Μια αληθινή ιστορία του…16/02/1976,τοποθεσία Αθήνα.
Μέσα στο αυτοκίνητο μου,επί της Λ. Αλεξάνδρας κινούμενος για κέντρο..ακούω στο ραδιόφωνο ειδήσεις,καπνίζω και σκέφτομαι όσα διαδραματίζονται για μένα και τους ομοίους μου..την γενιά μου.
Αυτή την γενιά που θα κληθεί στο ....
μέλλον να διαδραματίσει ένα διαφορετικό ρόλο απο ότι σήμερα,ένα ρόλο καταλύτη για τον τόπο μας.Γιατί σε εμάς έλαχε η μεγάλη πρόκληση για την αλλαγή του DNA μας¨ ..αυτό το θέμα δεν είναι βέβαια της παρούσης και στην τελική δεν έχω και την κατάλληλη παιδεία ώστε να μπω στην λογική του πώς θα αλλάξει,όχι γιατί δεν θέλω,αλλά γιατί οι γονείς μας..μας μεγάλωσαν στα πρότυπα της δικής τους νοοτροπίας.Της γενιάς που έλεγε στα παιδιά της το ‘λογικό’ συμπέρασμα της ζωής..στα μεν κορίτσια να πάρουν έναν ΄’λεφτά΄΄ για άντρα τους,στα δε αγόρια να βολευτούν στο δημόσιο με τον εκάστοτε πολιτικό μεσάζοντα..
Και συνεχίζω λοιπόν το οδοιπορικό μου,σκεπτόμενος τι άσχημο θα συναντήσω σήμερα και προετοιμάζομαι για το χειρότερο έτσι ώστε να μπορέσω να το αντιμετωπίσω.
Το μποτιλιάρισμα καθ’ οδόν προς τη δουλειά ως είθησθε,παραμένω ήρεμος,ένα μικρόφρενάρισμα..σταματάω..περιμένω..ακούω τις είδησης..ρίχνω το τσιγάρο έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου και το κακό δεν αργεί να γίνει.
Ένας μεσήλικας με κοιτάει απο τον καθρέπτη του δικού του αυτοκινήτου και κουνάει το κεφάλι του πέρα-δώθε,σαν να λέει δεν ντρέπονται οι νέοι σήμερα,κανένας σεβασμός,τίποτα..τον βλέπω και ξέρω ότι έκανα λάθος που έριξα το τσιγάρο στο δρόμο,που δεν τον σεβαστικά,που..που..που..αλλά ενώ γνωρίζω ότι αυτό που έκανα ήταν άσχημο ή και κακό αν θες,δεν ντρέπομαι,ξαφνικά αρχίζω και σκέφτομαι ότι δεν σέβομαι έναν μεγαλύτερο μου.
Εγώ από την οικογένεια μου έμαθα άλλα πράγματα,ότι όλοι μας δηλαδή..να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους μας και να ντρεπόμαστε όταν δεν το κάνουμε αυτό,να μην λέμε το ρε κτλ,σωστά..λάθος,εγώ το μόνο που σκέφτομαι εκείνη την στιγμή, είναι να κατέβω κάτω και να αρχίσω να του φωνάζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου,ότι η γενιά του πρέπει όποτε θα ρίχνω το τσιγάρο μου απερίσκεπτα έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου,όχι μόνο να μην με πικάρει,αλλά να μου κρατάει και τασάκι σε όλη τη διαδρομή.
ΟΧΙ..ρεεεεε!!..από σένα και την γενιά σου δεν το δέχομαι,αναλογίσου ρε πως μας μεγαλώσατε και πως καταντήσατε την χώρα μας και μετά τόλμα ρε να με κοιτάξεις από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου σου..αυτά.
Γράφει ο dimdim
photo by Banksy cigarette break theme
1 σχόλια:
Μα πάντα οι άλλοι φταίνε....
Δημοσίευση σχολίου