Στις ημέρες μας τα πράγματα είναι πιο «ραφιναρισμένα»... Στο σύγχρονο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο, στο οποίο οδηγούνται διαδοχικά χώρες και λαοί της Ευρώπης, η αντίστοιχη πινακίδα γράφει: «ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ»...
Ποιους, όμως, απελευθερώνει στην πραγματικότητα; Μα ποιους άλλους;... Τους κερδοσκόπους, τους «αεριτζήδες», τους «πλιατσικολόγους», τους οποίους επισήμως προσκάλεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντάς τους ένα μακρύ κατάλογο εκποίησης της δημόσιας, κρατικής και κοινωνικής περιουσίας, τον οποίο ονόμασε, μάλιστα, «πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης». Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός φρόντισε να ξεκαθαρίσει το νόημα του «προγράμματος εκποίησης», αφού πριν από λίγες ημέρες συναντήθηκε με τον περιβόητο Τζορτζ Σόρος, ενώ στην «ημερήσια διάταξη» υπάρχει χορεία ξένων και εγχώριων κερδοσκόπων –δήθεν επενδυτών–, με τους οποίους επικοινωνεί και τους συμβουλεύεται.
Στο «στρατόπεδο» του ΔΝΤ και των κερδοσκόπων οδηγούνται σήμερα ολόκληροι λαοί, πολίτες, εργαζόμενοι... Αυτοί αποτελούν τους σύγχρονους κρατούμενους-δεσμώτες, τα σύγχρονα ανθρώπινα πειραματόζωα των μηχανισμών της αγοράς. Στους δικούς μας, στους Έλληνες πολίτες, η κυβέρνησή μας και ο πρωθυπουργός κρέμασαν την εγχώρια κοινωνική «ετικέτα» που γράφει «κοπρίτες, φυγόπονοι, αντιπαραγωγικοί, απατεώνες, φοροφυγάδες». Ζούσαμε, μας λένε, μέχρι τώρα μια ζωή που δεν μας άξιζε και θα πρέπει να προσαρμοστούμε και –κυρίως– να αλλάξουμε μυαλά, τρόπο σκέψης, να δούμε τον κόσμο μέσα από τα νεοφιλελεύθερα «γυαλιά»...
Κακώς νομίζαμε ότι οι δημόσιες υποδομές, η δημόσια παραγωγική βάση της χώρας, ο εθνικός μας πλούτος αποτελούν στρατηγικά θεμέλια της υπόστασης και της ανάπτυξης της χώρας. Δεν συνιστούν παρά «φωλεές προνομιούχων συντεχνιών», τις οποίες θα «εξυγιάνουν» οι ιδιώτες-κερδοσκόποι και οι ξένες εταιρείες, τύπου Siemens.
Κακώς νομίζαμε ότι το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου αποτελούν τους πυλώνες της δημοκρατικής πολιτείας και της κοινωνικής συνοχής. Στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο καταργούνται οι μισθοί, οι συντάξεις, οι εργασιακές σχέσεις, τα δικαιώματα των πολιτών, διότι παρεμποδίζουν την ανάπτυξη. Όσο για τα Νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια, τα Σχολεία και γενικώς ό,τι έχει σχέση με το Δημόσιο, πρέπει να συρρικνωθούν και να οδηγηθούν τελικώς στους «θαλάμους εξυγίανσης» της ιδιωτικής κερδοσκοπίας.
Υπάρχει, όμως, και ένας ακόμα πρωτεύων όρος στη λειτουργία του μνημονιακού «στρατοπέδου»: Η απόλυτη υπακοή, η προσαρμογή των δεσμωτών-πολιτών στις επιταγές των αφεντικών και των εντολοδόχων τους, χωρίς καμιά αντίδραση, καμιά διαμαρτυρία, καμιά αντίσταση. Η οικονομική και πολιτική δικτατορία του Μνημονίου δεν επιτρέπει την απείθεια, την ανυπακοή, τη διατύπωση αντίθετης γνώμης, εναλλακτικής πρότασης. Ο «μνημονια κός ολοκληρωτισμός» αποτελεί τη σύγχρονη μορφή του αυταρχικού προτύπου το οποίο ο Carl Schmitt, εστεμμένος νομικός του Γ΄ Ράιχ, αποκάλεσε «κοινοβουλευτική δικτατορία».
Μέσα σ’ αυτό το «καθεστώς», όμως, δημιουργείται, συσσωρεύεται και πολλαπλασιάζεται μια επικίνδυνη κοινωνική ένταση, που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Μια εξουσία που εκφοβίζει και απειλεί τους πολίτες, που απαξιώνει το μόχθο και την προσφορά τους, που δεν προσφέρει καμιά προοπτική, μια εξουσία που αισθάνεται αντίπαλο τον ίδιο το λαό της έχει ήδη χάσει το «παιχνίδι».
Ο «οδικός χάρτης» του Γ. Παπανδρέου δεν αποτελεί παρά την πορεία προς την καταστροφή, συνιστά «κλειστό κύκλο» συρρίκνωσης και απαξίας που διαγράφουμε στο εσωτερικό του «στρατοπέδου» του Μνημονίου.
Εάν σήμερα η χώρα και ο λαός της ανεβαίνουν το δικό τους «Γολγοθά», έχουν ήδη κατανοήσει ότι η «Ανάσταση» είναι δυνατή μόνο εκτός των τειχών των «Μνημονίων» και των καταστροφικών μηχανισμών τους. Κι αλίμονο στους «Φαρισαίους» που μας εμπαίζουν και μας λοιδορούν.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου