Γιατί η Αμερική πρέπει να μείνει έξω από τη Συρία; Αυτή την ώρα, πολεμοχαρείς ιέρακες στη Δύση καλούν σε επέμβαση, με αφορμή τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Παρά την...
αυξανόμενη συγχορδία, ιδίως στα μέσα ενημέρωσης, για ισχυρότερη παρέμβαση της Δύσης στα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, η επίσημη στάση των ΗΠΑ παραμένει, ακόμα, αργή και προσεκτική. Δεδομένου ότι ο αριθμός των νεκρών περνά τις 8.000, αυξάνει ακόμα περισσότερο η κατακραυγή, ιδίως στις ΗΠΑ, να υποστηρίξουν την ένοπλη αντιπολίτευση.
Επιχείρηματα που υπερθεματίζουν, βρίσκει κανείς άφθονα, όπως στους ''New York Times'': ''Ο πόλεμος στη Βοσνία έδειξε πως η βάση για οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να είναι μια ισότητα των αντιμαχομένων δυνάμεων. Έτσι και τώρα, πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες, για να πάρουν όλοι τα όπλα κα να προσχωρήσουν στον ελεύθερο συριακό στρατό. Έχει έρθει ο χρόνος της απόσβεσης της επένδυσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προειδοποίησαν τον Άσαντ...''
Οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, του πολέμου, δεν εξηγούν πώς εκτεταμένη προμήθεια όπλων σε ένα ''στρατό'' όπως των Συρίων αντιφρονούντων θα δημιουργήσει ποτέ μια ''ισότητα των δυνάμεων'' με μία από τις μεγαλύτερες αραβικές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, η ένοπλη αντιπολίτευση της Συρίας δεν απειλεί την επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ. Με τον παρεμβατισμό που προωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιμένουν να υποστηρίζουν την πλευρά της Συρίας στον εμφύλιο πόλεμο που δεν είναι ρεαλιστικό να επικρατήσει, ακόμη και αν λάβει πολλαπλάσια στρατιωτική βοήθεια. Όσον αφορά την ''απόσβεση'', οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να μετακυλίσουν στην επόμενη δεκαετία το ''ξεκαθάρισμα λογαριασμών'' κατά των κυβερνήσεων που εκμεταλλεύτηκαν την καταστροφική γκάφα τους να καταλάβουν το Ιράκ. αλλά που θα μας μπλέξουν άσκοπα ακόμη περισσότερο στις συγκρούσεις της περιοχής.
Προς τιμήν της, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει μέχρι στιγμής υιοθετήσει μια πιο συγκρατημένη και υπεύθυνη θέση. Όποιος και αν είναι ο λόγος για αυτή την συγκρατημένη στάση, είναι πάντως μια καθυστερημένη αναγνώριση του γεγονότος ότι μια στρατιωτικοποιημένη ΗΠΑ που πολεμά παντού, δεν είναι πάντα εφικτή ή επιθυμητή. Ίσως υπάρχει κάποια αναγνώριση ότι τροφοδότηση μιας εμφύλιας σύγκρουσης με την προμήθεια όπλων θα ήταν το λάθος πράγμα για τις ΗΠΑ, θα ήταν και μια καταστροφή για τους πολίτες της Συρίας.
Οι υπέρμαχοι στη Δύση της αλλαγής του καθεστώτος της Συρίας, αυτό που επιθυμούν περισσότερο είναι να στερήσουν από το Ιράν τους κυριότερους περιφερειακούς συμμάχους του. Αυτό φαίνεται επιφανειακά ελκυστική ιδέα για πολλούς Αμερικανούς, αλλά όπως και τόσες άλλες δικαιολογίες για στρατιωτική παρέμβαση, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Απώλεια της Συρίας για το Ιράν θα είναι μια σημαντική οπισθοδρόμηση, αλλά θα μπορεί επίσης να έχει μεγάλο κόστος για τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και τα φιλικά τους κράτη στην περιοχή.
Με το να υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις στη Συρία, οι Αμερικανοί θα αποσταθεροποιήσουν το σύνολο των γειτόνων της Συρίας, τρεις εκ των οποίων είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Ενδεχομένως θα συμβάλλουν σε νέες θρησκευτικές συγκρούσεις στο Ιράκ και τον Λίβανο. Θα μπορούσε επίσης μια ανεξέλεγκτη κατάσταση να οδηγήσει στη δημιουργία ενός λιγότερο προβλέψιμου καθεστώτος της Συρίας, που θα ήταν το ίδιο εχθρικό προς τα δυτικά συμφέροντα. Δεν έχει νόημα να διακινδυνεύσουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια των χωρών αυτών, πάνω στο δόγμα ''ότι είναι κακό για το Ιράν, πρέπει να είναι καλό για εμάς''.
Ακόμη και αν η εξέγερση εναντίον του Άσαντ είχε κατά κάποιο τρόπο ελπίδες να πετύχει, οι Αμερικανοί δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες, πως η ανάδειξη της δημοκρατίας στη Συρία θα είναι δήθεν μια νίκη για τον πλουραλισμό και τις φιλελεύθερες αξίες. Την τελευταία δεκαετία, κάθε φορά που δημοφιλείς, εκλεγμένες κυβερνήσεις έχουν αντικαταστήσει αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή, η νέα κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο σεχταριστική, λιγότερο κοσμική, και σε γενικές γραμμές χειρότερη για τις θρησκευτικές μειονότητες και τις ελευθερίες από εκείνην που προηγήθηκε.
ΠΗΓΗ: ''Antiwar'' και για την ελληνική μετάφραση: ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
πηγη
αυξανόμενη συγχορδία, ιδίως στα μέσα ενημέρωσης, για ισχυρότερη παρέμβαση της Δύσης στα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, η επίσημη στάση των ΗΠΑ παραμένει, ακόμα, αργή και προσεκτική. Δεδομένου ότι ο αριθμός των νεκρών περνά τις 8.000, αυξάνει ακόμα περισσότερο η κατακραυγή, ιδίως στις ΗΠΑ, να υποστηρίξουν την ένοπλη αντιπολίτευση.
Επιχείρηματα που υπερθεματίζουν, βρίσκει κανείς άφθονα, όπως στους ''New York Times'': ''Ο πόλεμος στη Βοσνία έδειξε πως η βάση για οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να είναι μια ισότητα των αντιμαχομένων δυνάμεων. Έτσι και τώρα, πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες, για να πάρουν όλοι τα όπλα κα να προσχωρήσουν στον ελεύθερο συριακό στρατό. Έχει έρθει ο χρόνος της απόσβεσης της επένδυσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προειδοποίησαν τον Άσαντ...''
Οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, του πολέμου, δεν εξηγούν πώς εκτεταμένη προμήθεια όπλων σε ένα ''στρατό'' όπως των Συρίων αντιφρονούντων θα δημιουργήσει ποτέ μια ''ισότητα των δυνάμεων'' με μία από τις μεγαλύτερες αραβικές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, η ένοπλη αντιπολίτευση της Συρίας δεν απειλεί την επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ. Με τον παρεμβατισμό που προωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιμένουν να υποστηρίζουν την πλευρά της Συρίας στον εμφύλιο πόλεμο που δεν είναι ρεαλιστικό να επικρατήσει, ακόμη και αν λάβει πολλαπλάσια στρατιωτική βοήθεια. Όσον αφορά την ''απόσβεση'', οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να μετακυλίσουν στην επόμενη δεκαετία το ''ξεκαθάρισμα λογαριασμών'' κατά των κυβερνήσεων που εκμεταλλεύτηκαν την καταστροφική γκάφα τους να καταλάβουν το Ιράκ. αλλά που θα μας μπλέξουν άσκοπα ακόμη περισσότερο στις συγκρούσεις της περιοχής.
Προς τιμήν της, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει μέχρι στιγμής υιοθετήσει μια πιο συγκρατημένη και υπεύθυνη θέση. Όποιος και αν είναι ο λόγος για αυτή την συγκρατημένη στάση, είναι πάντως μια καθυστερημένη αναγνώριση του γεγονότος ότι μια στρατιωτικοποιημένη ΗΠΑ που πολεμά παντού, δεν είναι πάντα εφικτή ή επιθυμητή. Ίσως υπάρχει κάποια αναγνώριση ότι τροφοδότηση μιας εμφύλιας σύγκρουσης με την προμήθεια όπλων θα ήταν το λάθος πράγμα για τις ΗΠΑ, θα ήταν και μια καταστροφή για τους πολίτες της Συρίας.
Οι υπέρμαχοι στη Δύση της αλλαγής του καθεστώτος της Συρίας, αυτό που επιθυμούν περισσότερο είναι να στερήσουν από το Ιράν τους κυριότερους περιφερειακούς συμμάχους του. Αυτό φαίνεται επιφανειακά ελκυστική ιδέα για πολλούς Αμερικανούς, αλλά όπως και τόσες άλλες δικαιολογίες για στρατιωτική παρέμβαση, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Απώλεια της Συρίας για το Ιράν θα είναι μια σημαντική οπισθοδρόμηση, αλλά θα μπορεί επίσης να έχει μεγάλο κόστος για τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και τα φιλικά τους κράτη στην περιοχή.
Με το να υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις στη Συρία, οι Αμερικανοί θα αποσταθεροποιήσουν το σύνολο των γειτόνων της Συρίας, τρεις εκ των οποίων είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Ενδεχομένως θα συμβάλλουν σε νέες θρησκευτικές συγκρούσεις στο Ιράκ και τον Λίβανο. Θα μπορούσε επίσης μια ανεξέλεγκτη κατάσταση να οδηγήσει στη δημιουργία ενός λιγότερο προβλέψιμου καθεστώτος της Συρίας, που θα ήταν το ίδιο εχθρικό προς τα δυτικά συμφέροντα. Δεν έχει νόημα να διακινδυνεύσουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια των χωρών αυτών, πάνω στο δόγμα ''ότι είναι κακό για το Ιράν, πρέπει να είναι καλό για εμάς''.
Ακόμη και αν η εξέγερση εναντίον του Άσαντ είχε κατά κάποιο τρόπο ελπίδες να πετύχει, οι Αμερικανοί δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες, πως η ανάδειξη της δημοκρατίας στη Συρία θα είναι δήθεν μια νίκη για τον πλουραλισμό και τις φιλελεύθερες αξίες. Την τελευταία δεκαετία, κάθε φορά που δημοφιλείς, εκλεγμένες κυβερνήσεις έχουν αντικαταστήσει αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή, η νέα κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο σεχταριστική, λιγότερο κοσμική, και σε γενικές γραμμές χειρότερη για τις θρησκευτικές μειονότητες και τις ελευθερίες από εκείνην που προηγήθηκε.
ΠΗΓΗ: ''Antiwar'' και για την ελληνική μετάφραση: ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
πηγη
3 σχόλια:
ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΛΑΚΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ.
Ποια Αμερικη? Εκει τις αποφασεις δεν τις παιρνει
ο λαος, αλλα το Σιωνιστικο λομπυ. Ας δοκιμασουν
την τυχη τους και στη Συρια. Ετσι κι αλλοιως, απο καθε πολεμο των Αμερικανων, ο μονος κεδρισμενος ειναι οι Εβραικες εταιρειες. Οι πολεμοι για την Αμερικη ειναι, οτι η βαλβιδα εκτονωσης για την χυτρα ταχυτητος. Η οικονομια τους ειναι σε μαυρα χαλια, η διαρθρωση της δε, δεν της αφηνει πολλα περιθωρια. 50% πολεμικη βιομηχανια. Που θα διοχετευθει ολο αυτο το προιον, αν οχι σε πολεμους?
Διάβασα το άρθρο σου και διαφαωνώ.
Δεν είδα πουθενά αναφορά για την πυραυλική βάση της Ρωσίας στο Συριακό έδαφος ή γενικότερα Ρωσική εμπλοκή. Από ότι διαβάσαμε στο αντι ντπ τις προηγούμενες ημέρες αιχμαλωτήσανε κομάντο της λεγεώνας των ξένων (όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι τυχαία ούτε η παρουσία τους ούτε η εκπαιδευσή τους) καθώς και τουρκικών κομάντο. Δεν βρίσκω καθόλου απίθανη την Ρωσική εμπλοκή σε αυτό το περιστατικό με την αντιτρομοκρατική της δύναμη καθώς και με διάφορες υποκλοπές επικοινωνιών των αντικαθεστωτικών. Η Αμερική μας δίδαξε ότι ουδέποτε λυπήθηκε λαό. Προσωπική μου άποψη είναι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει την ρωσική αρκούδα. Πανος PKK
Δημοσίευση σχολίου