Η ιστορία μιάς οικογένειας, μίας ζωής και όλων (σχεδόν) των Ελλήνων

Θα σας πω μια σύντομη ιστορία. Σίγουρα θα βρείτε πολλές ομοιότητες με την δική σας. Κάποτε στην Νεάπολη Λακωνίας ένας νέος, ο Δημήτρης αγάπησε μια νέα, τη Σμαραγδή. Όμως ο ....πατέρας του Δημήτρη δεν την ήθελε τη Σμαραγδή για νύφη. Ο Δημήτρης δεν τον υπολόγισε, την αγαπούσε βλέπετε…..
Έτσι, κλέφτηκαν. Ήρθαν στην Αθήνα με μια βαλίτσα ρούχα μόνο, το 1964 και μένανε για λίγο στο σπίτι της αδερφής του στο Κεφαλάρι. Παντρεύτηκαν και ο Μήτσος έκανε διάφορες δουλειές για να την βγάζουν. Μέχρι και στο Σκαραμαγκά δούλευε φεύγοντας κάθε μέρα από το κεφαλάρι να πάει εκεί και να γυρνάει. Φυσικά αυτοκίνητο δεν είχε ο Δημήτρης…..
Μόλις έβαλε λίγα λεφτά στην μπάντα νοικιάσανε ένα χαμόσπιτο στη Φιλοθέη, στην οδό ρόδων που η τουαλέτα ήταν έξω από το σπίτι. Τότε ο Δημήτρης βρήκε δουλειά στα καράβια που λέγανε τότε. Ήταν μηχανικός. Τότε έπαιρνε καλά λεφτά. Η Σμαραγδή που ήταν μυαλωμένη έκανε αιματηρές οικονομίες, ο Δημήτρης δούλευε στα καράβια δεκαοκτάμηνα ολόκληρα μακριά της και ερχόταν για 2 μήνες. Έτσι η Σμαραγδή κατάφερε να αγοράσει ένα οικόπεδο στα Μελίσσια. Το 1970 γεννήθηκε ο Γιώργος. Ο πατέρας του τον είδε πρώτη φορά όταν ήταν 16 μηνών. Η Σμαραγδή ξεκίνησε να χτίζει σπίτι. Ο Δημήτρης συνέχιζε να δουλεύει δεκαοκτάμηνα. Οι στερήσεις ήταν τρομακτικές. Ακόμα ζούσαν στο χαμόσπιτο που δεν είχε ούτε θέρμανση. Μόνο μια σόμπα. Το 1972 γεννήθηκε και ο Παναγιώτης. Ο Δημήτρης αυτόν τον είδε μετά από 12 μήνες για πρώτη φορά και επίσης είδε και το σπίτι του για πρώτη φορά. Αυτοί οι 2 άνθρωποι είδαν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα και τους κόπους τους να αποδίδουν καρπούς. Ο αγώνας όμως δεν είχε τελειώσει. Έπρεπε να δουλεύει ακόμα. Το σπίτι χρειαζόταν έπιπλα και άλλα πράγματα. Έτσι κύλησε όλη η δεκαετία του ’70. Με δεκαοκτάμηνα στις θάλασσες και μικρά δίμηνα διαλείμματα γιατί ήθελαν και κάτι να αφήσουν στα παιδιά τους. Έτσι η Σμαραγδή, για άλλη μια φορά σήκωσε τα μανίκια και έχτισε και άλλον έναν όροφο, για τα παιδιά της.
Και έφτασε το 1985, 19 χρόνια μετά, να πουν εντάξει τώρα μπορούμε να ζήσουμε λίγο. Ο Δημήτρης ήταν 45 χρονών και η Σμαραγδή 39. Τότε για πρώτη φορά αγόρασαν αυτοκίνητο. Ένα Opel Ascona. Τόση ήταν η χαρά που στο σπίτι έγινε γλέντι. Ο Δημήτρης δεν δούλευε πια τόσο πολύ για ένα διάστημα. Μετά, όταν τα παιδιά τελείωσαν το στρατό, έπρεπε κάτι να σπουδάσουν. Οι γονείς σήκωσαν ξανά τα μανίκια και σπούδασαν τα παιδιά. Ο Γιώργος έγινε γραφίστας και ο Παναγιώτης Μουσικός.
Τότε έκαναν την ύστατη προσπάθεια και χτίσανε και ένα εξοχικό στους Αγίους Θεοδώρους σε ένα αγροτεμάχιο που είχαν αγοράσει σε καλή τιμή από το 1977.
Ήταν πια ο Δημήτρης 60 και η Σμαραγδή 54.
Οι περισσότερες οικονομίες τους φύγανε στην προσπάθεια τους να στηρίξουν τα παιδιά τους στις δουλειές τους, μιας και σαν γνήσιοι μεροκαματιάρηδες δεν ήταν γραμμένοι σε κανένα κόμμα ούτε είχαν ποτέ ζητήσει ρουσφέτι.
Τα παιδιά στάθηκαν στα πόδια τους, ο Γιώργος πάλεψε πολύ, δούλεψε πολύ. Επένδυσε μέσα από τη δουλειά του σε μηχανήματα εκτυπωτικά και παρόλα αυτά, ίσα που κατάφερνε να τα φέρνει ίσα βάρκα, ίσα πανιά. Πρόσφατα παντρεύτηκε. Ο Παναγιώτης, καλός μουσικός δουλεύει με κάποιες σύγχρονες «φίρμες». Αλλά από λεφτά τρίχες. Μόνο το γκλάμουρ υπάρχει άφθονο.
Ο Γιώργος και ο Παναγιώτης σήμερα, δεν έχουν τα όνειρα που είχαν τότε οι γονείς τους. Μόνο την ελπίδα ότι ίσως μπορέσουν να επιβιώσουν.
Σήμερα αυτοί οι δύο νέοι ο Δημήτρης και η Σμαραγδή είναι 71 και 64 χρονών αντίστοιχα. Ο Δημήτρης είναι συνταξιούχος. Είναι και οι δύο τσακισμένοι από τα βάσανα και τις στερήσεις μιας ζωής, αλλά περισσότερο τσακισμένοι είναι γιατί βλέπουν ότι δεν έχουν μέλλον τα παιδιά τους και βλέπουν πως όλα όσα έχτιζαν μπορεί να έρθει η τράπεζα και να τους τα πάρει, έτσι. Τον κόπο μιας ζωής.
Μητέρα, Πατέρα σας ευχαριστώ για όλα όσα μας προσφέρατε, αλλά περισσότερο σας ευχαριστώ γιατί με το έργο σας μας δώσατε το παράδειγμα να είμαστε δίκαιοι, έντιμοι και πάνω από όλα σωστοί άνθρωποι.
Γεώργιος Δημητρίου Χαραμής.

Υ.Γ.: Οι φωτογραφίες είναι βγαλμένες το 1978. Εποχές δύσκολες, όμως αγνές, αισιόδοξες και χαρούμενες.

Αυτή είναι η ιστορία μιας οικογένειας που σαν κι αυτή υπάρχουν πάρα πολλές στην Ελλάδα. Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουν αυτά τα κατακάθια να αφανίσουν.

http://kostasxan.blogspot.com/2011/02/blog-post_3683.html