Εγκληματική η διάλυση του ΙΓΜΕ

Του Νίκου Γεωργακάκη
Τη Δευτέρα (4.7) οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ κινητοποιήθηκαν, για πολλοστή φορά, για τη διάσωση του αναπτυξιακού Ινστιτούτου τους.
Αιτία, το γεγονός ότι στο σχέδιο που είχε παρουσιάσει προ καιρού στο υπουργικό συμβούλιο ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος,
αλλά και στο κείμενο που κοινοποίησε η Κομισιόν και αναδημοσίευσε η "Ελευθεροτυπία" (4.7) στο πλαίσιο του Β' εφαρμοστικού νόμου, αναπτυξιακοί φορείς όπως το ΙΓΜΕ, ο ΕΟΜΜΕΧ, ΕΘΙΑΓΕ αλλά και άλλοι σημαντικοί φορείς, όπως ο ΟΣΚ, η ΚΕΔ κ.λπ., είτε συρρικνώνονται είτε διαλύονται.
Συγκεκριμένα, με βάση το περιεχόμενο του νόμου αυτού, που η κυβέρνηση σχεδιάζει να περάσει μέχρι τα μέσα Αυγούστου, θα μπει λουκέτο σε ακόμη 40 μικρούς φορείς, συγχώνευση 25 άλλων «μικρών» και λουκέτο ή συγχώνευση επιπλέον 11 μεγάλων επιχειρήσεων [ΕΡΤ (συρρίκνωση), ΚΕΔ, ΕΤΑ, ΟΔΔΥ, Εθνικό ίδρυμα Νεότητας, ΕΟΜΜΕΧ, ΙΓΜΕ (λουκέτο), ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, ΘΕΜΙΣ, ΕΘΙΑΓΕ, ΔΗΜΗΤΡΑ (συγχώνευση)] που απασχολούν 7.000 άτομα.
Αν όντως υλοποιηθεί το σχέδιο της κυβέρνησης για ΙΓΜΕ, η Ελλάδα θα είναι μία από τις μοναδικές χώρες χωρίς παρόμοιο φορέα. Αντίστοιχος φορέας υπάρχει σε όλες τις χώρες και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και εκεί που πέρασε το ΔΝΤ, όπως η Αργεντινή και η Τουρκία, δεν τόλμησαν να διαλύσουν τους αντίστοιχους φορείς.
Τα μέτρα του νέου εφαρμοστικού προγράμματος είναι συνέχεια όσων έχουν ληφθεί τον τελευταίο χρόνο, είναι συνέχεια του ''βομβαρδισμού” του ελληνικού λαού με μέτρα οικονομικής και κοινωνικής κατεδάφισης προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού, του διεθνούς αλλά και του εγχώριου κεφαλαίου.
Στο νέο εφαρμοστικό πρόγραμμα που θα αποτελέσει απαράβατο όρο για τη δόση του Σεπτεμβρίου, αλλά και για το νέο δάνειο, πέρα της διάλυσης των παραπάνω δημόσιων φορέων, απολύσεις στο Δημόσιο και εξίσωση μισθών με τον ιδιωτικό τομέα προβλέπονται ασφυκτικοί όροι για τις τράπεζες, τις αποκρατικοποιήσεις, νέα περικοπή κοινωνικών δαπανών, απώλεια κυριαρχίας με την τοποθέτηση επιτηρητών της τρόικας για την πιστή τήρηση του Μνημονίου, δραστικές αλλαγές όχι μόνο σε επικουρικές συντάξεις, βαρέα και εφάπαξ, αλλά και στις βασικές συντάξεις, αν κριθεί αναγκαίο από την τρόικα. Αυτά είναι ενδεικτικά μέτρα όσων δεσμεύτηκε να υλοποιήσει εδώ και τώρα η κυβέρνηση έναντι της τρόικας.
Επίσης στην κλίνη του Μνημονίου έχει μπει και η έρευνα. Δεν φθάνει που είμαστε η χειρότερη χώρα της Ευρωζώνης στη χρηματοδότηση της έρευνας, δίνεται σήμερα η χαριστική βολή. Η κυβέρνηση αυτογελοιοποιείται συνεχώς όταν διακηρύττει ότι ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη.
Προκαλεί τουλάχιστον γέλιο η αντίφαση των υπουργών Διαμαντοπούλου, Μανιάτη, που από τη μια εκθειάζουν, αντίστοιχα, το σημαντικό έργο φορέων όπως το ΕΛΚΕΘΕ και ΙΓΜΕ και από την άλλη στην πράξη η μόνη έγνοια είναι το ποιο σενάριο θα εφαρμοστεί για τη διάλυσή τους.

Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί

Τα παραπάνω απαράδεκτα σχέδια της κυβέρνησης και της τρόικας πρέπει να αποκρουστούν, γιατί η υλοποίηση τους θα αποβεί ολέθρια για τον τόπο και τους εργαζόμενους. Επειδή μάλιστα τίθεται ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα για να ολοκληρωθεί το νέο έκτρωμα (15 Αυγούστου) οι εργαζόμενοι θα θυσιάσουν το καλοκαίρι τους, αλλά θα δώσουν μια ιερή μάχη, που δεν είναι απλά για το δικό τους συμφέρον, αλλά για τη χώρα συνολικότερα. Την τελευταία δεκαετία, αλλά ιδιαίτερα την περίοδο του Μνημονίου, οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ προσπαθούν να περισώσουν τον αναπτυξιακό τους φορέα, να αποτρέψουν τα σχέδια της ανεύθυνης κυβέρνησης που το οδηγούν στην ευθανασία. Από την κυβέρνηση παίζεται η τελευταία φάση ενός δράματος που δεν αφορά μόνο το ΙΓΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό πως στην ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δρίτσα σε ποια μελέτη βασίζεται η διάλυση του ΙΓΜΕ, ο υφυπουργός κ. Μανιάτης σιώπησε. Όλες οι αποφάσεις της τελευταίας περιόδου εντάσσονται σε μια δογματική εφαρμογή ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής από μια υποτελή κυβέρνηση.

Αλληλεγγύη και αγώνας

Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει για το ΙΓΜΕ όπως και για τους άλλους φορείς να τελειώνει ως το τέλος Σεπτεμβρίου, όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Το μόνο που δεν έχει υπολογίσει η κυβέρνηση είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και συνολικά η κοινωνία που στέκεται αλληλέγγυα στο ΙΓΜΕ. Τόσο οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ είναι συσπειρωμένοι και ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων είναι αποφασισμένοι στην απόκρουση των σχεδίων κυβέρνησης και τρόικας όσο και η κοινωνία ευρύτερα εκδηλώνει συμπαράσταση και έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο αλληλεγγύης για τη σωτηρία του ΙΓΜΕ όπως και των άλλων σημαντικών φορέων.
Στο ΙΓΜΕ, για παράδειγμα, βρίσκονται αλληλέγγυοι και συμμετέχουν σε όλες τις κινητοποιήσεις οι συνταξιούχοι του, πολλά στελέχη των διοικήσεων του η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές, άλλα μέλη ΔΕΠ από Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμια κ.λπ.).
Ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι και η κοινωνία κατανοούν την αναγκαιότητα ενωτικών δράσεων ενάντια στη συντονισμένη, λυσσαλέα επίθεση κυβέρνησης, τρόικας, Όλι Ρεν, Γιούνκερ, πληρωμένων κονδυλοφόρων απέναντι στα κοινωνικά αγαθά και τους φορείς που τα προσφέρουν, με στόχο την παράδοσή τους στους ιδιώτες. Οι εργαζόμενοι θα καταφέρουν τελικά να απολύσουν το πραγματικό πλεονάζον προσωπικό που είναι η αντιδραστική και γελοία κυβέρνηση αλλά και η τρόικα.
Πηγη