H Eλλάδα του φόβου...

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Αν ξεφυλλίσει κανείς, τη νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας (τουλάχιστον απο το 1949 και μετά), θα διαπιστώσει, εκτός των άλλων, και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Την υποταγή της, χωρίς πολλά-πολλά, στα μεγάλα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Μια ...
υποταγή, που μόνο δεινά προξένησε στον ελληνικό λαό και που γι΄αυτή την υποταγή, μερίδιο ευθύνης έχουν σχεδόν όλοι οι Ελληνες. Από πολιτική ηγεσία, μέχρι τον απλό λαό.


Ωρες-ώρες, μου φαίνεται τόσο αντιφατικό το γεγονός οτι ένα ολόκληρο Εθνος, μπόρεσε μεν και πέταξε στην Αδριατική τις σιδερόφρακτες λεγεώνες του ιταλικού φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι αφ΄ετέρου, να συναινεί τόσο εύκολα, στην απόλυτη παράδοσή του στους ...συμμάχους και στα συμφέροντά τους και να γίνεται παίγνιο στα χέρια Αγγλων, Αμερικανών, Ρώσων κλπ, που κυριολεκτικά, σου έρχεται η τάση να πείς πως επρόκειτο για...δύο ειδών Ελληνες!
Ή, πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω (παραμένοντας όμως στον 20ό Αιώνα), πώς ήταν δυνατόν, η μεγάλη νικήτρια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να πέφτει τόσο εύκολα στη παγίδα των (επίσης) συμμάχων της και να χάνει - οριστικά; δεν το ξέρουμε ακόμα! - τις πατρίδες της Μικρασίας, πληρώνοντας ένα απίστευτα μεγάλο φόρο αίματος.
Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτόν το λαό; Γιατί σκύβει τόσο εύκολα το κεφάλι, ενώ μπορεί (και τό΄χει αποδείξει πλειστάκις) να τα βάλει με τον οποιονδήποτε σε αυτόν τον πλανήτη και να τον κάνει να μαζέψει τα βρεγμένα του και να του δίνει;
Ο ιστορικός λοιπόν, που καταγράφει τα γεγονότα και τα κοινωνικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, οφείλει να σταθεί σε αυτό σημείο και να εξηγήσει ένα φαινόμενο, που εν πρώτης όψεως δείχνει να μοιάζει γρίφος, ενώ δεν είναι.

Στην Αρχαία Ελλάδα, τα πράγματα ήταν πιο απλά. Δεν συναντούσες εύκολα φοβικά σύνδρομα, τουλάχιστον απο μεριάς του λαού. Η λέξη "δειλός", αν σήμερα αποτελεί απλώς υβριστική πράξη, την εποχή εκείνη ήταν αιτία μονομαχίας μέχρι θανάτου. Εκείνη την εποχή, οι νέοι διαπλάθονταν ως πολεμιστές πρωτίστως και μετά ως πολίτες. Οι δε Σπαρτιάτες, ούτε κάν ως πολίτες! Γι΄αυτό και έμειναν στην ιστορία, ως οι καλύτεροι πολεμιστές του κόσμου. Με το στρατό της Σπάρτης, αν ετίθεσο αντιμέτωπος δεν την έβγαζες καθαρή. Εδώ κοτζαμάν Ξέρξης, με 100.000 στρατό και είδε το χάρο με τα μάτια του κι αν δεν ήταν ο Εφιάλτης, μπορεί και να έγραφε η Ιστορία την πιο απίστευτη ήττα στρατού όλων των εποχών! Για τους Αρχαίοι Ελληνες λοιπόν, τα πάντα ήταν θέμα παιδείας. Η παιδεία έχτιζε ρωμαλέους άνδρες (στο νού και στο σώμα) και η Ιστορία κατέγραφε θριάμβους.

Στο Βυζάντιο, σχεδόν η ίδια εικόνα και λέμε "σχεδόν", διότι υπήρχε η γάγγραινα της θρησκείας. Ή μάλλον, η γάγγραινα ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ της θρησκείας. Αυτοί οι ηγέτες, απο τον Πατριάρχη μέχρι τον πιο απλό κληρικό, ήθελαν υποταγμένα πρόβατα (τους πιστούς), για να τους κατευθύνουν κατα το δοκούν. Ετσι, κατ΄αυτόν τον τρόπο, πάρα πολλά ελληνόπουλα κατέφευγαν στα μοναστήρια, αποφεύγοντας μεν την στράτευση, αλλά πέφτοντας πανεύκολα στη "σκλαβιά" του ιερατικού βίου. Και με το δόγμα του οτι "ο Χριστός είπε αγαπάτε τους εχθρούς σας" και ασφαλώς και με την καθολική έκλειψη της πατροπαράδοτης ελληνικής παιδείας ως προς το σκέλος της σωματικής ρώμης, δημιουργήθηκε ένα φοβικό ρήγμα, που μπαλώνονταν με την πρόσληψη μισθοφόρων στο Βυζαντινό στρατό απο άλλους λαούς. Πολλές φορές αυτό δεν μας είχε βγεί σε καλό, διότι οι στρατιώτες αυτοί δεν είχαν την ίδια εθνότητα με μας, δημιουργούσαν μια ανομοιογένεια στο στράτευμα και όταν τα πράγματα στράβωναν, ο στρατός διαλυόταν πανεύκολα. Παρ΄ όλα αυτά, η στρατιωτική ευφυΐα αρκετών αυτοκρατόρων και στρατηγών του Βυζαντίου, σε τέτοιες περιπτώσεις, έσωζε την κατάσταση κι έτσι, μ΄αυτά και μ΄αυτά, η ελληνική αυτοκρατορία κατόρθωσε να ζήσει χίλια και πλέον έτη!

Και στο βυζαντινό κομμάτι λοιπόν της ιστορίας μας, πολύ σπάνια συναντούσες ηγέτες (αυτοκράτορες, στρατιωτικούς κλπ) οι οποίοι παρουσίαζαν δουλικά ή φοβικά σύνδρομα. Αν εξαιρέσει κανείς μερικούς αυτοκράτορες όπως ο Φωκάς (602-610μ.Χ.), ο Ρωμανός ο Β΄(959-963μ.Χ), τη δυναστεία των Αγγέλων (πέντε αυτοκράτορες, 1185 - 1204μ.Χ.) και μερικούς άλλους ασήμαντους, οι ηγέτες του Βυζαντίου στην πλειοψηφία τους, υπήρξαν γενναίοι στρατηγοί και ηγήτορες. Αλλοι περισσότερο ικανοί και άλλοι λιγότερο.

Τα πράγματα άλλαξαν όταν ο ελληνισμός είχε πέσει στη φοβερή σκλαβιά των οθωμανών, όπου απο κεί και έπειτα έχουμε αυτές τις περίεργες αντιθέσεις. Ασφαλώς και σε εκείνες τις περιόδους της σκλαβιάς, σημαντικό μερίδιο στα φοβικά και δουλικά σύνδρομα έχει και η ηγεσία της θρησκείας, αλλά αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο λαός, στη πλειοψηφία του, είχε αρχίσει πλέον όχι μόνο να εξοικειώνεται με το αίσθημα του φόβου, αλλά και να καταντάει το αίσθημα αυτό να το περνά πρακτικά και στις επόμενες γενιές. Οι μόνοι που κρατούσαν το φρόνημα ψηλά και τη γενναιότητα στις ψυχές τους, ήσαν οι ομάδες των Κλεφτών και των Αρματολών, οι Σουλιώτες, οι Μανιάτες, οι Κρητικοί και νησιώτες (κυρίως των Κυκλάδων και του Σαρωνικού). Απο αυτές τις ομάδες - κυρίως - ξεπετάχτηκαν οι ηγέτες της μετέπειτα Ελληνικής Επανάστασης, με κορυφαίους τον μανιάτη Παπαφλέσσα, τον πελοποννήσιο Κολοκοτρώνη, τον σουλιώτη Μάρκο Μπότσαρη, τον στερεοελλαδίτη Καραισκάκη, τους νησιώτες Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Κανάρη, Μιαούλη κλπ κλπ. Αλλά και αυτοί ακόμη συνάντησαν φοβερά εμπόδια απο τους - ήδη κατειλημμένους με φοβικά σύνδρομα πολιτικούς ηγέτες, όπως ο Περραιβός, ο Ζαίμης, ο Μαρκάτος, ο Καλαμπόκας κλπ, που προσπάθησαν στις αρχές, με νύχια και με δόντια, να σταματήσουν τον Παπαφλέσσα στην πρώτη μυστική συνάντηση των ηγετών στο Ισμαίλι της Βλαχίας, όπου τα φοβικά σύνδρομα των περισσοτέρων ήταν σε μεγάλο βαθμό εκνευριστικά. Ο Περραιβός μάλιστα ήθελε να κρύψει το τρεμάμενο φυλλοκάρδι του μέσα απο το γεγονός της...έλλειψης πολεμικής πείρας των Ελλήνων! Κι αν δεν ήταν οι πύρινοι λόγοι του Παπαφλέσσα στο να σπρώξουν τα πράγματα στο ποθούμενο και να πείσουν τον Υψηλάντη για την καταλληλότητα της στιγμής ενάρξεως του Αγώνα, ίσως η επανάσταση να μην ξεκίναγε τότε.
Αυτό όμως που έμελλε να γίνει ο - μετέπειτα - μεγαλύτερος βραχνάς και ο βρόγχος στο λαιμό τους Γένους μας, ήταν η ροπή προς την συνεχή επίκληση στήριξης απο ξένους, και δή των μεγάλων δυνάμεων των εκάστοτε εποχών.

"Ξένη δύναμη θα μας βοηθήσει;", αναρωτιόνταν οι ηγέτες (πολιτικοί και εκκλησιαστικοί) της Ελλάδας, προεπαναστατικής και επαναστατικής περιόδου. Μόνο οι στρατιωτικοί ηγέτες είχαν το αυτονόητο στη καρδιά και το νού. Δηλαδή το "Ο,τι είναι να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε μοναχοί", γνωρίζοντας πολύ καλά οτι οι ξένοι, αν έμπλεκαν στην υπόθεση της ελευθερίας, δεν θα το έκαναν τσάμπα. Οπως και ακριβώς έγινε. Τα ξένα συμφέροντα, που αλώνιζαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, σχεδίασαν τη δολοφονία του Καποδίστρια, την οικονομική υποταγή της χώρας στις τράπεζές τους, την απόλυτη χειραγώγηση των ηγετών της, την εγκαθίδρυση της μισητής βασιλείας κλπ κλπ.

Τα φοβικά σύνδρομα των ηγετών λοιπόν, κυριαρχούν σε απόλυτο βαθμό, ορίζοντας σε πάρα πολλές στιγμές, ακόμα και την τύχη του ίδιου του Γένους.
Ο λαός όμως, πολλές φορές αντιδρούσε και αντιδρούσε βίαια. Ας μη ξεχνάμε, τη μεγάλη στιγμή της πολιτικής ιστορίας μας, την 3η Σεπτεμβρίου του 1843, όπου ο λαός μας απαίτησε και πέτυχε την εκχώρηση Συντάγματος απο τον Οθωνα. Αυτό καθ΄αυτό το γεγονός, δεν αποτέλεσε μόνον μια απλή αντίδραση στην τυρρανία του μονάρχη, αλλά και σε μια πρώτη ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ του Εθνους ενάντια στους ξένους δυνάστες του.

Και φτάνουμε στις μέρες του 20ού Αιώνα, ενός αιώνα γεμάτου απο πολιτικές και στρατιωτικές ταραχώδεις περιόδους της πατρίδας μας και του λαού της.
Το σύνδρομο του φόβου έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι πρωτίστως των πολιτικών ηγεσιών (απο το 1945 και μετά) και δευτερευόντως, του λαού μας.
Ο εκάστοτε Ελληνας ηγέτης ΦΟΒΑΤΑΙ τις νέες περιπέτειες στις οποίες μπορεί να εμπλακεί το Εθνος κάνοντας κάτι το οποίο δεν είναι αρεστό στους..."συμμάχους", επειδή ΠΙΣΤΕΥΕΙ οτι οι "σύμμαχοι" αυτοί δεν θα διστάσουν, μπροστά στην υπεράσπιση των συμφερόντων τους, να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν για το σκοπό αυτό. Και δεν είναι φυσικά μόνο αυτό. Πολλές φορές, οι σύγχρονοι ηγέτες μας, είναι και ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ με αυτού του είδους τα συμφέροντα. Χρηματίστηκαν από αυτά και εξακολουθούν να το κάνουν - κυρίως - μέχρι και σήμερα, υπηρετώντας έτσι με αυτόν τον τρόπο αυτά τα συμφέροντα.

Τα παραδείγματα είναι και πάμπολλα, και θλιβερά.

Σε αντίθεση λοιπόν με τις πατροπαράδοτες αξίες του Γένους ως και την Υστεροβυζαντινή περίοδο, οι μετέπειτα Ελληνες ηγέτες, συνεπικουρούμενοι και από μια μερίδα του λαού (κυρίως τους άρχοντες, τους γαιοκτήμονες και τους μεγαλοκληρικούς, δηλαδή την άρχουσα τάξη), κατελήφθησαν απο τα φοβικά - και συνάμα υποτακτικά - σύνδρομα, με αποτέλεσμα τα σύνδρομα αυτά να μεταπηδήσουν και στο ευρύ φάσμα του λαού, που παραδειγματιζόμενος από τους ηγέτες του, ακολουθούσε τη λογική αυτή. Και εαν προστεθούν σε όλα αυτά και οι κατάφωρες αδικίες της επίσημης πολιτείας για τους πολεμιστές και - κυρίως - τους ήρωες των πολέμων αυτών (υπήρξαν χιλιάδες χιλιάδων αυτοί που μετά από έναν πόλεμο ή πολέμους, είτε λόγω της αναπηρίας τους είτε άλλων λόγων, πέθαναν πάμπτωχοι και ξεχασμένοι), ο λαός καταλήφθηκε απο ακόμη πιο έντονα φοβικά σύνδρομα, επειδή δεν είχε μονον να αντιμετωπίσει τον οποιονδήποτε εχθρό, αλλά και την ίδια την πολιτεία στην μετέπειτα συμπεριφορά της.

Ετσι, από ένα σημείο και μετά, η μεγάλη δύναμη του λαού μας, ο στρατός, υποβαθμίζεται. Οι Ελληνες δεν επιθυμούν πλέον να στέλνουν τα παιδιά τους στον ελληνικό στρατό, θεωρώντας οτι αυτού του είδους η υπηρεσία προς την πατρίδα, είναι όχι μόνο χάσιμο χρόνου για τα ίδια, αλλά και πολλές φορές καταστρεπτική για το μέλλον τους. Φυσικά, δεν είναι στο χέρι τους να αποφύγουν αυτή την υπηρεσία, μιας και είναι - στα χαρτιά τουλάχιστον - υποχρεωτική και υψίστης σημασίας για όλους. Κι έτσι, εφευρίσκει κάθε τρόπο, ούτως ώστε τα βλαστάρια τους να περάσουν ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΩΔΥΝΑ όλο αυτό το χρονικό διάστημα της παραμονής τους στο στρατό. Είτε με τη βοήθεια πολιτικών γνωριμιών, είτε με την πρόφαση ασθενειών, είτε με χίλιους άλλους τρόπους, προσπαθούν να ...ελαφρύνουν ή να εξαλείψουν εντελώς την υποχρέωση αυτή.
Φυσικά, δεν είναι οι μόνοι. Διότι, το ...καλό παράδειγμα το δίνουν απ΄ευθείας ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ τους ηγέτες, οι οποίοι με τη σειρά τους, προφασίζονται χίλους δυό λόγους και τερτίπια, για να αποφύγουν τα δικά τους "βλαστάρια" την στρατιωτική εκπαίδευση. Και αυτά και μόνον, λειτουργούν ως αρνητικός καταλύτης σε αυτή την ύψιστη υποχρέωση των πολιτών προς την πατρίδα.
Και το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε ασφαλώς ο νέος τρόπος ζωής, μέσω της έκρηξης της τεχνολογίας και των νέων προιόντων και ιδεών, που αλλοτριώνουν παντελώς το λαό και τις ηγεσίες του.
Να λοιπόν τα γεννεσιουργά αίτια των φοβικών συνδρόμων του Ελληνα των νεωτέρων χρόνων.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η απαξίωση των ευγενών ιδεών που έχουν ως συνέπεια η γενναιότητα και το θάρρος και ασφαλώς, με την παραμικρή όχληση του προαιώνιου εχθρού της Ελλάδος, των Τούρκων, ο λαός να κυριεύεται απο πανικό και οι ηγεσίες του να σύρονται με εξευτελιστικό τρόπο σε τραπέζια διαπραγματεύσεων, πάντα εις βάρος του και εις βάρος της πατρίδας.
Ο λαός αυτός, αντί να παραδειγματιστεί απο τα επιτεύγματα των προγόνων του, αποπροσανατολίζεται και ακολουθεί τα εύκολα μονοπάτια, ελπίζοντας πάντα οτι τελικά τα προβλήματά του θα τα λύσουν ΟΙ ΑΛΛΟΙ κι όχι αυτός. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στις μέρες που ζούμε.

Μα θα με ρωτήσετε, η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη; Σας απαντώ: ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ! ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ!
Πρώτα-πρώτα, όλα ξεκινάνε ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ, ως Εθνος. Εαν αντιληφθούμε συνειδητά πλέον, οτι ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για ό,τι καλό ή κακό μπορεί να μας συμβεί, ΕΧΟΥΜΕ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ! Ολα είναι μέσα στο μυαλό και στη καρδιά μας. Και τότε, θα αλλάξουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ.

Δεν έχει σημασία πόσοι είμαστε, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ. Ξεφυλλίστε λιγάκι την Ιστορία μας. Μήπως ποτέ υπήρξαμε πολυπληθής λαός; Ποτέ! Κι όμως, εμείς ήμασταν που:
1) Κατα την αρχαιότητα, υπερνικήσαμε την τότε μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου, την Περσική, σώζοντας τους εαυτούς μας αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη απο την ολοκληρωτική εξαφάνιση. Πόσοι ήμασταν τότε; Μερικές χιλιάδες!
2) Κατακτήσαμε, υπο την σοφή και φωτισμένη καθοδήγηση του μεγαλύτερου στρατηλάτη όλων των εποχών, ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΓΝΩΣΤΟ ΚΟΣΜΟ, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που έγινε ποτέ! Πόσοι ήμασταν τότε; Ούτε κάν 30.000 πολεμιστές!
3) Δημιουργήσαμε και διατηρήσαμε για παραπάνω απο χίλια χρόνια, την πιο μακραίωνη αυτοκρατορία που γέννησε ποτέ ο πολιτισμένος κόσμος, τη ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ!
4) Διατηρήσαμε την εθνικότητά μας, τη γλώσσα και τη θρησκεία μας, μέσα σε μια σκλαβιά απο τις πλέον απάνθρωπες1 αυτή, των οθωμανών.
5) Ενάντια σε κάθε λογική, επαναστατήσαμε εναντίον των τυρράνων μας, κάνοντας τον ξένο περίγυρο να υποκλιθεί στο μεγαλείο μας. Πόσοι ήμασταν τότε; Αφήστε το καλύτερα!
6) Μέσα σε μια τριετία, υπερτριπλασιάσαμε τα εδάφη μας και δημιουργήσαμε την Ελλάδα των 2 ηπείρων και των πέντε θαλασσών, αναβιώνοντας μέρες Βυζαντινές!
7) Τη στιγμή που όλα κατέρρεαν στην Ευρώπη του 1940, εμείς με τα σκουριασμένα λιανοντούφεκα απλώς δείξαμε στους άλλους πως είναι κακό, πολύ κακό να τα βάζουν μαζί μας! Και πετύχαμε όχι μόνο το πρώτο και αποφασιστικότερο χτύπημα εναντίον του Αξονα των φασιστών, αλλά δημιουργήσαμε και το μεγαλύτερο ΕΠΟΣ στην ιστορία του 20ού αιώνα!
Πόσοι είμασταν τότε; Ας το ξαναφήσουμε καλύτερα!

Εαν λοιπόν, λειτουργούσαν τα πανάρχαια ένστικτά μας και αφήναμε το αυτό το αυθεντικό ελληνικό DNA να λειτουργήσει ως καταλύτης σε όλες τις περιπτώσεις, ασφαλώς και δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ. Ο φόβος δεν θα κυριαρχούσε στις καρδιές μας και η οποιαδήποτε μύγα καθόταν στο σπαθί μας, θα γινόταν μια άμορφη μάζα απο το λιώσιμο.
Και ποιό είναι αυτό το DNA που ενώ υπάρχει μέσα μας, δεν το αφήνουμε να αναπτυχθεί;
Η ΠΑΙΔΕΙΑ.
Η Παιδεία, σε όλες τις τις εκφάνσεις. Απο την πολεμική παιδεία, ώς την μορφωτική και την ερωτική. Κοινώς, αυτή την Παιδεία που κουβαλούσαμε αιώνες ολόκληρους, κληρονομούμενη απο τους παππούδες μας.

Αν εμείς το θέλαμε και το επιτάσσαμε, ΟΥΔΕΙΣ εκ των ηγετών μας δεν θα τολμούσε να προβεί ΣΕ ΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ μειωτική ή προδοτική πράξη, καταλαμβανόμενος απο τα φοβικά σύνδρομα. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. Και αυτοί κουβαλάνε, ό,τι έχουμε κι εμείς στα μυαλά και στις καρδιές μας.
Η μόνη λύση λοιπόν είναι αυτή. Η επιστροφή ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΜΑΣ!
Οχι, για όνομα του Θεού, για να μην παρεξηγηθώ! Δεν εννοώ να πέσουμε στην παγίδα των ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ή των νεο-λατρών του (νεκρού) Δωδεκαθεισμού! Καμμία σχέση! Επιστροφή στις ΠΑΡΤΟΠΑΡΑΔΟΤΕΣ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ, αξίες οι οποίες ήταν και θα παραμείνουν ΑΙΩΝΙΕΣ και οι οποίες στέκονται πάνω απο θρησκείες και συμφέροντα!

Εαν αποτινάξουμε, μέσω της Παιδείας, τη ξενοδουλεία και τα φοβικά σύνδρομα, θα μπορέσουμε:
1) Να δημιουργήσουμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ έναν ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ, που θα εφαρμόζει στην πράξη την σκληρή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
2) Με τη δημιουργία ΙΣΧΥΡΟΥ στρατεύματος, δημιουργούμε και τις συνθήκες ευνοικών θέσεων διαπραγμάτευσης. Με όλους και με όλα.
3) Την εγκαθίδρυση νέας, ισχυρής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, η οποία θα βασίζεται πάνω στις πατροπαράδοτες αξίες μας και θα γεννάει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ, οι οποίοι θα δρούν αποκλειστικά με γνώμονα ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ! Και
4) Δημιουργία ενός πανίσχυρου και ΕΝΩΜΕΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, που θα απαντάει ΑΜΕΣΑ στην οποιαδήποτε αμφισβήτηση ξένων δυνάμεων επάνω στα κυριαρχικά μας δικαιώματα και θα υπερασπίζεται ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ και την τελευταία σπιθαμή ελληνικής γής.

Κλείνοντας, θα θελα να επισημάνω και την τελευταίο - μέχρι στιγμής - εθνικό εξευτελισμό:
Είναι παντελώς ντροπιαστικό, να υπάρχει ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ Τούρκου πρώην πρωθυπουργού οτι η χώρα του έκαιγε τα δάση μας ως αντίποινα, και να μην έχει υπάρξει ίσαμε σήμερα επίσημη πολιτική τοποθέτηση - απάντηση, σε αυτήν την απίθμενου θράσους βαρβαρότητα. Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει η επίσημη πολιτική ηγεσία, θα ήταν η άμεση ανάκληση του πρέσβη μας και το κλείσιμο των συνόρων με την Τουρκία! ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ!

Δεν ξέρω πραγματικά πού αλλού, πόσο βαθιά στη λάσπη της ανυποληψίας μπορεί να μας οδηγήσει το φοβικό μας σύνδρομο και η δουλικότητα που μας διακατέχουν εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι το τί μπορεί να μας σώσει. Και το εξήγησα πιο πάνω.


Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη - Αυστραλία
πηγη