"Ο κόμπος έφτασε στο χτένι..."

Ελάχιστο χρονικό περιθώριο πριν από την εθνική καταστροφή και μπρος στη βαθύτατη πολύπλευρη κρίση που συγκλονίζει την πατρίδα μας, πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι μέλλον θέλουμε. Επιθυμούμε να υπάρξει η δύσβατη πραγματικά έξοδος από την κρίση και εν συνεχεία η ανάπτυξη και ευημερία (που αυτή τη φορά θα βασίζεται επάνω σε δίκαιη βάση); Αν όχι, τότε είναι εύκολο να αντιληφθούμε τι μας περιμένει. Παύση πληρωμών, τρίτες ηλικίες χωρίς συντάξεις, πλήρης αφανισμός συστήματος υγείας, διάλυση κάθε κοινωνικής μέριμνας, μηδενική ασφάλεια με την εγκληματικότητα να κτυπάει «ταβάνι», και τέλος όλοι άνεργοι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι..

Ωστόσο θα μας μείνουν για λίγο οι συνδικαλιστικές και κομματικές «ακρίδες» μέχρι να αντιληφθούν πως δεν απέμεινε απολύτως τίποτε άλλο σε αυτή τη χώρα για να καταστρέψουν..

«Άνοιξε η πόρτα του τρελλοκομείου» ή είναι η πόρτα που άνοιξε, η πόρτα της Βουλής;

Η κοινή γνώμη αγανακτεί και έχει δίκαιο εφόσον αποτελείται ως επί το πλείστον από ανθρώπους που εργάζονται με τους κανόνες της αγοράς. Και όσο περνούν οι ημέρες, και μετά από τις πρώτες διαρροές περί των νέων μέτρων όλα δείχνουν πως η αγανάκτηση θα μετατραπεί εν τέλει σε οργή. Διότι:

• Τι σχέση μπορεί να έχει η ρύθμιση με την κατώτερη αμοιβή στα 500€ (για τον ιδιωτικό τομέα) με το ασύλληπτα μεγάλο δημόσιο κυβερνητικό χρέος;
• Τι λύση θα δώσει η εκτόξευση των πρόσθετων φόρων στην αξία των αγαθών;
• Πως γνωρίζει με τόση σαφήνεια, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για φοροδιαφυγή εφόσον δεν έχει καν εντοπιστεί σαν εισόδημα; (διότι αν ηταν γνωστό δεν θα μπορούσαν να φοροδιαφεύγουν και άρα η κυβέρνηση μάλλον συνέχιζει να παραπλανά υπολογίζοντας σε έσοδα που ποτέ δεν θα υπάρξουν)
• Γιατί «δεν βάζουν το νυστέρι» εκεί ακριβώς που υπάρχει ο κακοήθης όγκος, που δεν είναι άλλος από τον δημόσιο τομέα;

Άλλη λύση δυστυχώς δεν υπάρχει εκτός από την δραστική μείωση των κάθε φύσεως δαπανών του δημόσιου τομέα. Μας λένε συχνά ότι θα δημιουργηθεί ανεργία λόγω της μείωσης δημόσιου προσωπικού. Αλλά η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Πως έτσι και αλλιώς με τα μέτρα που εξαγγέλλονται, η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα - που άλλωστε δεν έφταιξε σε τίποτε.- θα λάβει γιγάντιες διαστάσεις. Και το χειρότερο;

Ο κακοήθης δημοσιονομικός όγκος που μας έφτασε μέχρι αυτό το σημείο, θα συνεχίζει να μας κατατρώει με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να εξαγγέλλονται νέες φορολογικές επιβαρύνσεις κ.ο.κ. (Μεγάλη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα, σημαίνει την όποιαν έστω και ελάχιστη επιβαρυντική κοινωνική πρόνοια, η όποια ανεργία η προερχόμενη απο το δημόσιο σήμαινει γρήγορη έξοδο απο την κρίση, που άλλωστε είναι και η κύρια αν όχι μοναδική αιτία της)

Δεν πάει άλλο.. "ο κόμπος έφτασε στο χτένι...". Οι 300 της βουλής να αναλάβουν επιτέλους το πολιτικό κόστος στην πράξη και όχι με τα λόγια, γιατί από λόγια χορτάσαμε. Αν πράγματι κόπτονται για το μέλλον της Ελλάδας, ας θυσιαστούν αυτοί μια φορά, αντί να θυσιάζουν τα εκατομμύρια έλληνες ως εξιλαστήρια θύματα που είναι ο καθημαγμένος ιδιωτικός τομέας. ΤΑ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΘΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΜΑΛΑΚΑ ΟΠΙΣΘΙΑ των δημόσιων πραιτωριανών υπαλλήλων.
Πηγη