Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Σχετικά με την ανάρτηση "Σχετικά με ενοχλήσεις από Τράπεζες"



Η ανάρτηση στην οποία δίνεται απάντηση είναι εδώ.

Γράφει ο Ορθόβουλος..

Αν κάποια στιγμή στην ζωή μας βρεθούμε σε μια δύσκολη ανάγκη και χρειαστούμε χρήματα αλλά δεν έχουμε θα πάμε να δανειστούμε από κάποια τράπεζα.
Είναι ανθρώπινο και τελείως φυσιολογικό.
Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια που σου επιβάλλουν οι τράπεζες και οι έξτρα ανήθικοι κανόνες που συνήθως είναι τα λεγόμενα μικρά γράμματα σε ένα συμβόλαιο.
Τώρα, κάποιος θα πει οτι το επιτόκιο το ξέραμε από ....
την αρχή και παρόλα αυτά υπογράψαμε το δάνειο.
Ναι, το ξέραμε, ξέραμε οτι είναι τοκογλυφικό και οτι είναι στα όρια της παρανομίας και της ανηθικότητας, αλλά τι μπορούσαμε να κάνουμε;
Από πού αλλού μπορούσαμε να βρούμε λεφτά; Μήπως από άλλη τράπεζα;
Πολύ ωραία, ας πάμε σε άλλη τράπεζα.
Πιστεύετε εσείς οτι στην Ελλάδα υπάρχει κάποια τράπεζα που να μην λειτουργεί ως τοκογλύφος και να δίνει δάνεια με τέτοιο επιτόκιο ώστε οι δανειστές να μπορούνε να ξεχρεώσουν;
Και τώρα πάμε στο καλύτερο.
Ας υποθέσουμε πως κάποιος πήρε ένα στεγαστικό δάνειο 500.000 ευρώ, πριν 5 χρόνια.
Συμφώνησε λοιπόν με την τράπεζα να πληρώνει κάθε μήνα 600 ευρώ για την αποπληρωμή του δανείου.
Αυτή η συμφωνία έγινε όταν αυτό ο κύριος δούλευε σε μια χ εταιρία και είχε μηναίο εισόδημα 2000 ευρώ.
Τώρα αυτός είναι άνεργος, λόγο της φτιαχτής οικονομικής κρίσης.
Τι θα πρέπει να γίνει με την περίπτωση του;
Να μπει φυλακή;
Τι θα πρέπει να κάνει όταν οι τράπεζες τον παίρνουν τηλέφωνο και του ζητάνε να πληρώσει 15 ευρώ;
Να πάει να τα κλέψει;
Αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα, θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα παρόμοια παραδείγματα.
Αν κάποιοι θέλετε να ηθικολογείτε στο στυλ "γιατί δεν πας να πληρώσεις τα 15 ευρώ", τότε πρέπει να ηθικολογήσετε και στο στυλ "τόσα χρόνια οι τράπεζες λειτουργούσαν σαν τοκογλύφοι και με την ανοχή του κράτους κινούνταν στο όριο της ανηθικότητας και της παρανομίας".
Από οτι βλέπω όμως δεν το κάνετε.
Αυτό που θέλω να πω είναι οτι τράπεζες για δεκαετίες λειτουργούν σαν τοκογλύφοι και η τοκογλυφία είναι και ανήθικη και παράνομη.
Το γεγονός οτι τόσα χρόνια απολαμβάνουν την πολιτκή στήριξη και έτσι μπορούν να λειτουργούν νόμιμα παρόλο που στην ουσία είναι τοκογλύφοι, δεν τις νομιμοποιεί κιόλας.
Θα έρθει και η ώρα των τραπεζών, όπως θα έρθει και η ώρα των πολιτικών.
Δεν λυπάμαι για καμία τράπεζα που χάνει τα λεφτά της, στο χέρι της ήταν να έχει ανθρώπινα και φυσιολογικά επιτόκια ώστε να δίνει την δυνατότητα στους δανειστές της να την ξεπληρώνουν.

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και συμπληρώνω ότι ανήκω στην κατηγορία εκείνη όπου προ τριετίας αποφάσισα να κάνω οικογένεια και μια δουλειά τεχνικής φύσεως για να ζήσω την με αξιοπρέπεια σήμερα τα 2 παιδεία μου. Μετά από διάφορες συναλλαγές και σαν πελάτης σε τραπεζικά προϊόντα διαφόρων τραπεζών για επενδύσεις και μόνο και όχι για σπατάλες αλλά με απόλυτα ορθολογική σκέψη σε κάθε βήμα για το κάθε ευρώ, από πλευράς τραπεζών καταλήγω σε μια εικόνα πολύ δυσάρεστη που δεν διαφέρει και πολύ από την εικόνα εκείνη αυτόν που μας κουβάλησαν για σωτήρες-δυνάστες της χώρας μας. Μου ζητάει επιτακτικά (για να μην πω εκβιαστικά) δια τηλεφώνου από αριθμό κινητού, σε ώρα ακατάλληλη, κάποια κυρία υπάλληλος όπως λέει της τράπεζας, που δηλώνει κάποιο ενδεχομένως ανύπαρκτο όνομα, να δεχτώ να αλλάξω την αποπληρωμής του δανείου με όρους ακόμα ποιο τοκογλυφικούς από αυτούς που δέχτηκα εν τέλει να υπογράψω την μέρα εκείνη όπου άλλα είχαμε συμφωνήσει και μου είχανε πει ΄΄προχώρα στης παραγγελίες τον μηχανημάτων σας όλα είναι εντάξει και θέμα μερικών ημερών΄΄ δια μέσω στόματος διευθυντή παρακαλώ...
Και όλα αυτά γιατί καθυστερώ να καταβάλω την δόση του μήνα κατά 1 με 2 εβδομάδες και χρεώνοντας με φυσικά με τόκους υπερημερίας. Αφού λοιπόν απλά δήλωσα ότι δεν ενδιαφέρομε για μια τέτοιου είδους μεταρρύθμιση πέρασε στην επίθεση πλέον λέγοντας μου ότι εάν καθυστερήσω την δόση και του τρέχων μήνα θα έχω συνέπειες. Ποιες θα είναι αυτές δεν έμαθα γιατί δεν άντεξα αυτή την γελοιότητα και το έκλεισα κατάμουτρα. Τα σχόλια περιττεύουν πιστεύω. Έχω κουραστεί πλέον να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στην συμφεροντολογική λογική του κάθε ισχυρού προσώπου είτε λέγετε τράπεζα τάδε ι πολιτικός τάδε και να τρέχω κάθε τόσο πίσω από κάποιο νομικό για να βρω το δίκιο μου. Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα αυτόν τον εμπαιγμό εις βάρος μου και τη θα πράξω όταν φτάσει ο κόμπος στο κτένι. Δεν φοβάμαι να παραδεχτώ ότι κάποιες στιγμές αντικρίζω τα παιδιά, την γυναίκα μου και νιώθω ντροπή για το αδιέξοδο που φτάνω η ποιο αντικειμενικά αυτοί που μας έφτασαν.