Η «εναλλακτική» είναι αλλού...

Του Γιάννη Τριάντη. Και τι θα γίνει, δηλαδή, αν πέσει η κυβέρνηση και αναλάβει ο Σαμαράς; Ζόρικο ερώτημα που κυκλοφορεί στα χείλη πολλών, είτε ως ένδειξη δυσπιστίας απέναντι στην «εναλλακτική» που προτείνει η Ν.Δ. είτε ως πικρή διαπίστωση: η χώρα είναι όμηρος μιας πολιτικής που έχει επιβληθεί έξωθεν και κανένας δεν μπορεί...
να την αλλάξει. Ούτε καν ένα καθεστωτικό κόμμα, όπως η Ν.Δ.,που διαφωνεί μεν.... με τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής (δεκάδες συντηρητικοί οικονομολόγοι επίσης διαφωνούν), αλλά δεν διαφοροποιείται στις μείζονες επιλογές της νεοφιλελεύθερης εποχής... Ο Σαμαράς δοκίμασε το πικρό ποτήρι της άρνησης, όταν τα όμαιμα κόμματα της Ευρώπης αποδοκίμασαν ανοιχτά την «εναλλακτική» του. Αλλά κέρδισε πόντους στο εσωτερικό. Η αντίσταση στους ισχυρούς πάντα αποδίδει. Ειδικά όταν υπάρχουν μετόπισθεν. Και ο Σαμαράς είχε: την πρόταση για «επαναδιαπραγμάτευση»... Ακούνε τη λέξη αυτή οι πάτρωνες και παθαίνουν αναφυλαξία. «Επαναδιαπραγμάτευση» σημαίνει έμπρακτη αναίρεση -και καταδίκη- της δικής τους πολιτικής. Κάπως δύσκολο να το δεχθούν. Δεν φημίζονται ούτε για την αυτοκριτική ούτε για την ευελιξία τους... Ο Σαμαράς, όπως εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα, ενδέχεται να πάρει τις εκλογές και δη αυτοδύναμος. Η τιμωρητική ψήφος -και όχι η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην πρόταση της Ν.Δ.- θα έχει κάνει το θαύμα της. Ομως, εκτός απροόπτου, ο Σαμαράς θα βρεθεί με τα χέρια δεμένα, όταν θα χαιρετάει τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί και θα ζητάει «αναδιαπραγμάτευση». Το πιθανότερο είναι να του δείξουν το περιφραγμένο οικόπεδο στο οποίο θα μπορεί να βηματίζει - μιά Ελλάδα πλήρως εξαρτημένη από τις δόσεις της και με τον πέλεκυ της στάσης πληρωμών να την απειλεί... «Εκτός απροόπτου», βέβαια. Και αυτό δεν είναι άλλο από μιά μικρή χάρη στον νεοεκλεγέντα, προκειμένου να εκτονωθεί κάπως η λαϊκή δυσαρέσκεια και να υλοποιηθεί το εξίσου σκληρό αλλά όχι τόσο ανελαστικό πρόγραμμα... Η μόνη περίπτωση να καμφθούν οι πάτρωνες και να συζητήσουν σοβαρά το ενδεχόμενο ουσιαστικής αναδιαπραγμάτευσης είναι η ανέλεγκτη, καθολική έκρηξη του κόσμου στην Ελλάδα, αλλά και στις λοιπές χειμαζόμενες χώρες του Νότου. Στην περίπτωση αυτή, εκείνοι που θα βαδίζουν στα κάρβουνα είναι οι εμπνευστές της άθλιας και ατελέσφορης πολιτικής που σήμερα ασκείται, και όχι οι Σαμαράδες της Μεσογείου... Ομως η ζοφερή πραγματικότητα περιμένει τον Σαμαρά στη γωνία. Κι όπως είναι γυμνός προγραμματικά και εντελώς απαράσκευος, θα καεί ως πρωθυπουργός πολύ γρήγορα ...
Πηγη