Η Ευρώπη κινείται προς μια δικτατορία των τραπεζών

Tου Mike Whitney
για το ιστολόγιο Counterpunch

Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων υποχώρησαν στο επίπεδο ρεκόρ του 1,56 % το πρωί της περασμένης Πέμπτης, καθώς οι πανικόβλητοι επενδυτές απέφευγαν να....
αγγίξουν τα γερμανικά και αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Η επιδείνωση των συνθηκών πίστωσης, οι αναταράξεις λόγω υποβαθμίσεων από τους οίκους αξιολόγησης και οι μαζικές αναλήψεις από τράπεζες σε Ισπανία και Ελλάδα έχουν προκαλέσει πανικό και ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων στο ιστορικά χαμηλό επίπεδο του 1,67 %. Η πτώση των αποδόσεων δείχνει ότι οι επενδυτές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα των ιθυνόντων της ΕΕ να επιλύσουν την συνεχιζόμενη κρίσης χρέους, και ειδικά τις επιπλοκές στην Ελλάδα και την Ισπανία.

Η σημερινή κρίση, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της υπερβολικής πιστωτικής επέκτασης και κακοδιαχείρισης κινδύνων από τις τράπεζες της ΕΕ, χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ με σκοπό, αφ' ενός την δημιουργία ενός είδους "πανευρωπαϊκής ένωσης τραπεζών" και αφ΄ετέρου την επιβολή δραστικών περικοπών σε κοινωνικά προγράμματα, υγειονομική περίθαλψη και συντάξεις. Η αντίδραση των ευρωφεντεραλιστών στις εξελίξεις είναι μια κοινωνική "αντεπανάσταση", που σχεδίασαν με στόχο να μετατρέψουν την 17μελή νομισματική ένωση σε μια μόνιμη "ζώνη λιτότητας", που θα κυβερνάται από την εταιρική ελίτ και τους ισχυρούς του χρηματοπιστωτικού κόσμου. Ενδεικτικό απόσπασμα από δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters:

"Σύμφωνα με δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις 31/05, η οποία περιείχε συστάσεις για την χάραξη πολιτικής των επόμενων χρόνων, "η ευρωζώνη θα πρέπει να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και να μειώσει το χρέος, ώστε να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Αλλά θα πρέπει επίσης να κινηθεί προς τη δημιουργία μιας ένωσης τραπεζών και να εξετάσει το ενδεχόμενο των ευρωομολόγων και της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το μόνιμο ταμείο της.

Μια στενότερη ολοκλήρωση μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης στο επίπεδο των εποπτικών δομών και πρακτικών, της διασυνοριακής διαχείρισης κρίσεων και της κατανομής των βαρών, μια ολοκλήρωση που θα οδηγήσει σε μια "τραπεζική ένωση", θα αποτελέσει ένα σημαντικό συμπλήρωμα στην τρέχουσα δομή της οικονομικής και νομισματικής ένωσης της Ευρώπης", δήλωσε η Επιτροπή.

"Στο ίδιο πνεύμα, και προκειμένου να διακοπεί ο δεσμός μεταξύ τραπεζών και έθνους-κράτους, υπάρχει το ενδεχόμενο της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)", ανέφερε το έγγραφο της Επιτροπής.
[Απόσπασμα από το άρθρο του Reuters "Η ΕΕ απευθύνει έκκληση για ένωση τραπεζών της ευρωζώνης και άμεση ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών "]

Η ίδρυση του μόνιμου ταμείου "διάσωσης" χωρών της ευρωζώνης, του ESM, μπορεί να μην έχει ακόμη επικυρωθεί από όλα τα μέλη (17), αλλά ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να αλλάξει την εφαρμογή του, ώστε αυτή να προβλέπει άμεση "διάσωση" των τραπεζών. Η άμεση χρηματοδότηση τραπεζών που παραπαίουν αποτελεί κατάφωρη κίνηση αρπαγής εξουσίας και μια προσπάθεια να αναδειχθεί η υπεροχή των τραπεζών με τον ίδιο τρόπο που το TARP χρησιμοποιήθηκε για την αυθαίρετη δημιουργία της κατηγορίας "Τοο big to fail" για τις τράπεζες των ΗΠΑ. Η κατηγορία αυτή ισοδυναμούσε με συγχώνευση των τραπεζών με το δημόσιο και οι φορολογούμενοι κλήθηκαν να πληρώσουν τις εγγυήσεις για την επιβίωσή τους. Η Ευρώπη κινείται με γρήγορους ρυθμούς προς την κατεύθυνση του ίδιου μοντέλου.

Η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, είναι αντίθετη με την ιδέα του να χρησιμοποιηθεί ο ESM για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών, αλλά είναι πιθανό να συνθηκολογήσει, εάν η κρίση επιδεινωθεί. Αν τελικά υποκύψει η Μέρκελ, τότε οι προβληματικές τράπεζες δεν θα υποχρεωθούν να προβούν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους, πράξη που θα σήμαινε καταστροφή για τους κατόχους ομολόγων και μετοχών, απομάκρυνση των προβληματικών assets και αντικατάσταση των διοικητικών στελεχών τους. Όλα τα έξοδα για ένα τέτοιο σχέδιο "διάσωσης" θα πέσουν στις πλάτες των φορολογουμένων, πράγμα που επιθυμούν διακαώς οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ. Ταυτόχρονα, η εμβάθυνση της κρίσης θα χρησιμοποιηθεί ως έρεισμα για την επιβολή περισσότερων φορολογικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες έχουν ήδη ωθήσει την ανεργία στον υψηλότερο δείκτη-ρεκόρ της τελευταίας 20ετίας, ενώ έχουν βυθίσει τον Νότο της Ευρώπης σε σοβαρή ύφεση. Άλλο ένα απόσπασμα από το Reuters:

"...Σε δηλώσεις τους μακριά από κάμερες, οι υπουργοί είναι σαφείς σχετικά με την επιθυμία τους να δουν πανευρωπαϊκής εμβέλειας μέτρα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων να μπαίνουν σύντομα σε εφαρμογή, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταστροφικού τραπεζικού γεγονότος. Υπάρχουν ενδείξεις η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι υπέρ της εγγύησης των καταθέσεων, αλλά τα προβλήματα διογκώνονται σε άλλους τομείς. Με το κόστος δανεισμού να πλησιάζει πλέον το 7 % και τους περισσότερους ξένους επενδυτές να αποφεύγουν ήδη συστηματικά να επενδύουν σε ισπανικά ομόλογα, θα καταστεί όλο και περισσότερο δύσκολο για την ισπανική κυβέρνηση να αναχρηματοδοτήσει ένα χρέος 98 δισ. ευρώ και να εξοικονομήσει άλλα 52 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του τρέχοντος έτους. Οι τοπικές τράπεζες δεν δανείζουν καθόλου, ή προσφέρουν δάνεια σε απαγορευτικά υψηλά επίπεδα, πιέζοντας τις επιχειρήσεις και αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας αλυσίδας πτωχεύσεων που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε κατάρρευση της ισπανικής οικονομίας.

Το σύνολο των δανείων του τραπεζικού συστήματος στον τομέα προς τις επιχειρήσεις ήταν 44,6 δισ. ευρώ στα τέλη Μαρτίου, μισό απ' ό,τι ήταν στα τέλη του (καλού για την Ισπανία) οικονομικού έτους 2007, και η συρρίκνωση συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, σύμφωνα με τα δεδομένα από την Τράπεζα της Ισπανίας. Οι καταναλωτές αναβάλλουν μεγάλες αγορές και μειώνουν τις δαπάνες τους. Το τεράστιο κόστος δανεισμού της Ισπανίας έχει μετατραπεί σε εθνική εμμονή από την έναρξη της κρίσης.... Η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη ".
[Από το άρθρο του Reuters "Απελπισμένη κραυγή της Ισπανίας. Ακούει το Βερολίνο;"]

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ εσκεμμένα αφήνουν να διογκωθεί η κρίση προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους, που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία μιας δημοσιονομικής ένωσης, η οποία θα ελέγχεται από τις τράπεζες και θα έχει απεριόριστη πρόσβαση σε κεφάλαια, αλλά και τη δύναμη να επιβάλει πολιτικές ("λιτότητας") μέσω του εξαναγκασμού. Ας δούμε τι λέει ο οικονομολόγος Μαρκ Βάισμπροτ, ο οποίος διαβλέπει το ακριβές πολιτικό κίνητρο πίσω από την κρίση χρέους:

"Έχω υποστηρίξει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι επαναλαμβανόμενες "κρίσεις" στην ευρωζώνη δεν καθοδηγούνται από τις απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών για λιτότητα σε μια περίοδο ύφεσης, όπως πιστεύεται ευρέως. Αντίθετα, η πρωταρχική αιτία της κρίσης και της παράτασης της είναι η πολιτική ατζέντα των ευρωπαϊκών αρχών - υπό την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι αρχές αυτές (οι οποίες, από κοινού με το ΔΝΤ, αποτελούν την "τρόικα", που υπαγορεύει την οικονομική πολιτική στην ευρωζώνη), επιδιώκουν την επιβολή πολιτικών αλλαγών, ιδιαίτερα στις ασθενέστερες οικονομίες, αλλαγών που οι λαοί αυτών των χωρών δεν θα δεχόντουσαν ποτέ, αν τους δινόταν ο λόγος μέσω δημοψηφίσματος".
[Απόσπασμα από το δημοσίευμα της Guardian "To οικονομικό μέλλον των Ευρωπαίων έχει απαχθεί από επικίνδυνους "ιδεολόγους"]

Επομένως, μιλάμε για πολιτική. Φασιστική πολιτική. Όλοι, μα όλοι οι αξιόπιστοι οικονομολόγοι που έχουν διατύπωσαν απόψεις σχετικά με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους επέκριναν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στα μέτρα λιτότητας. Πιστεύετε πραγματικά ότι η Μέρκελ ή ο Ντράγκι νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι από τον Στίγκλιτς, τον Κρούγκμαν, τον Ράιχ, τον Άιχενγκριν, τον Τομά, τον Βάισμπροτ, τον Γκαλμπρέιθ, τον Μπέικερ, τον Ρουμπινί, και τόσους άλλους; Ασφαλώς και όχι. Η Μέρκελ δεν έχει ιδέα από οικονομικά, και ο Ντράγκι, πριν αναλάβει αυτό που κάνει σήμερα, δεν ήταν παρά ένας τραπεζίτης-επενδυτής της Goldman Sachs.

Το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τα άτομα αυτά είναι να φτιάξουν την οικονομία της ευρωζώνης. Έχουν εμπλακεί σε μια μυστική εκστρατεία για να αναδιαρθρώσουν ριζικά την κοινωνία της ΕΕ, να απομακρύνουν την "δίχτυ ασφαλείας" της κοινωνικής ευημερίας από τους ευρωπαϊκούς λαούς, να ακυρώσουν τις προοδευτικές κατακτήσεις του περασμένου αιώνα, και να καταβαραθρώσουν ένα μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού σε τριτοκοσμικά επίπεδα φτώχειας.

Μια ένωση τραπεζών θα σταθεροποιήσει περαιτέρω την εξουσία που ασκεί το μεγάλο κεφάλαιο πάνω στα μεμονωμένα κράτη.

Αυτό είναι και ο κύριος στόχος τους.

Πηγή