραγόμενου πλούτου προς όφελος των τοκογλύφων του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου και ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας.
Το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε σε όλες της τις λεπτομέρειες αυτή τη νέα αποικιοκρατική συμφωνία, χωρίς το θολό ορίζοντα των εξουσιαστικών αντιπαραθέσεων στις κορυφές του πολιτικού συστήματος. Σ’ αυτή την πρώτη προσέγγιση περιοριζόμαστε στα βασικά συστατικά της στοιχεία.
Αν μετράμε καλά, αυτή είναι η τέταρτη «σωτηρία της χώρας» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη σωτηρία ήρθε με το Μνημόνιο, το οποίο μέσα σε τρία χρόνια θα καθιστούσε το ελληνικό κρατικό χρέος βιώσιμο, θα γλίτωνε την Ελλάδα από την «αναδιάρθρωση» που θα ισοδυναμούσε με χρεοκοπία και θα την οδηγούσε ξανά ποερήφανη στις «αγορές», από τις οποίες θα μπορούσε να δανειστεί με «λογικά» και «δίκαια» επιτόκια. Υστερα ήρθε η απόφαση της 25ης Μάρτη, σύμφωνα με την οποία η μείωση επιτοκίων στα δάνεια της τρόικας θα έλυνε τα προβλήματα που δεν είχε λύσει το Μνημόνιο.
Ακολούθησε το Μεσοπρόθεσμο και η συμφωνία της 21ης Ιούλη, που «έβαλαν πάτο στο βαρέλι» (κατά την παπάρα του Βενιζέλου, που του άρεσε τόσο πολύ ώστε την επαναλάμβανε τουλάχιστον δυο-τρεις φορές την ημέρα) και «έφερε το μεγαλύτερο δανειακό πακέτο στην ιστορία της χώρας», όπως καμάρωνε ο Παπανδρέου. Ετσι, φτάσαμε στην τέταρτη «διάσωση», αυτή της 26ης Οκτώβρη. Η οποία, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν θα είναι και η τελευταία.
Αρκεί μια ματιά στις σελίδες του διεθνούς Τύπου για να αντιληφθεί κανείς ότι με τη συμφωνία της 26ης Οκτώβρη οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης απλά «αγόρασαν χρόνο». Το πρόβλημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους (που δεν είναι ούτε αποκλειστικά ούτε κυρίως ελληνικό, αν σκεφτούμε τα μεγέθη Ιταλίας, Ισπανίας, Βελγίου και Γαλλίας, που περιμένουν στη… λίστα αναμονής των «κερδοσκόπων», δηλαδή του χρηματιστικού κεφάλαιου που δεν έχει πατρίδα και εθνικές ευαισθησίες), παραμένει και είναι δισεπίλυτο, γιατί προσκρούει στην ίδια τη λειτουργία των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού και στους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα τεράστια μονοπώλια και τα ιμπεριαλιστικά κράτη που τα εκπροσωπούν.
Η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη, ακόμη και σε επίπεδο διακηρυκτικής σαφήνειας είναι πολύ πίσω απ’ αυτή της 21ης Ιούλη. Το μόνο που είναι συγκεκριμένο σ’ αυτή είναι πρώτο το νέο δανειακό πακέτο των 130 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα και δεύτερο η εφαρμογή ενός αναβαθμισμένου καθεστώτος σκληρής επιτήρησης/εποπτείας από ειδικό μηχανισμό της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Μαγικές συμπτώσεις!
Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς αρι-θμούς, οι οποίοι αποκαλύπτουν κάποιες… περίεργες συμπτώσεις. Το νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα, για την περίοδο 2012-14 (στο οποίο θα συγχωνευτεί και το υπόλοιπο του πρώτου δανείου) είναι 130 δισ. ευρώ. Συνολικά, τα δάνεια από ΕΕ και ΔΝΤ θα είναι 208 εκατ. ευρώ (78+130) και όχι 240 (110+130), όπως το φουσκώνει η κυβέρνηση. Αυτό, όμως, είναι λεπτομέρεια. Αλλη σύγκριση έχει σημασία.
Σύμφωνα με τα επίσημα κρατικά στοιχεία (εισηγητική έκθεση προϋπολογισμού), την περίοδο 2012-14 λήγει και πρέπει να αποπληρωθεί κρατικό χρέος συνολικού ύψους 130,4 δισ. ευρώ (35,2 δισ. το 2012, 37,6 δισ. το 2013 και 57,6 δισ. το 2014)! Βλέπουμε, δηλαδή, ότι το ύψος του νέου δανειακού πακέτου είναι ίσοι με τις λήξεις κρατικών δανείων της περιόδου αναφοράς. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε, όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Το πρώτο δάνειο ήταν 110 δισ. Οσο ακριβώς ήταν και το ύψος των κρατικών δανείων που έληγαν την περίοδο αναφοράς του.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι χορηγούν στο ελληνικό κράτος νέα δάνεια που φτάνουνίσα-ίσα για να αποπληρωθούν τα παλιά. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Να μην υπάρξει πρόβλημα στην αποπληρωμή των κεφαλαίων που διαχρονικά τοποθετούν στην επιχείρηση «ελληνικό κράτος» το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και οι εγχώριες τράπεζες, με τη μορφή δανείων. Ως προς αυτό, η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη δεν διαφέρει σε τίποτα από τη συμφωνία που οδήγησε στην πρώτη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο. Αποφάσισαν να χορηγήσουν δάνεια ύψους 130 δισ. ευρώ για την τριετία 2012-2014, που ισούνται με το σύνολο των χρεολυσίων που πρέπει να καταβάλλει στους δανειστές του το ελληνικό κράτος την ίδια περίοδο. Ουσιαστικά, η μόνη σίγουρη απόφαση που πήρε η σύνοδος κορυφής της Ευρωζώνης τα χαράματα της 27ης Οκτώβρη είναι η ανανέωση ενός ακόμη μέρους των παλιών δανείων (συγκεκριμένα των δανείων που λήγουν την περίοδο 2012-14) με νέα δάνεια, με επαχθέστερους επιτοκιακούς όρους και επαχθέστερους όρους αποπληρωμής, δεδομένου ότι δεν θα υπάγονται στο εσωτερικό ελληνικό Δίκαιο, αλλά στο βρετανικό ή άλλο Δίκαιο αποικιοκρατικής αντίληψης, που εξασφαλίζει απόλυτα τους δανειστές έναντι του οφειλέτη.
Και οι τόκοι; Οι τόκοι που θα πληρώνονται κάθε χρόνο αυτή την περίοδο. Οι τόκοι θα πληρώνονται κανονικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως συμβαίνει και τώρα. Τα δάνεια της τρόικας χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των χρεολυσίων των προηγούμενων δανείων και οι τόκοι καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Γι’ αυτό και διογκώνονται τα ελλείμματα, παρά τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Αυτά τα ελλείμματα καλύπτονται με τον λεγόμενο βραχυπρόθεσμο δανεισμό (έντοκα γραμμάτια 3μηνης, 6μηνης και 12μηνης διάρκειας), ο οποίος γίνεται από τις τράπεζες με εξωφρενικά τοκογλυφικούς όρους. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δανείζεται για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.
Ποιο «κούρεμα»;
Και το «κούρεμα»; Εδώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι σήκωσε από τις πλάτες του ελληνικού λαού χρέος ύψους 100 δισ. ευρώ.
«Η Ευρώπη εξακολουθεί να αγοράζει χρόνο. Υποψιάζομαι ότι αυτή τη φορά θα κερδίσει λιγότερο χρόνο από ό,τι νομίζει επειδή από τη συμφωνία λείπουν οι λεπτομέρειες. Οι αγορές ομολόγων είναι άκρως επιφυλακτικές», δήλωσε με νόημα, μετά τη συμφωνία, ο Νικ Γκάρτσαϊντ, επικεφαλής επενδύσεων της JP Morgan. «Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές αποφάσεις θα ηρεμήσουν τις αγορές αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα», δήλωσε ο Εντ Αλτμαν, καθηγητής Οικονομικών του New York University. Παρόμοιες δηλώσεις υπάρχουν πολλές, όπως και επισημάνσεις του διεθνούς Τύπου. Οι πάντες θεωρούν ότι δεν υπάρχει καμιά συγκεκριμένη συμφωνία για «κούρεμα». Μέρκελ και Σαρκοζί ήθελαν να υπάρξει μια τέτοια ανακοίνωση και ο Νταλάρα, που εκπροσωπούσε τις τράπεζες στη σύνοδο κορυφής (!) δέχτηκε να υπάρξει αυτή η αναφορά, αφού σε πρακτικό επίπεδο είχε εξασφαλίσει την απρόσκοπτη αποπληρωμή των τρεχόντων δανείων για την περίοδο 2012-14. Οι διαπραγματεύσεις για ενδεχόμενο «κούρεμα» ακόμα δεν έχουν αρχίσει και αν και όταν ολοκληρωθούν θα εξασφαλίζουν απόλυτα τα συμφέροντα των τραπεζών.
Ομως, η κυβερνητική προπαγάνδα, με την αμέριστη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ, κατάφερε να καταστήσει κύριο αυτό που δεν υπάρχει (ενδεχόμενο «κούρεμα») και να αποκρύψει αυτό που υπάρχει (νέα δάνεια για την περίοδο 2012-14 ίσου ύψους με τις λήξεις παλιών δανείων κατά την ίδια χρονική περίοδο). Εφτασαν στο σημείο να στήσουν ολόκληρη φάμπρικα, με μια στημένη ερώτηση που έγινε στον Παπανδρέου, περί δήθεν σκληρού εκβιασμού που άσκησε η Μέρκελ με αποτέλεσμα να γονατίσει ο Νταλάρα. Μερικές χώρες, πράγματι, έκαναν δημόσιες δηλώσεις -–πάντα στο Συμβούλιο– ότι “να προσέξει ο ιδιωτικός τομέας, διότι αλλιώς θα πάμε σε μια πιο αναγκαστική λύση”», απάντησε ο Παπανδρέου στη σημένη ερώτηση, αν κάποιες χώρες απείλησαν τις τράπεζες ότι θ’ αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, αν αυτές δεν αποδεχτούν το «κούρεμα». Το ψέμα του Παπανδρέου φαίνεται καθαρά από την αναφορά του ότι ορισμένες χώρες έκαναν τέτοιες δηλώσεις στο Συμβούλιο. Ομως, η διαπραγμάτευση με τον Νταλάρα δεν έγινε στο συμβούλιο, αλλά σε μικρή σύσκεψη με Μέρκελ, Σαρκοζί, Λαγκάρντ, Τρισέ και Ρομπάι, άρα ο Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να έχει γνώση! Πέραν του οφθαλμοφανούς ψέματος, οι Μέρκελ- Σαρκοζί δεν θα μπορούσαν να εκβιάσουν τον Νταλάρα με χρεοκοπία της Ελλάδας. Γιατί τότε θα χρεοκοπούσε και η ΕΚΤ που κατέχει περίπου 65 δισ. ελληνικό χρέος, ποσό μεγαλύτερο από κάθε ιδιωτική τράπεζα! Κι αυτό το ξέρει και ο Νταλάρα και όλοι.
ΥΓ: Στο θέμα του «κουρέματος» ως ενδεχόμενο θα επανέλθουμε με αναλυτικό άρθρο μας, για ν’ αποκαλύψουμε ότι η διαχείριση του χρέους μέσω «κουρέματος» δεν γίνεται για να ελαφρύνει τον ελληνικό λαό από τμήμα έστω των δανειακών βαρών, αλλά για να αναδιατάξει το χρέος, να το καταστήσει βιώσιμο –δηλαδή διαχειρίσιμο– και να μπορέσει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο ν’ απομυζά απρόσκοπτα ένα μεγάλο μέρος των αξιών που παράγονται στην Ελλάδα.
Επιτροπεία αποικιοκρατικού τύπου
«Θα πρέπει να ενισχυθούν οι μηχανισμοί για την παρακολούθηση της εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος, όπως ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση»,αναφέρεται στο σημείο 10 της «Δήλωσης της συνόδου κορυφής για το ευρώ», που στη συνέχεια αναφέρεται στη συγκρότηση μόνιμου μηχανισμού επιτροπείας από την τρόικα, εγκατεστημένου στην Αθήνα. «Αυτός ο νέος ρόλος θα καθοριστεί στο Μνημόνιο συμφωνίας», αναφέρει η Δήλωση.
Εμείς το ζητήσαμε, για να μην έχουμε το σόου των ανά τρίμηνο επισκέψεων της τρόικας, δηλώνει η κυβέρνηση, διά στόματος Παπανδρέου και Βενιζέλου. Καμαρώνουν για το δωσιλογισμό τους! Η αναφορά σε αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία και θα έχει την ευθύνη του προγράμματος, έγινε προκειμένου να αποφευχθούν προβλήματα Διεθνούς Δικαίου και ελληνικής συνταγματικής τάξης, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται υπό κατοχή. Επί της ουσίας, όμως, έχουμε οικονομική κατοχή –με τις ευλογίες της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας– και άσκηση της εξουσίας από τον αποικιοκρατικό μηχανισμό επιτήρησης.
Μια πρώτη δόση αυτής της κατοχής πήραμε όλοι το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, με το τελεσίγραφο των Μέρκελ-Σαρκοζί και τον δημόσιο εξευτελισμό στον οποίο υπέβαλαν τον Παπανδρέου, ο οποίος αποδέχτηκε πλήρως όλους τους όρους τους και απέσυρε την πρόταση για δημοψήφισμα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρουσιαζόταν από το προπαγανδιστικό επιτελείο του Μαξίμου σαν «μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία». Μέρκελ και Σαρκοζί, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν άλλο στην Ευρωζώνη, ανακοίνωσαν ακόμα και την αναστολή της καταβολής της 6ης δόσης του τρέχοντος δανείου, την οποία η σύνοδος κορυφής του ευρώ είχε χαιρετίσει στο σημείο 9 της Δήλωσής της! Για να καταλάβουμε ποιοι πραγματικά κάνουν κουμάντο.
eksegersi.gr
Την ουσία της νέας επιτήρησης έδωσε με δήλωσή του ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε: «Σε αντάλλαγμα για μεγαλύτερη βοήθεια από τα κράτη-μέλη, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σκληρά μέτρα και να δεχθεί μια πολύ πιο στενή εποπτεία, μπορεί κανείς ακόμα να πει ότι προσωρινά θα εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας. Δεν πιστεύω ότι καμιά άλλη χώρα θα θέλει να της επιβληθούν τέτοια μέτρα, ακόμη και αν βρεθεί στην έσχατη ανάγκη». Η σκληρή εποπτεία δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για την εξασφάλιση της απομύζησης του ελληνικού λαού, αλλά προς παραδειγματισμό όλων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το μάθημα που έδωσαν Μέρκελ-Σαρκοζί στον Παπανδρέου ήταν ένα πρώτο μικρό δείγμα που σίγουρα δίδαξε πολλούς.
filologos10.wordpress.com
1 σχόλια:
STO DIALO ALITES.KREMASMA SE OLOYS MESA KAI EXO APO TH BOYLH(MPOMPOLES-MYTILINAIOYS...)
Δημοσίευση σχολίου