Επικοινωνία και τηλέγραφοι στην αρχαία Ελλάδα

Ο Υδραυλικός Τηλέγραφος
Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας εφευρέθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον Αρκάδα στρατηγό Αινεία τον Τακτικό. Σύμφωνα μ' αυτόν γέμιζαν έναν κάδο με νερό. Στον απέναντι λόφο υπήρχε ένας ακριβώς ίδιος κάδος με την ίδια βρύση στη βάση του κάδου. Οι δύο κάδοι είχαν μια ράβδο η οποία επέπλεε πάνω στο νερό.... και είχε χαραγμένους πάνω της διάφορους κωδικούς.

Κάθε φορά που ήθελαν να στείλουν ένα σήμα, ανύψωναν έναν πυρσό και οι δύο σταθμοί (πομπός και δέκτης) άνοιγαν τις βρύσες τους την ίδια στιγμή. Το νερό έβγαινε με τον ίδιο ρυθμό και όταν η επιφάνειά του νερού στον σταθμό του πομπού έφθανε στον κωδικό που ήθελαν να στείλουν, κατέβαζαν τον πυρσό και έκλειναν τη βρύση. Τότε μπορούσε ο δέκτης να διαβάσει τον κωδικό του σήματος πάνω στη ράβδο. Αυτός μετά μετέδιδε το μήνυμα στον επόμενο στη σειρά σταθμό κοκ. Αυτό το σύστημα επικοινωνίας απαιτούσε πολύ καλό συγχρονισμό των δύο σταθμών για να μπορέσει να δουλέψει σωστά.

Ο Οπτικός Τηλέγραφος

Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και ονομαζόταν φρυκτωρία. Σύμφωνα μ' αυτόν, χρησιμοποιούσαν δύο ομάδες από 5 δαυλούς η καθεμια και κάθε φορά που ήθελαν να στείλουν ένα σήμα, άναβαν φωτιά στους αντίστοιχους δαυλούς και ο σταθμός στον άλλο λόφο (συνήθως 30 χιλιόμετρα μακριά) αναμετέδιδε το μήνυμα στον επόμενο λόφο κοκ. Εφευρέθηκε από τους Έλληνες μηχανικούς Κλεοξένη και Δημόκλειτο τον 2ο αιώνα π.Χ. 
πηγή