Νέο επάγγελμα - τραμπούκος τράπεζας

Η εποχή της οικονομικής τρομοκρατίας όπως ήταν φυσικό έχει γεννήσει καινούργια φρούτα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Το πιο γνωστό που αλίμονο όποιος το έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια είναι
οι υπαλληλίσκοι τραμπούκοι των εισπρακτικών εταιρειών. Νεαρά αγόρια και κορίτσια που έναντι πινακίου φακής εκπαιδεύονται στο πως να φοβίζουν, να εκβιάζουν, να απειλούν όποιον γράφει το χαρτάκι τους. Δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός ο κάποιος και γιατί έχει βρεθεί στη λίστα τους. Υπάρχει μια συγκεκριμένη εντολή. Χρωστάει. Πρέπει να πληρώσει κι αν το καταφέρεις θα πάρεις το κατιτίς σου. Αναγκάζομαι να φέρω το θέμα ακόμα μια φορά στην επιφάνεια γιατί τα κοράκια των εισπρακτικών έχουν κάνει νέα έφοδο σε χιλιάδες οφειλέτες εκ νέου (για λίγο καιρό μετά από κάτι μηνύσεις, βρισίδια κλπ είχαν ησυχάσει λιγάκι). Ομως οι αδυνατούντες να ξοφλήσουν τα χρέη τους αυξάνονται με ιλιγγιώδη ρυθμό. Νέοι άνεργοι, άνθρωποι με πετσοκομένους τους μισθούς πλέον, εργαζόμενοι υποαπασχολούμενοι, εργαζόμενοι του μεροκάματου της πείνας, είναι λογικό ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Και δεν μιλάω γι εκείνους που έπαιρναν κάρτες αβέρτα για να πάνε διακοπές, ή για να πάρουν φιρμάτα ρούχα. Μιλάω για απλούς ανθρώπους που είχαν πάρει κάποια κάρτα κάποιο δάνειο για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες βασιζόμενοι σε ένα συγκεκριμένο εισόδημα, βασιζόμενοι στις δυνάμεις τους που τώρα πλέον είναι παρελθόν. Πέρα όμως από όλα αυτά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν συνάψει κάποια συμβόλαια με Τράπεζες. Πιθανότατα δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό τους πως αυτά τα χρέη θα μπορούσαν να κυκλοφορούν σε γραφεία ιδιωτικών εταιρειών, χωρίς καμιά έγκρισή τους, πως θα έπαιρνε ο κάθε θρασύτατος να τους εξευτελίζει κι εκείνους και τους συγγενείς τους και τους γέροντες γονείς τους ακόμα. Σε μια συζήτηση κάποιος προσπαθούσε να υπερασπιστεί "τους κακόμοιρους" που αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί δεν βρίσκουν τίποτα άλλο. Εχω τρία παραδείγματα στο περιβάλλον μου που δοκίμασαν και προτίμησαν να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι παρά να βγάλουν ένα μεροκάματο τραμπούκου. Σε όλους μας άλλωστε στη ζωή μας έτυχαν ευκαιρίες που μπορούσαμε να γίνουμε τραμπούκοι και να βγάζουμε ψωμί αλλά δεν πέρασε καν σαν υποψία από το μυαλό μας να το κάνουμε. Αυτά είναι τα φρικιαστικά νέα φαινόμενα μιας φρικιαστικής εποχής. Μια εποχής που η τοκογλυφία έχει γίνει νόμος και οι τοκογλύφοι εκβιαστές κυκλοφορούν ελεύθεροι για να εκβιάζουν ανθρώπους ή και πατρίδες. Είναι μια στιγνή πραγματικότητα ανάμεσα σε όλες τις άλλες και σε άλλες πολλές που θα δούμε ακόμα. Η κατάντια του ανθρώπινου είδους. Ισως το εύκολο είναι να σκεφτούμε πως όσοι δανείστηκαν καλά να πάθουνε γιατί έξω από το χορό πολλά τραγούδια μπορούμε να λέμε. Είναι μια μεγάλη ιστορία να αναλύσουμε τα πως και τα γιατί. Αυτό όμως που δεν έχει καμιά δικαιολογία και σε καμιά περίπτωση είναι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε χιλιάδες ανθρώπους ήδη απελπισμένους από τα προβλήματα της φτώχειας, μέσα στην απόγνωση να έχει δικαίωμα κάποιος να παραβιάζει το τελευταίο τους καταφύγιο, το σπίτι, το τηλεφωνο, την προσωπικότητά τους με πάθος βασιλικότερο του βασιλέως, και να στέλνει ψυχές στα ψυχιατρεία ή ακόμα και στην ύστατη πράξη απελπισίας. ΑΙΣΧΟΣ. ΑΠΛΑ ΑΙΣΧΟΣ. Δεν έχω τίποτα περισσότερο να συμβουλέψω κάθε άνθρωπο που βιώνει κάτι τέτοιο από το να σηκώσει το κεφάλι με δύναμη και να πατήσει πόδι. Να μάθει τα δικαιώματά του όσα υπάρχουν ακόμα, και να μην φοβάται. Ο φόβος αυτή τη στιγμή με χίλιους δυο τρόπους τρώει τα σωθικά όλης της ελληνικής κοινωνίας.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ.
 Από το blog ιστορίες συνωμοσίας
Το είδαμε στο /www.ramnousia.com