Ηχηρή αντίδραση για το νέο νομοσχέδιο στην Παιδεία από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο

Στις έντονες αντιδράσεις για το νέο Νόμο που αφορά την Τριτοβάθμια εκπαίδευση εκτός από την ηχηρή άρνηση από σύσσωμη την Ακαδημαϊκή Κοινότητας προστίθεται και η απόρριψή του από το σύνολο της Αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Άρη Σπηλιωτόπουλου, τομεάρχη Παιδείας της ΝΔ και ....

πρώην υπουργού Παιδείας, όπου σε συνέντευξη στο Σκαϊ, ανέφερε στην Έλλη Τριανταφύλλου

Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ

ΣΠΗΛ.: Πράγματι πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου έτσι ώστε και αυτό να συνδεθεί όχι μόνο με την κοινωνία αλλά και με την αγορά εργασίας. Από εκεί και έπειτα το ερώτημα είναι κατά πόσο το υφιστάμενο σχέδιο νόμου μπορεί ή υπηρετεί αυτές τις συγκεκριμένες ανάγκες. Είμαι ο τελευταίος από αυτούς που θα ήθελαν να δουν την παιδεία ως ένα χώρο κομματικής αντιπαράθεσης. Μακάρι να είχαμε τη συναίνεση της τότε αντιπολιτεύσεως όταν πράγματι επιχειρήσαμε βασικές αλλαγές και αυτά που σας λεω θα τα είχαμε ήδη κάνει.

Σήμερα έρχεται αιφνιδιαστικά ένα σχέδιο νόμου το οποίο έχει πάρα πολλές διατάξεις που δικαίως δημιουργούν πάρα πολλές αντιδράσεις στην ελληνική οικογένεια και στην εκπαιδευτική κοινότητα. Έχουν δίκιο οι πανεπιστημιακοί σε αυτό που λένε διότι το κείμενο σε διαβούλευση δεν έχει καμία σχέση με το υφιστάμενο σχέδιο νόμου έτσι όπως το κατέθεσε. Θα πρέπει λοιπόν η κα Διαμαντοπούλου αν δεν έχει σκοπιμότητες να εξυπηρετήσει να αφήσει την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και όλους μας να μελετήσουμε με προσοχή αυτό το νομοσχέδιο. Να φύγει ο ύποπτος χρόνος του καλοκαιριού και από Φθινόπωρο να μπορούμε να καταθέσουμε συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες προτάσεις. Κυρίως να μπορέσει η πανεπιστημιακή κοινότητα να καταθέσει δικές της προτάσεις και ότι προκύψει να είναι πραγματικά αποτέλεσμα ουσιαστικού και ανοιχτού διαλόγου.

Για την αυριανή συνάντηση του κ. Σαμαρά με την κα Διαμαντοπούλου

«Υπάρχουν πάρα πολλά σημεία τα οποία όχι απλώς έχουν ερωτηματικά αλλά εγείρουν ζητήματα και συνταγματικότητας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ενώ δεν αγγίζουμε τίποτα στον τρόπο εισαγωγής των παιδιών στα πανεπιστήμια και εξακολουθεί και παραμένει το άγχος των πανελλαδικών τα παιδιά πηγαίνουνε σε ένα πρώτο έτος γενικό, προπαρασκευαστικό θα το έλεγα εγώ και μετά από αυτό το πρώτο έτος με κριτήρια και εξετάσεις που δεν διευκρινίζονται ποια μπορεί να είναι θα πάρουν το δρόμο τους για μια συγκεκριμένη σχολή.

Αυτό βάζει την παραπαιδεία και στο χώρο των πανεπιστημίων διότι όταν θα είσαι στο προπαρασκευαστικό έτος θα κοιτάς να βελτιώσεις όσο το δυνατόν τις επιδόσεις σου για να πας στην καλή σχολή και δεύτερον από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένας αδιάβλητος θεσμός εξετάσεων για το ποιοι θα πάνε σε ποιες σχολές, αντιλαμβάνεστε ότι ενδεχομένως να υπάρξουνε και εστίες διαφθοράς και μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων.

Δευτερευόντως υπάρχει ένα ζήτημα για το θέμα της αυτοδιοίκησης των πανεπιστημίων από τη στιγμή λοιπόν που τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να εκλέξουν τον δικό τους άνθρωπο ως πρύτανη και μπορεί εν πάση περιπτώσει με τον τρόπο που λεει το υφιστάμενο σχέδιο νόμου να υπάρχουν διαδικασίες τέτοιες που να επιτρέπουν στον οποιοδήποτε έξω από το χώρο του πανεπιστημίου ή από άλλες χώρες και όχι απαραιτήτως με τα απαιτούμενα προσόντα να έρθει να κάνει την διοίκηση δηλαδή τον πρύτανη αυτό εμμέσως πλην σαφώς καταστρατηγεί το πνεύμα του συντακτικού νομοθέτη για διοικητική αυτοτέλεια και αυτονομία του πανεπιστημίου.

Ο τρόπος χρηματοδότησης επίσης προσκρούει στο πνεύμα του συντακτικού νομοθέτη γιατί έχουμε μια ανεξάρτητη αρχή η οποία δεν μας λέει με ποιους όρους θα διασφαλίζει την επί ίσοις όροις χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Η κατάργηση του βαθμού του λέκτορα, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ο λέκτορας είναι το ¼ του διδακτικού προσωπικού αν καταργηθεί ο βαθμός του λέκτορα τότε δημιουργούνται μια σειρά από ζητήματα για την λειτουργία των πανεπιστημίων αλλά και για την εύρυθμη διδασκαλία». «Για μας η παιδεία δεν προσφέρεται για αντιπαράθεση κομματικών γραμμών και κυρίως διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος. Εμείς θέλαμε και θέλουμε η παιδεία να αποτελεί προϊόν σύνθεσης απόψεων, αυτό το κάναμε με τον εθνικό διάλογο για το σχολείο. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ενώ είχαμε συμφωνήσει αντί να εφαρμοστούν τα αποτελέσματα του διαλόγου που έγινε από όλους και με συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ αυτά τα αποτελέσματα του διαλόγου έμειναν ερμητικά κλειστά στο γραφείο της κας Διαμαντοπούλου και φέρνει άλλα πράγματα που αφορούν την λειτουργία των πανεπιστημίων με τρόπο αιφνιδιαστικό, μες το κατακαλόκαιρο χωρίς να υπολογίζει τις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όλα αυτά δεν βοηθούν».
πηγή