Τετάρτη 25 Μαίου, απόγευμα στο Σύνταγμα. Ασυνήθιστα αυξανόμενη η κίνηση των τελευταίων ωρών στη πλατεία.
Κάθε λογής άνθρωποι πηγαινοέρχονται επίμονα από το έναμέρος του χώρου στο άλλο. Άνθρωποι απλοί,καθημερινοί,κυρίως νέοι σε ηλικία αλλά και μεγαλύτεροι,γονείς με τα παιδιά τους,που υπό άλλες συνθήκες η συνέρευση τους θα φάνταζε
ουτοπική,
τώρα σχηματίζουν και διαμορφώνουν σταδιακά και σιωπηρά ένα δυναμικό πληθός με κύρια χαρακτηριστικά του,την ανομοιογένεια και πολυμορφιά.
Οι συζητήσεις τους κάνουν λόγο για χρεοκοπημένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, ριζωμένο και διαμορφωμένο από την ελληνική πολιτική σκηνή κυρίως μετά την μεταπολίτευση. Συζητήσεις που επικεντρώνονται και κλιμακώνονται πολλές φορές γυρώ από τις οικονομικές εξελίξεις αλλά και τα βίαια μέτρα που προωθούνται από την κυβέρνηση και πλήττουν χωρίς προηγουμένο τις μεσαίες και ασθενέστερες τάξεις της χώρας.
Χωρίς καμία αμφιβολία πλέον,έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε και να ερμηνεύσουμε ένα κίνημα, μια δράση αναδυόμενη από τους κόλπους μιας αγανακτισμένης κοινωνίας που μόλις σηκώθηκε από τον καναπέ της(στον οποίο χρόνια τώρα είχε εναποθέσει τις ελπιδές της, εκπίπτωντας στο ένα πολιτικό σφάλμα μετά το άλλο, αδιαφορώντας για το κοινό καλό και τις τύχες της πολύπαθης χώρας, που την διατηρούσαν δέσμια των επιλογών της)και να αναζητεί ένα μέλλον καλύτερο και περισσότερα υποσχόμενο,με επιδιώξεις που στρέφονται προς την πραγματική δημοκρατία,την ισονομία και την αξιοκρατία.
Μέρα με τη μέρα το κίνημα αυτό κορυφώνεται, μέρος του οποίου γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού. Η μεγάλη αποδοχή που γνωρίζει από τον κόσμο στηρίζεται στην βασική του αρχή που θέτει το ίδιο μακριά από κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις και περαιτέρω πολιτικούς φορείς.Σε κάθε συγκέντρωση ή εκδήλωση των αγανακτισμένων κυριαρχεί η αυτονομιά και επιλέγεται η αυτοοργάνωση ώστε να αναδειχθεί και να προωθηθεί η αμεσοκρατική δημοκρατία με σκοπό ο πλουραλισμός αντιλήψεων και ιδεολογιών να οδηγήσει στην απομάκρυνση του παρόντος πολιτικού συστήματος.
Αντιλήψεις που αναμφίβολα διαφέρουν μεταξύ τους και αρκετές φορές τις χωρίζουν χαοτικές αποστάσεις εκφράζονται χωρίς το φόβο αποδοκιμασιών και συζητούνται κάτω από την εποπτεία της παρρησίας και της ίσης κατανομής του λόγου. Τέτοιου είδους στοιχεία την διαφοροποιούν από αντίστοιχες συγκεντρώσεις του παρελθόντος κι αποτελούν σημαντικά σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής κοινωνίας μπροστά στα οικονομικά και κοινωνικά διλλήματα. Στοιχεία όμως που αν δεν εμπλουτιστούν με την παρουσίαση νέων, ανανεωτικών και ριζοσπαστικών προτάσεων σχετικων με την αναδιάρθρωση αλλά και ριζική αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού και οικονομικού φάσματος της πολιτείας μας, θα χαθούν στο βωμό της αγανάκτισης και συνεχής ανούσιας αποδοκιμασίας.
Επομένως η σωστή πρόταση που θα έπρεπε να διατυπώνεται από το κίνημα και τους ακολούθους του θα ήταν...είμαι αγανακτισμένος αλλά με ουσιαστικές και καινοτόμες προτάσεις προσπαθώ να αλλάξω το σκηνικό γύρω μου. Διότι αν η εμμονή μας περιστρέφεται διαρκώς γύρω από την αγανάκτηση,τη μούτζα και τα συνθήματα τότε η ελάχιστη ελπίδα που θα μπορούσε να γεννηθεί,θα χαθεί για πάντα.
(Το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία)
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου