Σταθερή Εργασία και Κατεξουσιασμός της Πολιτείας

Γράφει : ο Γιώργος Γιούλος

Μετά από πολλές πονηριές, διάφορα τεχνάσματα, επικοινωνιακά σκαρφίσματα και λαϊκιστικές κορώνες η κυβέρνηση εξαπέλυσε την αναμενόμενη τελική επίθεση της στον χώρο που ενοχλεί το σύστημα δομής εξουσίας της χώρας – και όχι μόνο – περισσότερο: το
δημόσιο και πιο συγκεκριμένα τη μόνιμη, σταθερή, σχετικά καλά αμειβόμενη εργασία, η οποία ρυθμίζεται από κανόνες και ασφαλιστικές δικλείδες που σκοπό έχουν να προστατεύσουν τον εργαζόμενο σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η εξουσιαστική δομή του χώρου της εργασίας υπερβαίνει τα όρια των αρμοδιοτήτων και του ρόλου της.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές η εργασία αυτού του τύπου έχει δεχθεί σφοδρές επικρίσεις. Η μειωμένη ή και ελάχιστη παραγωγικότητα, η διαφθορά, η κακή συμπεριφορά και εξυπηρέτηση, η κακή ποιότητα υπηρεσιών και προϊόντων είναι μερικά από τα επιχειρήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από τους πολέμιους αυτής της εργασίας. Είναι σαφές όμως ότι μια τέτοια κριτική αφορά σε θέματα μορφής της εργασίας τα οποία δεν σχετίζονται με τον τύπο της. Κάθε πρόβλημα που εντοπίζεται και έχει σχέση με τα παραπάνω, είτε αφορά συγκεκριμένες περιπτώσεις και δεν μπορεί να γενικευτεί , είτε μπορεί να αντιμετωπισθεί τεχνικά με αλλαγές που δεν επιδρούν στον τύπο της εργασίας.
Το ζητούμενο λοιπόν για τις ομάδες εξουσίας είναι να εξαφανιστεί ο τύπος της εργασίας που προαναφέρθηκε γιατί τα χαρακτηριστικά της συγκρούονται με τον πυρήνα της εξουσιαστικής σχέσης που δημιουργείται και χαρακτηρίζεται από την απόλυτη υποταγή. Η ανάγκη, ανασφάλεια, ο φόβος και οι αμοιβές επιβίωσης οδηγούν τον εργαζόμενο στην υποταγή η οποία ενισχύει την εξουσιαστική δομή και την κάνει απόλυτο κυρίαρχο στην κοινωνική δομή.
Η σταθερή, καλά αμειβόμενη και ρυθμισμένη εργασία αποτελεί τη βάση για… μια πολιτεία η οποία χαρακτηρίζεται από την ελευθερία, την ισονομία και τον κριτικό χαρακτήρα της δημοσιότητας, μια πολιτεία στην οποία η εξουσία δεν καθορίζει τα περιεχόμενα των πράξεών της με βάση τα ίδια συμφέροντά της αλλά με βάση τη γενικότερη ιδέα του δικαίου.
Η εξαφάνιση αυτού του τύπου της εργασίας αναιρεί τα χαρακτηριστικά του προαναφερόμενου τύπου διακυβέρνησης και στην ουσία οδηγεί τελικά στον κατεξουσιασμό της πολιτείας από τους ολίγους και προς ίδιο όφελος.
Πηγη