Διάγγελμα Βενιζέλου

«Αυτοί που αρπάξανε το φαϊ απ' το τραπέζι, κηρύσσουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα ʽρθουν.» Μπέρτολτ Μπρεχτ ! Με ύφος Νοτιοαφρικανού δικτάτορα της
δεκαετίας του ’50 και με στόμφο φασίστα κατακτητή απεύθυνε διάγγελμα σε απευθείας σύνδεση με όλα τα τηλεοπτικά κανάλια ο Ευαγγ. Βενιζέλος. Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησε να μεγιστοποιήσει την τρομοκρατία στον ελληνικό λαό, να αποδώσει την οικονομική καπιταλιστική κρίση σε ένα νεφέλωμα περί «ρευστής και νευρικής κατάστασης στην παγκόσμια οικονομία» η οποία «επιτρέπει στα κερδοσκοπικά τμήματα της παγκόσμιας αγοράς να σπεκουλάρουν σε βάρος του ευρώ και να κερδοσκοπούν», όπως είπε, αθωώνοντας την βάρβαρη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική που σε συνεργασία με τους ξένους Γκαουλάιτερ έχουν πέσει να ισοπεδώσουν τον ελληνικό λαό και να κατασπαράξουν την όποια κρατική περιουσία έχει απομείνει. Τώρα ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιοκάφρος να του υπενθυμίσει ότι ο Σόρος, ίσως ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος που υπάρχει, ήταν ο πρώτος ξένος «επίσημος» που επέλεξε να συναντήσει ο Γ. Παπανδρέου αμέσως μετά την νίκη του στις εκλογές και την ανάληψη της πρωθυπουργίας δεν μας εκπλήσσει. Να θυμίσουμε ότι ο... ζάμπλουτος καπιταλιστής Σόρος, ένα από τα μεγαλύτερα αρπακτικά των αγορών, είναι αυτός που για τα συμφέροντα του κατέστρεψε οικονομίες ολόκληρων χωρών, είναι αυτός που έστησε την σφαγή στα Βαλκάνια και σύμφωνα με δημοσιεύματα εξακολουθεί να έχει στενή επαφή με τον ΓΑΠ. Τώρα πώς γίνετε απ’ την μια να καταγγέλλεις κερδοσκοπικά παιχνίδια και απ’ την άλλη να είσαι τακίμι με κερδοσκόπους αυτό μόνο ένας «σοσιαλιστής» υπουργός μπορεί να μας το εξηγήσει. Εντύπωση πάλι έκανε το γεγονός ότι δεν ρωτήθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για της συγκλονιστικές καταγγελίες της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ζωής Γεωργαντά, μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ που καταγγέλλει ότι με κυβερνητική προτροπή μεθοδεύτηκε η διόγκωση του ελλείμματος της χώρας το 2009 στο 15,4% από την Eurostat με σκοπό «να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας». Από κει και πέρα ο Ευαγγ. Βενιζέλος με την ομολογούμενη ευφράδεια λόγου που διαθέτει μας μίλησε για την κυβέρνησή που συμμετέχει και τον αγώνα της να «προστατεύσει την Ελλάδα» «να αποφύγουμε την χρεοκοπία» γιατί σύμφωνα με τον ίδιον πρέπει να «σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να σταματήσει να εκβιάζεται και να ταπεινώνεται η χώρα μας» … «Να φύγει η χώρα απ’ αυτή την θέση αδυναμίας να πάψει να είναι δεκτική εκβιασμών και ταπεινώσεων». Ολοι οι δικτάτορες στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας» έβαλαν δεσμά στον ελληνικό λαό. Οπότε δεν πρωτοτυπεί στις εκφράσεις του ο Βενιζέλος. Και διαστρεβλώνοντας πλήρως την πραγματικότητα σε μια προσπάθεια ανοιχτού εκβιασμού των λαϊκών στρωμάτων και πατριδοκαπηλίας ουσιαστικά συμπλήρωσε: «Νομίζω ότι η υπερηφάνεια του ελληνικού λαού αλλά κυρίως η ανάγκη προστασίας των μεταπολεμικών επιτευγμάτων της χώρας όλων αυτών που πέτυχαν οι έλληνες και οι ελληνίδες με τον ιδρώτα τους τα 60 τελευταία χρόνια είναι τα κριτήρια που επιβάλλουν να κινηθούμε έτσι και θα κινηθούμε έτσι». Τι εννοούσε ο ποιητής; Ότι πρέπει να επιταχύνουν τις «διαθρωτικές αλλαγές» -έτσι λέγεται στο Πασοκικό λεξιλόγιο το ξεχαρβάλωμα κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος και η επιστροφή στον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας κλίκας πλουτοκρατών ντόπιων και ξένων. «Να κάνουμε μικρότερο και αποτελεσματικότερο το κράτος», συμπλήρωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προαναγγέλλοντας ουσιαστικά χιλιάδες νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και πέρασμα κρατικών μέχρι σήμερα λειτουργιών στα χέρια ιδιωτών. Χωρίς σημασία τα λεγόμενα Βενιζέλου –εντάσσονται στα πλαίσια μικροκομματικής λογικής- η επίθεση του στο κόμμα της Ν.Δ ισχυριζόμενος ότι δεν έχει ο Σαμαράς «συνείδηση της σοβαρής κατάστασης». Η Ν.Δ στήριξε και στηρίζει όλες τις βασικές επιλογές κυβέρνησης-τρόικας και οι επί μέρους της διαφωνίες είναι στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, η απουσία του λαϊκού παράγοντα που μπορεί να αναστρέψει τους σχεδιασμούς ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών είναι εμφανής όσο ποτέ άλλοτε.
Πηγη