Η άνοδος και πιθανή πτώση της "Ενωμένης" Ευρώπης

Σύμφωνα με τον Αμερικανό πολιτικό σχολιαστή James Corbett το οικοδόμημα που ονομάστηκε "Ευρωπαϊκή Ένωση" αρχίζει να τρίζει συθέμελα, καθώς οι λαοί της Ευρώπης αφυπνίζονται και πληροφορούνται ποιά σκοτεινά κέντρα εμπνεύστηκαν την "Ενωμένη Ευρώπη", ποιός ήταν ο πραγματικός τους στόχος και πώς το...
"όραμα" απομυθοποιείται στις μέρες μας. Oι Ευρωπαίοι αντικρίζουν την παγκόσμια απειλή που προβάλλει στον ορίζοντα και απαιτούν να τους επιστραφούν τα έθνη τους. Τις τελευταίες εβδομάδες πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η διεθνής ελίτ των παγκοσμιοποιητών ανησυχεί σοβαρά για το γεγονός ότι οι αυθόρμητες λαϊκές εξεγέρσεις ίσως να αποτελέσουν απειλή για τα σχέδια εφαρμογής ενός ολοκληρωτικού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης προς όφελος των κυβερνώντων ολιγαρχών. Μια τέτοια χαρακτηριστική εκδήλωση ανησυχίας την βρήκαμε σε έντυπο που ανήκει στην ίδια τη λέσχη Bilderberg και έχει διασυνδέσεις με την CIA: την εφημερίδα Washington Post. Όπως αποκαλύπτει σε πρόσφατο άρθρο του ο συντάκτης της εφημερίδας και μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων, Robert Kupchan, "το οικοδόμημα της ΕΕ αρχίζει να παραπαίει", λόγω της συνεχιζόμενης αντίστασης που προβάλλουν διάφορα "δημαγωγικά", όπως τα χαρακτηρίζει, ρεύματα. "Στην Ευρώπη παρατηρείται τελευταία ένα νέο ρεύμα εθνικιστικών αντιλήψεων για την πολιτική ζωή", γράφει ο Kupchan, "με αποτέλεσμα οι πολίτες να προσπαθούν να υπεραμυνθούν της εθνικής κυριαρχίας της χώρας τους, την οποία κάποτε θυσίασαν στο βωμό ενός κοινού ευρωπαϊκού ιδεώδους". Και αναρωτιέται: "Μήπως η άνοδος αυτή του εθνικισμού οδηγήσει κάποτε στην πτώση της Ευρωπαϊκής Ένωσης"; Κατά την άποψη αρκετών Ευρωπαίων, το συλλογικό καλό της ευρωπαϊκής "συνύπαρξης" έχει χάσει πλέον τη σημασία του, με αποτέλεσμα να αναρωτιούνται ποιό είναι το όφελος από την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εάν ή όχι αξίζει να παραμένει κανείς στους κόλπους της. Ωστόσο, αυτό που ο Kupchan και άλλα άτομα παρόμοιας ιδεολογίας με αυτόν δεν έχουν αντιληφθεί είναι ότι η "Ευρώπη ΕΠΕ" είναι από τη γέννησή της ένα έργο που υλοποίησε μια ομάδα που απαρτίζονταν από Ναζί, ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Ευρωπαίους γαλαζοαίματους και άλλα εύπορα και προσανατολισμένα προς την ευγονική και κοινωνική μηχανική μέλη της Λέσχης Bilderberg. Οι συνωμότες αυτοί θεώρησαν τότε ότι ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα διακυβέρνησης θα ήταν ο μόνος τρόπος εφαρμογής των σχεδίων τους, τα οποία στόχευαν στον απόλυτο έλεγχο των λαών της Ευρώπης. Το 2009, ο επιστήμονας και ερευνητής Adam Lieber έφερε για πρώτη φορά στο φως ένα έγγραφο της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) γνωστό με το όνομα "Red House Report". Το ντοκουμέντο αυτό εξιστορεί τη συνάντηση ανώτατων αξιωματικών των Ναζί στις 10 Αυγούστου του 1944, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκε το σχέδιο δημιουργίας ενός "Τέταρτου Ράιχ", με απώτατο στόχο την οικοδόμηση μιας κοινής ευρωπαϊκής αγοράς. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε την ίδρυση εταιρειών οφσόρ από αξιωματικούς Ναζί και Γερμανούς βιομηχάνους, οι οποίες θα λειτουργούσαν ως κέντρα επιρροής στην μεταπολεμική Ευρώπη και, σε μετέπειτα φάση, θα έπαιζαν πρωτεύοντα ρόλο στην οικοδόμηση μιας "πανευρωπαϊκής κυβέρνησης". Δέκα χρόνια αργότερα, το 1954, τα μέλη της λέσχης που έγινε αργότερα γνωστή με το όνομα "Λέσχη Βilderberg" συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο ομώνυμο ξενοδοχείο, στο Oosterbeek της Ολλανδίας. Ιδρυτής της λέσχης ήταν ο πρίγκιπας Bernhard της Ολλανδίας, πρώην μέλος των Ες Ες του Himmler. Από τις πρώτες ήδη συνεδριάσεις τους. τα μέλη της λέσχης συζητούσαν την ίδρυση μιας κοινής ευρωπαϊκής αγοράς και ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Σε ραδιοφωνική εκπομπή του BBC την άνοιξη του 2003, με θέμα την σύνοδο Bilderberg της ίδιας εκείνης της χρονιάς, δύο Βρετανοί δημοσιογράφοι αποκάλυψαν ότι όλοι οι θεμελιώδεις θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα ιδρύθηκαν από μέλη της Λέσχης Bilderberg. Σύμφωνα με τους δύο Βρετανούς δημοσιογράφους, τα πρακτικά της συνόδου αποδίδουν με ακρίβεια το τι συζητήθηκε στα άδυτα της Λέσχης Bilderberg. Εντύπωση προξενεί σήμερα η εκπληκτική σύγκλιση απόψεων των μελών της λέσχης όσον αφορά αμφιλεγόμενα για μας ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα η 'ευρωπαϊκή ολοκλήρωση'". Ανάμεσα στα ντοκουμέντα που σχολίασαν τότε οι δύο δημοσιογράφοι, ήταν και ένα έγγραφο που χρονολογείται εδώ και 50 χρόνια περίπου, το οποίο αναφέρει απερίφραστα: "Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μια "Ευρωπαϊκή Ένωση". Στο έγγραφο αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί πια μια ουτοπία…" Τα μέλη της συνόδου συμφωνούσαν ότι ήταν "μια αναγκαία πραγματικότητα της εποχής" τους. "Μόνο με κάποια μορφή ένωσης θα μπορέσουν τα ελεύθερα ευρωπαϊκά μας έθνη να αποκτήσουν το ηθικό σθένος και το υλικό μέγεθος που απαιτείται για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε απειλής της ελευθερίας τους…" Υπογραμμίζουν επίσης το γεγονός ότι η δράση πολλών από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης Βilderberg, τα οποία είχαν και την κύρια πρωτοβουλία για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χρονολογείται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '40 και τις αρχές της δεκαετίας του '50. Τονίζουν επίσης ότι οι Αμερικανοί επιθυμούσαν διακαώς την ίδρυση της ΕΕ, αφού "ήθελαν μια ισχυρή Δυτική Ευρώπη, ικανή να αντισταθεί σε πιθανή εχθρική επίθεση". Πράγματι, χωρίς τα μέλη της Bilderberg, η Ευρώπη θα ήταν μια πολύ διαφορετική ήπειρος. Για τον Μike Peters, καθηγητή κοινωνιολογίας και ερευνητή στο πανεπιστήμιο του Leeds της Βρετανίας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μέλη της Λέσχης Bilderberg συνέλαβαν, δημιούργησαν και ίδρυσαν όλους τους θεμελιώδεις θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λέει χαρακτηριστικά ο Peters: "Το κοινό νόμισμα ήταν έμπνευση κάποιων προσώπων που συνδέονταν στενά με την Λέσχη Bilderberg. Η οικονομική και κοινωνική θέση των προσκεκλημένων που παρακολουθούν τις συνόδους της λέσχης αποδεικνύει ότι πρόκειται για ένα από τα ισχυρότερα πολιτικά φόρουμ στον σύγχρονο κόσμο". Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αφύπνιση γύρω από τα πραγματικά κίνητρα της δημιουργίας αυτής της ολοκληρωτικής, μη δημοκρατικής κεντρικής ευρωπαϊκής κυβέρνησης. Το 2005, μετά την καταψήφιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, οι "ευρωπαϊστές" το λάνσαραν ξανά με την ονομασία "Συνθήκη της Λισσαβόνας" και έκαναν τα αδύνατα δυνατά (αυτή τη φορά με ακόμα μικρότερο ποσοστό λαϊκής ετυμηγορίας) ώστε να υπερψηφιστεί. Όταν τελικά οι Ιρλανδοί καταψήφισαν τη συνθήκη-δολοφονία της εθνικής κυριαρχίας των ευρωπαϊκών χωρών, οι "ευρωπαϊστές" είχαν το θράσος να απαιτήσουν από τους Ιρλανδούς να προσέλθουν για άλλη μια φορά στις κάλπες για νέο δημοψήφισμα, μόλις ένα χρόνο αργότερα. Αυτή τη φορά, η αντισυνταγματική (και για τους Ιρλανδούς αλλά και για την ίδια την ΕΕ) εκστρατεία προπαγάνδας, που είχε εκπορευθεί από τις Βρυξέλλες, αλλά και το ίδιο το Δουβλίνο, απέδωσε καρπούς: οι Ιρλανδοί εξαπατήθηκαν και υπερψήφισαν τη συνθήκη. Μια άλλη χαρακτηριστικά εξωφρενική εκδήλωση αντιδημοκρατικότητας και αυταρχισμού της ΕΕ ήταν ένα επεισόδιο που εκτυλίχθηκε στο χώρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ήταν η φάση που ξαφνικά κάποιοι ευρωβουλευτές βγήκαν από την αίθουσα την ώρα που αγόρευε ο πρόεδρος της Τσεχίας, Vaklav Klaus. Η ομιλία του - αυτό κι αν είναι ειρωνεία - είχε ως θέμα την απροθυμία των ευρωβουλευτών να ακούν οποιαδήποτε αντίθετη άποψη εκφράζεται μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. Όμως, για κακή τύχη των "ευρωπαϊστών", με την απρόσκλητη είσοδο του νέου προέδρου της ΕΕ, Herman van Rompay (ο οποίος είχε φροντίσει να παρακολουθήσει μια ειδική συνάντηση της Λέσχης Bilderberg προτού επιλεγεί - αντί να εκλεγεί - για την προεδρία μέσα από αδιαφανείς και κάθε άλλο παρά δημοκρατικές διαδικασίες), έκανε την εμφάνισή της μια νέα δυναμική τάση που προέβαλλε σθεναρή αντίσταση στους Ευρωπαίους δικτάτορες των Βρυξελλών. Πρόκειται για τον Nigel Farage, του βρετανικού Κόμματος των Ανεξάρτητων, ο οποίος έχει αναχθεί σε μια δυναμική παρουσία, που δεν διστάζει να ξεσκεπάσει τα "άπλυτα" των υψηλόβαθμων της πυραμίδας των "ευρωκρατών". Και ενώ βλέπουμε την ευρωπαϊκή οικονομία να έχει πάρει τον κατήφορο και να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, ενώ η ευρωζώνη βρίσκεται στα πρόθυρα διάλυσης, οι παγκοσμιοποιητές της Λέσχης Bilderberg, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων και των άλλων οργανώσεων που αποτελούν τα σημαντικότερα κέντρα εξουσίας της διεθνούς γεωπολιτικής τρέχουν πανικόβλητοι, αντιμέτωποι με το γνήσιο λαϊκό κίνημα αντίστασης που πηγάζει από τα ιδεώδη της τοπικής αυτοδιάθεσης και της εδαφικής κυριαρχίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, στις αρχές του 2010, ο Zbigniew Brzezinski δήλωνε απογοητευμένος από την εμφανή αύξηση σε συχνότητα και παλμό των κινητοποιήσεων πολιτών σε ό,τι αφορά τα πολιτικά ζητήματα, υπογραμμίζοντας ότι η αλλαγή αυτή θα είναι ανασταλτική για τα σχέδια της παγκόσμιας δικτατορίας, η οποία σχεδιάζεται να έχει τη μορφή μιας αυταρχικής και μη δημοκρατικής παγκόσμιας κυβέρνησης. Είπε, μεταξύ άλλων, ο Brzezinski: "Η άλλη σημαντική αλλαγή στις διεθνείς σχέσεις σχετίζεται με το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία, ο άνθρωπος έχει αφυπνιστεί πολιτικά, σε πολλές χώρες συγχρόνως. Έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς νέα πραγματικότητα, η οποία δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια μέχρι τα τελευταία εκατό χρόνια. Επομένως, θα πρέπει να μιλάμε στο εξής για μια αδιαμφισβήτητη πολιτική αφύπνιση των λαών, αφού, σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρεθεί κανείς, η πολιτική εκλαμβάνεται ως κοινωνική συμμετοχή και η πλειονότητα των πολιτών γνωρίζει σε γενικές γραμμές τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Αυτό, κατ' επέκταση, σημαίνει ότι οι πολίτες έχουν πλήρη συνείδηση της αδικίας, της ανισότητας, της έλλειψης σεβασμού και της εκμετάλλευσης, όπως αυτές κυριαρχούν στον κόσμο σήμερα. Ο άνθρωπος είναι πολιτικά αφυπνισμένος και παρατηρεί. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων, αφενός της πολιτικής αφύπνισης των μαζών, και αφετέρου της αυξημένης συμμετοχής τους σε εξελίξεις που επηρεάζουν τα πολιτικά δρώμενα, καθιστά τις λαϊκές μάζες σήμερα ένα σθεναρό περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι δύσκολο να ασκούν ισχυρές χώρες, όπως οι ΗΠΑ για παράδειγμα. την πολιτική που θα ήθελαν και που είναι προς συμφέρον τους". Συνεπώς, στην παρούσα εξαιρετικά κρίσιμη φάση που διανύουμε, μένει να δούμε αν οι ελεύθεροι λαοί του κόσμου θα μπορέσουν να ασκήσουν την απαιτούμενη αντίσταση στους μη δημοκρατικούς πολιτικούς φορείς και θεσμούς, οι οποίοι έχουν ως στόχο την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών, ή αν οι λαοί θα πειστούν και θα ενδώσουν στη διεθνή προπαγάνδα των ΜΜΕ, που θέλει την παγκοσμιοποίηση να αποτελεί αναγκαίο και αναπόφευκτο βήμα για την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας.
Πηγη