Δραχμή; Ναι! Αλλά πως; Με ποιους;

Ο Κλεισθένης γράφει.
Είναι γνωστό ότι οι πολιτικές αποφάσεις και δη οι οικονομικές άλλους τους ωφελούν και άλλους τους ζημιώνουν.
Οι πολιτικοί οφείλουν να παίρνουν τις αποφάσεις
τους έτσι ώστε η ζημία να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη για όσο το δυνατόν λιγότερους και αντίστοιχα η ωφέλεια να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σε...
όσο το δυνατόν περισσότερους. Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με το σημερινό πολιτικό προσωπικό που παίρνει αποφάσεις με διαφορετικά κριτήρια, άντε στην καλύτερη αποφάσεις στο «πόδι».
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να χρεοκοπήσει γιατί κάποιοι θα ευνοηθούν απ’ τα CDS. Κανείς τους όμως δεν λέει ότι σήμερα η χώρα υφίσταται τα δεινά της πτώχευσης χωρίς να έχει τυπικά πτωχεύσει και ταυτόχρονα δεν έχει τα πλεονεκτήματα που ακολουθούν μία πτώχευση. Η χώρα καταστρέφεται αλλά τα δάνεια θα πληρωθούν στο ακέραιο σύμφωνα με τα όσα δηλώνουν οι πολιτικοί μας υπεύθυνοι και μάλιστα μετατρέπονται σε δάνεια με εμπράγματες εγγυήσεις.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι πιθανή επιστροφή μας σε εθνικό νόμισμα (δραχμή) θα σημάνει την κατάρρευση της χώρας λες και σήμερα η χώρα ευημερεί και ατενίζει αισιόδοξα το μέλλον.
Η επιστροφή στην δραχμή χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις σίγουρα θα είναι καταστροφή αλλά και η παραμονή μας στην ζώνη του καταρρέοντος ευρώ πάλι μας οδηγεί στην χρεοκοπία.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι όποτε συνδέσαμε το εθνικό μας νόμισμα με ένα ξένο, ισχυρό και σκληρό, υποστήκαμε οικονομική καταστροφή, ας δούμε και την περίπτωση της Αργεντινής.
Όσοι στηρίζουν την επιστροφή της χώρας στην δραχμή, όπως εγώ, θέτουν κάποιες προϋποθέσεις.
Πρώτη και βασικότερη προϋπόθεση είναι η αλλαγή του διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού μας συστήματος.
Άρα μιλάμε για πατριωτική κυβέρνηση των Ελλήνων και όχι για κατοχική που εξυπηρετεί τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.
Εδώ προβάλλεται ο αντίλογος ότι όσοι μετέφεραν τα κλεμμένα στο εξωτερικό θάρθουν και θα αγοράσουν την χώρα «μπιρ παρά».
Αν η κυβέρνηση είναι πατριωτική φυσικά αυτά τα «λαμόγια» και θα επιστρέψουν τα κλεμμένα και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Μία άλλη προϋπόθεση είναι να διευκρινιστεί το πόσα, και σε ποιους χρωστάμε. Αυτή η διαδικασία θα μειώσει τόσο το χρέος ώστε η αποπληρωμή του υπολοίπου να είναι κατορθωτή για την οικονομία και τους ήδη καταταλαιπωρημένους πολίτες.
Τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με το χρέος είναι αποκαλυπτικά του πόσο μεγάλο κομμάτι του είναι απεχθές και δολίως δοσμένο.
Ένα σαθρό αντεπιχείρημα είναι ότι αυτά δεν γίνονται γιατί όλοι οι ιθύνοντες είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά και «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Αυτό εκτός του ότι είναι ισοπεδωτικό είναι και αποπροσανατολιστικό. Φυσικά και υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία υγιείς δυνάμεις ακόμη και μέσα στα κόμματα. Η ενεργοποίηση όλων αυτών με ταυτόχρονη απομόνωση-εκδίωξη των «λαδιάρηδων» μπορεί να δώσει ένα υγειές πολιτικό σύστημα που θα κάνει πράξη την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα και θα επιβάλει το δίκαιο τιμωρώντας όσους παρανόμησαν.
Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί μας μιλάνε τώρα τελευταία πολύ για ανάπτυξη. Το τι θεωρεί ο καθένας τους ανάπτυξη χρήζει διερεύνησης. Ένα ακραίο παράδειγμα. Το να γκρεμίσουμε την ακρόπολη και στη θέση της να χτίσουμε ένα πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρική ενέργειας μπορεί να χαρακτηριστεί αναπτυξιακό μέτρο; Φυσικά και όχι. Γιατί; αφού θα δώσει φτηνή ενέργεια. Ναι! Αλλά με ποιο κόστος;
Το να ξεπουλήσουμε ότι υπάρχει στην χώρα για να γίνουν επενδύσεις και έτσι να έχουμε ανάπτυξη αποτελεί λύση για την Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Έχουμε την δυνατότητα να αναπτύξουμε την Ελλάδα μόνοι μας. Οι ευρωλάγνοι στο περιθώριο.
Η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, η δραστηριοποίηση του επιχειρησιακού και εργατικού της δυναμικού, η επανεκκίνηση του αγροτικού τομέα κλπ θα βάλουν τις βάσεις για την ανάπτυξη. Θέλει κόπο και χρόνο αλλά μπορούμε.
Όλα τα άλλα είναι για «αμπελοφιλοσοφίες».
Οι συνεχώς αναβαλλόμενες εκλογές αν και απαραίτητες δεν πρόκειται να δώσουν ένα νέο υγειές πολιτικό σύστημα, θα καταδείξουν ότι είναι πολυκερματισμένο και καταρρέον, θα βάλουν όμως γερά θεμέλια για την δομική αλλαγή του.
Περιμένοντας την ενεργοποίηση του υγιούς μέρους της κοινωνίας ας έχουμε τουλάχιστον υγεία.