Και αυτό γίνεται για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια.
Ασχετα με τον ποιος τον κατέβασε, είτε οι φοιτητές στο φάησμουκ, είτε το σύστημα, είτε η φώτιση του αγίου πνεύματος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Εγινε ένα μικρό βήμα. Ο Ελληνικός λαός που ήταν σε πολιτικό κώμα τόσα χρόνια, διασωληνωμένος με καλώδια, μάσκες και αναπνευστήρες λαμβάνοντας φάρμακα και χάπια - ευγενική χορηγία απο τα megala κανάλια, τώρα κούνησε το δάκτυλο του δεξιού του χεριού. Ετσι γίνεται πάντα. Ο ασθενής που είναι στην εντατική, πρώτα κουνάει ένα δάχτυλο, μετά ανοίγει τα μάτια του, μετά αντιλαμβάνεται που βρίσκεται, μετά αναρρώνει και μετά σηκώνεται. Ετσι γίνεται. Κανείς δεν σηκώθηκε απο την εντατική να πάει για μπάσκετ.
Ο Ελληνικός λαός κούνησε το δάχτυλο. Και ανοίξαμε τα μάτια. Είδαμε που βρισκόμαστε. Καταλάβαμε ότι το πολιτικό σύστημα που τόσα χρόνια θεωρούσαμε δημοκρατικό, στην πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ.
Είναι ένα μικρό βήμα. Ολα όμως τα μεγάλα ταξίδια αρχίζουν με ένα μικρό βήμα.
Τώρα ήρθε η ώρα να συνέλθουμε και να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας για να σηκωθούμε απο το κρεβάτι της εντατικής. Οι "γιατροί" δε θα μας αφήσουν. Θα μας πουν ότι θα υποτροπιάσουμε, ότι είναι νωρίς για να σηκωθούμε, ότι σαν την ξάπλα δεν έχει, ότι όλα είναι καλά και αυτοί ξέρουν.
Ομως εμείς ξέρουμε ποιο είναι το φάρμακο της αρρώστιας μας. Και θα σηκωθούμε να το ζητήσουμε.
Η δημοκρατία.
Ο κόσμος ζητάει δημοκρατία. Περισσότερη δημοκρατία.
Τι είναι όμως αυτό; Η δημοκρατία είναι συσκευασμένη σε τσουβαλάκια και μπορούμε απλώς να παραγγείλουμε περισσότερα;
Αμεση δημοκρατία λένε τα ιατρικά πορίσματα.
Πως όμως θα εξηγήσω σε μια θείτσα, έναν παππού ή ακόμα χειρότερα σε έναν πολιτικά ανώριμο πολίτη ο οποίος μέχρι τώρα ταύτιζε την πολιτική με το χρώμα του ψηφοδελτίου που θα έριχνε στις κάλπες, τι είναι η άμεση δημοκρατία; Πως θα του εξηγήσω τα τεχνικά θέματα της άμεσης δημοκρατίας; Πως θα τον εμπιστευτώ να ψηφίσει επί παντός επιστητού όταν το ενδιαφέρον του για τα κοινά εξαντλείται στο ποιο είναι το επόμενο ταλέντο στην Ελλάδα; Πως θα του απαντήσω σε ερωτήματα όπως π.χ. στο πως θα λαμβάνονται αποφάσεις που δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται; (π.χ. εξωτερική πολιτική;), πως θα του περιγράψω τη διαδικασία με την οποία θα συντάσσονται τα προς ψήφιση θέματα, τη διαδικασία με την οποία θα προτείνονται θέματα προς δημοψήφισμα; Πως θα του περιγράψω τις διαδικασίες με τις οποίες θα εξασφαλίζεται η μη διαβλητότητα;
Η άμεση δημοκρατία όπως την θέλουν όσοι την υπερασπίζονται προϋποθέτει ενημερωμένους και πολιτικά πεπαιδευμένους πολίτες. Και τέτοιους πολίτες δεν έχουμε πολλούς στη χώρα μας. Ούτε υπάρχει τέστ για να βρούμε ποιοι πληρούν τις προϋποθέσεις για να ψηφίζουν μόνο αυτοί. Πρώτα θα σπάσουμε τις τηλεοράσεις μας (ή ακόμα καλύτερα τους τηλεοπτικούς σταθμούς), θα εξασφαλίσουμε αμερόληπτη ενημέρωση και μετά θα πάμε σε άμεση δημοκρατία. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζουμε για κάθε θέμα με τα κανάλια να προπαγανδίζουν τις θέσεις των ισχυρών και να μας πιπιλάνε τον εγκέφαλο νυχθημερόν.
Με όλα αυτά τα ερωτήματα ανοικτά, δεν ξέρω πόσοι Ελληνες θέλουν το επόμενο πολίτευμα της Ελλάδας να είναι η άμεση δημοκρατία. Και δεν έχουμε τον χρόνο που απαιτείται για να συζητηθούν όλα τα παραπάνω και να λυθούν οι απορίες.
Πως λοιπόν θα αποκτήσουμε περισσότερη δημοκρατία;
Είναι απλό. Το λέει και η λέξη: Δήμος + κράτος = Πολίτες + δύναμη = Δύναμη στους πολίτες
Πως θα αποκτήσει δύναμη ο πολίτης;
Αποφασίζοντας. Οποιος έχει την εξουσία να αποφασίζει, είναι ο πιο δυνατός.
Πως θα αποφασίζει ο λαός;
Ακόμα πιο απλό. Με δημοψήφισμα.
Πόσα είναι τα θέματα που θα τεθούν σε δημοψήφισμα;
Σχεδόν άπειρα. Μπορώ να φτιάξω μια ατελείωτη λίστα, που θα ξεκινάει απο το πολιτικό σύστημα με το οποίο θα συμμετέχουμε στις αποφάσεις και θα ελέγχουμε τους πολιτικούς, για την οικονομία, την παιδεία, την υγεία, την εξωτερική μας πολιτική....
Πως θα γίνει να ψηφίσουμε για όλα αυτά;
Είπαμε. Σιγά - σιγά. Κανείς δε σηκώθηκε απο το κρεβάτι της εντατικής να παίξει μπάσκετ. Ας ξεκινήσουμε απο ένα. Ενα = περισσότερο απο κανένα. Από καθόλου δημοκρατία, με ένα δημοψήφισμα θα έχουμε περισσότερη δημοκρατία.
Ποια είναι λοιπόν τα αιτήματα απο τα οποια θα ξεκινήσουμε;
Αυτά που θα φρενάρουν την μπουλντόζα που μας γκρεμίζει τα σπίτια.
- Η αναγνώριση η μη του αισχρού μνημονίου και της δανειακής σύμβασης της προδοσίας.
- Η άρνηση ή μη του παράνομου χρέους.
- Η άρση της βουλευτικής ασυλίας.
Τι θα κάνουμε μετά;
Μόλις ο ασθενής σηκωθεί απο το κρεβάτι, πρέπει να εξασφαλίσει ότι δε θα υποτροπιάσει. Οτι δε θα ξανααρρωστήσει. Οχι τουλάχιστον απο την ίδια αρρώστια.
Αυτό θα γίνει με αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Αλλαγή τέτοια, που αντί να έλκει τα λαμόγια προσφέροντας τους βουλευτική ασυλία και παραγραφή, να τα απωθεί. Θέλουμε ένα πολιτικό σύστημα που να κόβει τα χέρια όσων πολιτικών, αξιωματούχων και διαχειριστών δημόσιας περιουσίας κλέψουν έστω και ένα ευρώ. Είναι ο μόνος τρόπος για να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι ηθικοί που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μόλις η εξουσία περάσει στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, η χώρα μας θα αλλάξει πορεία. Προς το καλύτερο.
Υπάρχει τέτοιο πολιτικό σύστημα;
Βεβαίως. Είναι το πολιτικό σύστημα της Ελβετίας. Είναι το πολιτικό σύστημα που περιέγραψε ο Ρήγας Φερραίος (με ανακλητούς αντιπροσώπους). Αλλά δεν πρέπει να περιοριστούμε σε αυτά. Μπορούμε να σκεφτούμε και καινούρια. Ενα παράδειγμα προτάθηκε εδώ.
Δε λύθηκαν όμως έτσι όλα μας τα προβλήματα.
Αντε πάλι με το μπάσκετ. Θα παίξουμε μπάσκετ, όταν θα έχουμε αναρρώσει πλήρως απο την πολιτική αρρώστια απο την οποία υποφέρουμε. Μόλις γίνουμε καλά, θα αρχίσουμε τις προπονήσεις και τότε τίποτα δε θα μας σταματήσει.
Το κύπελο είναι δικό μας.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου