Η απόδειξη της Ελληνικότητας της Κύπρου, δεν είναι άλλη από την αυτοκτονική διάθεση του Κυπριακού λαού να επαναφέρει στην εξουσία τα καθάρματα του Ανάν, την ιδια στιγμή που οι αποδείξεις για το μαύρο χρήμα που κατέληξε σε τσέπες ανανολατρών είναι τρανταχτές.
Συναγωνίζονται επάξια τον Ελληνικό λαό που...
επανέφερε στην εξουσία την συμμορία των σοσιαληστών, παρ’ όλο που η βαλίτσα του Τσουκάτου και τα κλεμμένα του χρηματιστηρίου ήταν πρόσφατα στην μνήμη του εκλογικού σώματος.
Μετά την δολοφονία του Άντη, τα ΜΜ”Ε” της Κύπρου φιλοδοξούν να παίξουν τον ρόλο του κοντομηνομπόμπολα το βρώμικο 2009, ώστε να επιβάλλουν τον απίστευτο τύπο του ΔΗΣΥ στην εξουσία, όπως ακριβώς έκαναν με τον απίστευτο Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Κυπριακός λαός αντί να παραδειγματιστεί από τα δικά μας χάλια, φαίνεται να μην έχει την διάθεση να αντισταθεί σε αυτή την καταστροφική πορεία. Ευτυχώς όμως, σε αυτή την ιστορική συγκυρία, έχει έναν σοβαρό και ανέλπιστο σύμμαχο που προσπαθεί να τον επαναφέρει στην στοιχειώδη λογική. Το Ισραήλ!
Ναι, το Ισραήλ, που εάν ξεπεράσουμε τα στερεότυπα που χρησιμοποίησαν διαχρονικά οι κάθε λογής σωτήρες του μνημονίου (πλευροκαρατζαφέρηδες, σοσιαλαριστεριστές κλπ) θα καταλάβουμε το πόσο σοβαρό κράτος είναι ακριβώς με την δυνατότητα του ναεπιβιώνει κυκλωμένο στην κυριολεξία από γείτονες που θέλουν να το εξαφανίσουν. Την ίδια στιγμή που οι κυκλωτικές κινήσεις Νταβούτογλου σε συνδυασμό με την ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής, έχουν καταστήσει την Ελλάδα στο Ισραήλ των Βαλκανίων με την ατυχία όμως να μην έχει “κακούς Έλληνες σιωνιστές”. Έλληνες δηλαδή που θα διεκδικήσουν τα αυτονόητα αντί να έχουν το σβέρκο στο πάτωμα και να περιμένουν πότε και από που θα τους έλθει η χαριστική σφαλιάρα.
Το Ισραήλ λοιπόν διεμήνυσε ξεκάθαρα στο Κυπριακό πολιτικό σύστημα: Οι συμφωνίες κλείστηκαν με την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν επιθυμούμε εκπλήξεις του στυλ «συνεταιρισμό με την Τουρκία» μέσω της “λύσης” του Κυπριακού από Α(υ)νανιστές πολιτικούς…
Οι ελληνόφωνοι πολιτικοί της Κύπρου λοιπόν έχουν πλέον ένα μεγάλο δίλημμα: Τα γλυκά αργύρια του Ανάν, μπορεί ως επιδόρπιο να έχουν μολύβι από Jericho. Ξέρετε κανέναν Ιούδα που να έγινε ήρωας; Ούτε στο Ισραήλ…
Από τον Μιχ. Ιγνατίου
Η αναβολή της συνάντησης των αρχηγών των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, δεν σημαίνει απαραίτητα και αναζωογόνηση των ελπίδων μίας μεγάλης μερίδας του λαού, που δεν επιθυμεί προεδρικό υποψήφιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία με τη συνδρομή πάντα του ΔΗΚΟ και μερικές φορές και της ΕΔΕΚ. Είναι μία παράσταση που παρακολούθησε άπειρες φορές ο λαός της Κύπρου, και τα γεγονότα αποδεικνύουν και στους πλέον δύσπιστους πως η επανάληψη του λάθους, δεν είναι σοφή απόφαση. Το Κυπριακό βρίσκεται σε παρατεταμένο τέλμα, λόγω της Τουρκίας και των συνεχών υποχωρήσεων των πολιτικών μας, και η κατάσταση της οικονομίας -που αποτελεί πλέον το πρώτο εθνικό θέμα- απαιτεί ηθικό ηγέτη, με γνώσεις και το πλέον σημαντικό, που να είναι χορτασμένος από λεφτά.
Οι επιλογές, που παρουσιάζουν μέχρι στιγμής οι κομματάρχες, στον κυπριακό λαό, δεν προσφέρουν ελπίδα, ούτε θα τερματίσουν την αγωνία του, για το μέλλον, εθνικό και οικονομικό, της χώρας. Αποτελούν συνέχεια ενός αποτυχημένου κατεστημένου, που φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για την καταστροφική πολιτική που ακολουθήθηκε, από την εισβολή μέχρι σήμερα. Και είναι ξεκάθαρο στον πολίτη, πως η επιμονή των πολιτικών για συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας από το γνωστό πολιτικό και οικονομικό διεφθαρμένο κατεστημένο, οφείλεται στην απόφαση να διασώσουν τα «κεκτημένα» τους, αλλά και για να μην αποκαλυφθεί ποτέ το μέγεθος της λαμογιάς. Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος και όσοι όριζαν τα της οικονομίας είναι εικόνα και ομοίωση των συναδέλφων τους στην Ελλάδα, από την οποία πήραν μόνο τα αρνητικά και άσχημα.
Ερωτώ: Πόσοι από αυτούς που συμμετείχαν στα κοινά, μπορούν να αντέξουν ενός πραγματικού «πόθεν έσχες»; Πόσοι εισήλθαν φτωχοί στην πολιτική και γενικώς στα κοινά και σήμερα μπορούν να δικαιολογήσουν τον πλούτο τους; Ελάχιστοι, είναι η εύκολη απάντηση.
Ο ΔΗΣΥπρότεινε ως υποψήφιο τον αρχηγό του και οι μεγαλόσχημοι του ΑΚΕΛ αναζητούν τον αντίπαλό του μέσα από το κόμμα. Εάν οι αρχηγοί του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου» αποτύχουν να συμφωνήσουν -όπως φαίνεται- ποιες προτάσεις θα έχει ενώπιόν του ο λαός στις εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου και με δεδομένο ότι δεν θα σταθεί καμία ανεξάρτητη υποψηφιότητα εάν δεν υποστηριχθεί από ένα κόμμα, που έχει πελατεία. Η κατάσταση, όπως περιγράφεται παραπάνω, καταδικάζει τον κυπριακό λαό σε «μία από τα ίδια». Και αυτό είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου.
Άλλες κοινωνίες, θα θεωρούσαν «καμένη» μία υποψηφιότητα από ένα πολιτικό, όπως ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος είχε καλέσει το λαό να υπερψηφίσει το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, που παρέδιδε το νησί στην επιρροή της Τουρκίας. Το ΑΚΕΛ, αν και υπό την πίεση των μελών του, αναγκάστηκε να υποστηρίξει με βαριά καρδιά το «ΟΧΙ», δεν έχει σημαντικές διαφορές στο εθνικό θέμα με τον κ. Αναστασιάδη. Η πολιτική τους για την οικονομία είναι εξίσου απαράδεκτη. Ο μεν ΔΗΣΥσκέφτεται πρώτα και πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το δε ΑΚΕΛ φανέρωσε ερασιτεχνισμό και ανικανότητα να δαμάσει τα ελλείμματα, σκεφτόμενο μόνο την κομματική του πελατεία.
Η Κύπρος χρειάζεται υποψήφιο με καθαρές θέσεις στο Κυπριακό και με άριστες γνώσεις για τη διεθνή οικονομία και ο οποίος δεν θα λειτουργήσει σαν τον μπακάλη του χωριού, που ξαφνικά ανακαλύπτει πως ο μαυροπίνακάς του δεν χωρά άλλα ονόματα οφειλετών. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να είναι άσπιλος και αμόλυντος, πρέπει να ’ναι χορτασμένος και νοικοκύρης, για να βάλει σε μία τάξη την οικονομία και να ασχοληθεί με το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής. Οι ηγέτες του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, βρίσκονται ενώπιον ιστορικών ευθυνών και όταν ξανασυναντηθούν πρέπει να σκεφθούν μόνο το συμφέρον της πατρίδας και όχι τη διατήρηση των οφικίων τους. Διαφορετικά θα έχουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μελετώντας όλα αυτά τα χρόνια τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -ιδιαίτερα τα χρόνια του στο Προεδρικό Μέγαρο- διέγνωσα καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων. Αυτό τον οδήγησε σε λάθη και δεν αναφέρομαι μόνο στην επιλογή της κ. Πραξούλας, η οποία δυστυχώς έχει ράμματα για τη γούνα (του ΑΚΕΛ). Η πολλή σκέψη κύριε Πρόεδρε είναι το βασικό μειονέκτημα των ηγετών. Είμαι βέβαιος πως αν ενημερώσετε τον κ. Καρογιάν και τον κ. Ομήρου για τις σκέψεις σας, θα τις βρουν… ελκυστικές.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Είναι επιβεβαιωμένο. Το Ισραήλ διεμήνυσε ότι οι συμφωνίες κλείστηκαν με την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν επιθυμεί εκπλήξεις του στυλ «συνεταιρισμό με την Τουρκία» μέσω της λύσης του Κυπριακού…
http://www.philenews.com/el-gr/Apopsi-ston-F/5510/106389/michalis-ignatiou-ypopsifios-me-kathares-theseis
Συναγωνίζονται επάξια τον Ελληνικό λαό που...
επανέφερε στην εξουσία την συμμορία των σοσιαληστών, παρ’ όλο που η βαλίτσα του Τσουκάτου και τα κλεμμένα του χρηματιστηρίου ήταν πρόσφατα στην μνήμη του εκλογικού σώματος.
Μετά την δολοφονία του Άντη, τα ΜΜ”Ε” της Κύπρου φιλοδοξούν να παίξουν τον ρόλο του κοντομηνομπόμπολα το βρώμικο 2009, ώστε να επιβάλλουν τον απίστευτο τύπο του ΔΗΣΥ στην εξουσία, όπως ακριβώς έκαναν με τον απίστευτο Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Κυπριακός λαός αντί να παραδειγματιστεί από τα δικά μας χάλια, φαίνεται να μην έχει την διάθεση να αντισταθεί σε αυτή την καταστροφική πορεία. Ευτυχώς όμως, σε αυτή την ιστορική συγκυρία, έχει έναν σοβαρό και ανέλπιστο σύμμαχο που προσπαθεί να τον επαναφέρει στην στοιχειώδη λογική. Το Ισραήλ!
Ναι, το Ισραήλ, που εάν ξεπεράσουμε τα στερεότυπα που χρησιμοποίησαν διαχρονικά οι κάθε λογής σωτήρες του μνημονίου (πλευροκαρατζαφέρηδες, σοσιαλαριστεριστές κλπ) θα καταλάβουμε το πόσο σοβαρό κράτος είναι ακριβώς με την δυνατότητα του ναεπιβιώνει κυκλωμένο στην κυριολεξία από γείτονες που θέλουν να το εξαφανίσουν. Την ίδια στιγμή που οι κυκλωτικές κινήσεις Νταβούτογλου σε συνδυασμό με την ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής, έχουν καταστήσει την Ελλάδα στο Ισραήλ των Βαλκανίων με την ατυχία όμως να μην έχει “κακούς Έλληνες σιωνιστές”. Έλληνες δηλαδή που θα διεκδικήσουν τα αυτονόητα αντί να έχουν το σβέρκο στο πάτωμα και να περιμένουν πότε και από που θα τους έλθει η χαριστική σφαλιάρα.
Το Ισραήλ λοιπόν διεμήνυσε ξεκάθαρα στο Κυπριακό πολιτικό σύστημα: Οι συμφωνίες κλείστηκαν με την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν επιθυμούμε εκπλήξεις του στυλ «συνεταιρισμό με την Τουρκία» μέσω της “λύσης” του Κυπριακού από Α(υ)νανιστές πολιτικούς…
Οι ελληνόφωνοι πολιτικοί της Κύπρου λοιπόν έχουν πλέον ένα μεγάλο δίλημμα: Τα γλυκά αργύρια του Ανάν, μπορεί ως επιδόρπιο να έχουν μολύβι από Jericho. Ξέρετε κανέναν Ιούδα που να έγινε ήρωας; Ούτε στο Ισραήλ…
Από τον Μιχ. Ιγνατίου
Η αναβολή της συνάντησης των αρχηγών των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, δεν σημαίνει απαραίτητα και αναζωογόνηση των ελπίδων μίας μεγάλης μερίδας του λαού, που δεν επιθυμεί προεδρικό υποψήφιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία με τη συνδρομή πάντα του ΔΗΚΟ και μερικές φορές και της ΕΔΕΚ. Είναι μία παράσταση που παρακολούθησε άπειρες φορές ο λαός της Κύπρου, και τα γεγονότα αποδεικνύουν και στους πλέον δύσπιστους πως η επανάληψη του λάθους, δεν είναι σοφή απόφαση. Το Κυπριακό βρίσκεται σε παρατεταμένο τέλμα, λόγω της Τουρκίας και των συνεχών υποχωρήσεων των πολιτικών μας, και η κατάσταση της οικονομίας -που αποτελεί πλέον το πρώτο εθνικό θέμα- απαιτεί ηθικό ηγέτη, με γνώσεις και το πλέον σημαντικό, που να είναι χορτασμένος από λεφτά.
Οι επιλογές, που παρουσιάζουν μέχρι στιγμής οι κομματάρχες, στον κυπριακό λαό, δεν προσφέρουν ελπίδα, ούτε θα τερματίσουν την αγωνία του, για το μέλλον, εθνικό και οικονομικό, της χώρας. Αποτελούν συνέχεια ενός αποτυχημένου κατεστημένου, που φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για την καταστροφική πολιτική που ακολουθήθηκε, από την εισβολή μέχρι σήμερα. Και είναι ξεκάθαρο στον πολίτη, πως η επιμονή των πολιτικών για συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας από το γνωστό πολιτικό και οικονομικό διεφθαρμένο κατεστημένο, οφείλεται στην απόφαση να διασώσουν τα «κεκτημένα» τους, αλλά και για να μην αποκαλυφθεί ποτέ το μέγεθος της λαμογιάς. Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος και όσοι όριζαν τα της οικονομίας είναι εικόνα και ομοίωση των συναδέλφων τους στην Ελλάδα, από την οποία πήραν μόνο τα αρνητικά και άσχημα.
Ερωτώ: Πόσοι από αυτούς που συμμετείχαν στα κοινά, μπορούν να αντέξουν ενός πραγματικού «πόθεν έσχες»; Πόσοι εισήλθαν φτωχοί στην πολιτική και γενικώς στα κοινά και σήμερα μπορούν να δικαιολογήσουν τον πλούτο τους; Ελάχιστοι, είναι η εύκολη απάντηση.
Ο ΔΗΣΥπρότεινε ως υποψήφιο τον αρχηγό του και οι μεγαλόσχημοι του ΑΚΕΛ αναζητούν τον αντίπαλό του μέσα από το κόμμα. Εάν οι αρχηγοί του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου» αποτύχουν να συμφωνήσουν -όπως φαίνεται- ποιες προτάσεις θα έχει ενώπιόν του ο λαός στις εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου και με δεδομένο ότι δεν θα σταθεί καμία ανεξάρτητη υποψηφιότητα εάν δεν υποστηριχθεί από ένα κόμμα, που έχει πελατεία. Η κατάσταση, όπως περιγράφεται παραπάνω, καταδικάζει τον κυπριακό λαό σε «μία από τα ίδια». Και αυτό είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου.
Άλλες κοινωνίες, θα θεωρούσαν «καμένη» μία υποψηφιότητα από ένα πολιτικό, όπως ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος είχε καλέσει το λαό να υπερψηφίσει το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, που παρέδιδε το νησί στην επιρροή της Τουρκίας. Το ΑΚΕΛ, αν και υπό την πίεση των μελών του, αναγκάστηκε να υποστηρίξει με βαριά καρδιά το «ΟΧΙ», δεν έχει σημαντικές διαφορές στο εθνικό θέμα με τον κ. Αναστασιάδη. Η πολιτική τους για την οικονομία είναι εξίσου απαράδεκτη. Ο μεν ΔΗΣΥσκέφτεται πρώτα και πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το δε ΑΚΕΛ φανέρωσε ερασιτεχνισμό και ανικανότητα να δαμάσει τα ελλείμματα, σκεφτόμενο μόνο την κομματική του πελατεία.
Η Κύπρος χρειάζεται υποψήφιο με καθαρές θέσεις στο Κυπριακό και με άριστες γνώσεις για τη διεθνή οικονομία και ο οποίος δεν θα λειτουργήσει σαν τον μπακάλη του χωριού, που ξαφνικά ανακαλύπτει πως ο μαυροπίνακάς του δεν χωρά άλλα ονόματα οφειλετών. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να είναι άσπιλος και αμόλυντος, πρέπει να ’ναι χορτασμένος και νοικοκύρης, για να βάλει σε μία τάξη την οικονομία και να ασχοληθεί με το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής. Οι ηγέτες του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, βρίσκονται ενώπιον ιστορικών ευθυνών και όταν ξανασυναντηθούν πρέπει να σκεφθούν μόνο το συμφέρον της πατρίδας και όχι τη διατήρηση των οφικίων τους. Διαφορετικά θα έχουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μελετώντας όλα αυτά τα χρόνια τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -ιδιαίτερα τα χρόνια του στο Προεδρικό Μέγαρο- διέγνωσα καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων. Αυτό τον οδήγησε σε λάθη και δεν αναφέρομαι μόνο στην επιλογή της κ. Πραξούλας, η οποία δυστυχώς έχει ράμματα για τη γούνα (του ΑΚΕΛ). Η πολλή σκέψη κύριε Πρόεδρε είναι το βασικό μειονέκτημα των ηγετών. Είμαι βέβαιος πως αν ενημερώσετε τον κ. Καρογιάν και τον κ. Ομήρου για τις σκέψεις σας, θα τις βρουν… ελκυστικές.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Είναι επιβεβαιωμένο. Το Ισραήλ διεμήνυσε ότι οι συμφωνίες κλείστηκαν με την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν επιθυμεί εκπλήξεις του στυλ «συνεταιρισμό με την Τουρκία» μέσω της λύσης του Κυπριακού…
http://www.philenews.com/el-gr/Apopsi-ston-F/5510/106389/michalis-ignatiou-ypopsifios-me-kathares-theseis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου