«Χθες στο Σκάι, 69χρονη γυναίκα θύμα ληστείας στην Παιανία, είπε: Μόλις έφυγαν οι ληστές, πήρα το 100. Μου είπαν να πάρω το Τμήμα. Αυτοί δεν απαντούσαν πήρα την «Χρυσή Αυγή». Μου είπαν αμέσως: «Που μένετε; Ερχόμαστε!». 100 άτομα άρχισαν να...
ψάχνουν τους ληστές. Μου είπαν πως το αυτοκίνητο τουλάχιστον θα το βρουν, σίγουρα. Το μεσημέρι, με ξαναπήραν και μου είπαν ότι δεν έχουν φάει, καν, γιατί ψάχνουν το αμάξι, αλλά να μην ανησυχώ, θα μου το βρουν»...
Κατά την εξέλιξη της ελληνικής χρεοκοπίας η ΕΚΤ και η βοήθεια της Τρόικα δεν άφησε ακόμη να βιώσουμε σκηνές πολιορκίας των τραπεζών και λεηλασίας των σούπερ μάρκετ, αλλά πολύ φοβάμαι πως ο «αυτιστικός» και «τσιφτετέλικος» τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις εξελίξεις, τα αίτιά τους και τις πιθανές συνέπειες, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε σκηνές εμπρός στις οποίες οι ιστορικές σκληρές σκηνές της χρεοκοπίας της Αργεντινής θα ωχριούν.
Στη χώρα υπάρχει περί το 1 εκατομμύριο ανέργων του ιδιωτικού τομέα, πολλοί από τους οποίους είναι απεγνωσμένοι. Υπάρχει άλλο 1 εκατ. που μισθοδοτείται από δημόσιο ή κοινοτικά προγράμματα που βλέπει την πιθανότητα της ανεργίας να ακούγεται όλο και περισσότερο.
Τα 2 αυτά εκατομμύρια συμπολιτών, έχουν άλλα τόσα τουλάχιστον εξαρτώμενα μέλη και μαζί συνιστούν ένα μέγεθος της τάξης του μισού πληθυσμού της χώρας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνηθίζουμε να υιοθετούμε την ερμηνεία της πραγματικότητας που μας συμφέρει και δεν μας ταλαιπωρεί. Πολύπλοκη καθώς είναι η πραγματικότητα με χιλιάδες παραμέτρους να αυξομειώνουν την ένταση και να ορίζουν το τελικό αποτέλεσμα, αφήνει περιθώρια σε πολλές παράδοξες ερμηνείες.
Επειδή οι ερμηνείες των απελπισμένων έχουν μεγαλύτερη ένταση, έχουμε φτάσει σαν κοινωνία στο σημείο, να περιμένουμε σωτηρία, από τις λίρες της τράπεζες της Ανατολής, τα πετρέλαια του Αιγαίου, μερικά τρισ. ευρώ ορυκτού πλούτου κλπ. Οι 7 στους 10 Έλληνες είναι πεπεισμένοι πως χρεοκοπήσαμε γιατί μπήκαμε στο μνημόνιο και δεν μπήκαμε στο μνημόνιο επειδή χρεοκοπήσαμε.
Διάφοροι ακραίοι περιθωριακοί που μέχρι την κρίση μετρούσαν το ακροατήριο σε μερικές εκατοντάδες απομεινάρια της μεταπολίτευσης, έχουν αποκτήσει ευήκοα ώτα τα οποία μετρούνται σε δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες.
Όσο δεν ερμηνεύουμε σωστά τα αίτια της χρεοκοπίας και αποφεύγουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες για την έξοδο, επειδή εστιάζουμε τις ευθύνες μόνο στη διεθνή κρίση ή στη στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ, η οικονομική κρίση θα βαθαίνει.
Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Σκηνές σαν αυτές της 69χρονης κυρίας που αφού την λήστεψαν ζήτησε να φιλήσει ένα από τους ληστές, επειδή την άφησε να ζήσει, είναι χαρακτηριστικές του βαθμού κοινωνικής διάλυσης.
Η χώρα βρίσκεται σε προχωρημένο σημείο διάλυσης, η χρεοκοπία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα είναι μόνο μια πλευρά της κρίσης.
Η χειρότερη συνέπεια της ελληνικής χρεοκοπίας δεν πιστεύω πως θα είναι η απώλεια της αξίας των καταθέσεων από την πιθανή δραχμοποίησή τους, ή τα άδεια ράφια στα σουπερ μάρκετ, ή τα άδεια βενζινάδικα...
Η χειρότερη θα είναι η ανασφάλεια των ανθρώπων να κυκλοφορήσουν στο δρόμο ή να περάσουν το βράδυ τους ήσυχα και με ασφάλεια στο σπίτι τους.
Όπως Αργεντινή...
Μέχρι πρόσφατα η κυρίαρχη άποψη ήταν πως η Ελλάδα δεν μπορεί να περάσει το δράμα της Αργεντινής. Είναι έτσι;Πολύ φοβάμαι πως όχι, πλέον. Οι ομοιότητες πολλών παραμέτρων που έχουν μερίδιο ευθύνης στην κρίση, είναι τόσο κραυγαλέες και πολλές που οποιοσδήποτε μπαίνει στο πειρασμό να «ψηλαφήσει» τα βήματα της χρεοκοπίας της Αργεντινής το 2001.
Η χειρότερη χρονιά της χρεοκοπίας της Αργεντινής ήταν η επόμενη της κατάρρευσης, το 2002 μετά 4 χρόνια ύφεσης, όταν το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 10,9%.
Η φτώχεια ακούμπησε το Μάη του 2002 το 57% έναντι 38,3% τον Οκτώβρη του 2001.
Η ακραία φτώχεια (extremePoverty) έφτασε στο 24,8% έναντι αντίστοιχα 13,6% τον Οκτώβρη του 2001.
Ακραία φτώχεια, σύμφωνα με το βιβλίο της RossanaZaza: “Argentina 2001-2009 From The Financial Crisis to the Present” λογίζεται σαν η κατάσταση αδυναμίας εξασφάλισης και επαρκούς διατροφής.
Στο ίδιο βιβλίο η συγγραφέας εντοπίζει σαν συνέπεια οικονομικών προβλημάτων την αύξηση των πράξεων βίαιης κοινωνικής διαμαρτυρίας, καθώς και της εγκληματικότητας.
Οι βίαιες διαμαρτυρίες στην Plaza De Mayo, έξω από το προεδρικό μέγαρο στις 19 και 20 Δεκεμβρίου είχαν σαν συνέπεια περί τους 20 νεκρούς, 400 τραυματίες, χιλιάδες συλλήψεις και την φυγή του προέδρου Φερνάντο Ντε λα Ρούα με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου.
Αιτία των βίαιων διαμαρτυριών ήταν η εφαρμογή του “corralito” του νόμου που περιόριζε το ποσό των αναλήψεων από τις τράπεζες.
Για τούτο έστω και προεκλογικά, ας επιδείξουμε φειδώ στην ευκολία με την οποία λέγονται τα μέσα έξω από το ευρώ, ή τα λέμε μέσα αλλά εννοούμε έξω επειδή έχει αντίκτυπο στις καταθέσεις, στη ζωή και την ασφάλεια των ανθρώπων.
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου