Κουβέλης-ΔΗΜΑΡ: Μνημονιακό ανάχωμα με …αριστερό άλλοθι

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Προσωπικά διαφωνώ σε πολλά με τα κόμματα και τις…συνιστώσες της ελληνικής Αριστεράς, όπως με τις αντιλήψεις τους περί λαθρομετανάστευσης και έννομης τάξης, αλλά και τα δογματικά  αξιώματα τύπου, «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»…


Από κει και πέρα όμως, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι στην περίπτωση του μνημονίου, τόσο ο Αλέξης όσο και η Αλέκα, είναι επαρκώς ξεκάθαροι. Αν άλλες πολιτικές δυνάμεις πρεσβεύουν το «παραμονή στο ευρώ με κάθε κόστος», το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο: «Όχι στο μνημόνιο και τις αντιλαϊκές πολιτικές του, με κάθε κόστος…»

Τι σημαίνει αυτό; Ότι απλούστατα για τον κ. Τσίπρα και την κ. Παπαρήγα είναι προτιμότερη ακόμη και η επιστροφή στη δραχμή, παρά η αποδοχή των σκληρών όρων που συνεπάγονται τα λεγόμενα «πακέτα διάσωσης».

Οι δύο αριστεροί πολιτικοί αρχηγοί δεν μασάνε τα λόγια τους. Ακόμη και μονομερή διαγραφή του χρέους έχουν προτείνει, γνωρίζοντας προφανώς ότι αυτό συνεπάγεται «καραντίνα δεκαετιών» από τις διεθνείς αγορές. Αντιτείνουν όμως, ότι «ούτως ή άλλως σε καραντίνα είμαστε»…

Δεν επιθυμώ να σχολιάσω την ουσία τέτοιων επιχειρημάτων, ούτε την ορθότητα απόψεων που προδιαγράφουν το μέλλον μας στο…παρελθόν της δραχμής. Παρόλα αυτά, ένα είναι βέβαιο. Ο Αλέξης και η Αλέκα είναι  συνεπείς. Λένε αυτά που λένε, χωρίς φιοριτούρες και περιτυλίγματα. Η συμφωνεί κανείς μαζί τους ή διαφωνεί. Μέση οδός δεν υπάρχει.

Σε πλήρη αντίθεση με όλα τα παραπάνω, την πιο υποκριτική στάση στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου υιοθετεί η «φιλο-ευρωπαική», άλλοτε παραφυάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα είναι γνωστή με το ακρονύμιο «ΔΗΜΑΡ».

Το… «αριστεροαστικό» μόρφωμα του κ. Κουβέλη, εμφανίζεται να πρεσβεύει ένα τρίτο, άκρως αντιφατικό, αξίωμα που συνοψίζεται στο μότο: «Όχι στο μνημόνιο, αλλά όχι και στη δραχμή»! Αυτό στο χωριό μου, παραπέμπει στο ιδεατό, πλην όμως ανέφικτο, «και το σκύλο και την πίτα». Η για να το πούμε σε άλλη διάλεκτο, θυμίζει το κουτοπόνηρο «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Γιατί και ο τελευταίος Έλληνας αντιλαμβάνεται ότι αν απορρίψουμε το μνημόνιο έχουμε σοβαρή προοπτική να επιστρέψουμε στο παλαιό και… τιμημένο εθνικό μας νόμισμα.

Γιατί λοιπόν το παραφουσκωμένο δημοσκοπικά δημιούργημα του κ. Κουβέλη οχυρώνεται πίσω από ένα τόσο οξύμωρο πρόταγμα; Γιατί απλούστατα…ψαρεύει ψηφοφόρους σε θολά νερά. Είδε φως στις δημοσκοπήσεις και…μπήκε. Προκειμένου δε να μην δυσαρεστήσει κανένα υιοθετεί μία θέση που αρέσει σε…όλους! Και σε αυτούς που αναζητούν ένα ψευτο-επαναστατικό άλλοθι εκ του ασφαλούς για να βρίζουν την τρόικα και πολύ περισσότερο στις δυνάμεις της διαπλοκής που ψάχνουν εναγωνίως ένα κρυπτομνημονιακό κομματικό ανάχωμα, «κεντροαριστερής» εκδοχής για να φρενάρουν την ανεξέλεγκτη κατάρρευση του πάλαι ποτέ αγαπημένου ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολύχρωμη κομματική κουρελού που έραψε ο κ. Κουβέλης, ανταποκρίνεται στα μέτρα των αναγκών συγκεκριμένων εκδοτικών και επιχειρηματικών κέντρων και ενσαρκώνει σήμερα τον ρόλο ενός πολιτικού…πολυεργαλείου. Ταιριάζει με όλους και με όλα, προσαρμόζεται εύκολα στον ρυθμό των απαιτήσεων και μπορεί να αλλάζει θέσεις και ρητορική αλα-κάρτ, τιμώντας στο ακέραιο τις παραδόσεις ευλυγισίας της μεταπολιτευτικής «ρόζ Αριστεράς».

Εξίσου «ευέλικτο», όσο και παρδαλό, είναι το στελεχιακό δυναμικό που έρχεται σήμερα να ενταχθεί στις τάξεις του κόμματος Κουβέλη. Από επαγγελματίες γυρολόγους της πολιτικής που τσαλαβουτούν στις παρυφές των κομμάτων εξουσίας μέχρι τους πιο εμπαθείς επικριτές του πατριωτικού φρονήματος, όπως η αλησμόνητη κυρία Ρεπούση.

Σήμερα η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι ίσως το πιο συστημικό κόμμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που διατηρεί ένα, κατ επίφασιν άλλοθι «προοδευτισμού». Γρήγορα όμως, ίσως και μέσα στην προεκλογική περίοδο, θα αναγκαστεί να πετάξει τις μάσκες και να κλείσει το μάτι στο μνημόνιο. Μήπως και πιάσει στασίδι για συμμετοχή στη μελλοντική κυβέρνηση…Δικαίωμα τους, θα μου πείτε. Άλλωστε η ελπίδα…πεθαίνει πάντα τελευταία.

(δημοσιεύεται στον ‘Τύπο της Κυριακής”)



 antinews.gr
filologos10