Θράκη: Ο κίνδυνος κοντά μας όσο ποτέ!

Γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς

Η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου σαν ανεξάρτητο κράτος πριν μερικά χρόνια αποτελεί γεγονός που αργά ή γρήγορα θα σηματοδοτήσει εξελίξεις και θα περιπλέξει περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση στα Βαλκάνια. Το Κοσσυφοπέδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Αλβανικό αλυτρωτισμό που προωθείται υπό την ανοχή των ΗΠΑ. Η ύπαρξη πολλών μικρών κρατιδίων-προτεκτοράτα αποτελεί τον απώτερο στόχο των ΗΠΑ αλλά και γενικότερα της Δύσης στα Βαλκάνια με ότι αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη περιοχή.


Την ίδια ώρα η προκλητικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες όσον αφορά τη σταθερότητα στη περιοχή. Παράλληλα κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει/αγνοήσει την οικονομική διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια εν μέσω της δικής μας αδυναμίας λόγω της οικονομικής κρίσης.

Για να αντιμετωπίσει ένα κράτος τέτοιου είδους προκλήσεις, θα έπρεπε εγκαίρως να είχαν παρθεί μέτρα που θα «έκοβαν» μία και καλή τη διάθεση αυτών που τα προκαλούν. Μέτρα δραστικά, μέτρα με νόημα, που θα αποσαφήνιζαν τις θέσεις, προθέσεις αλλά και διαθέσεις μας.

Ωστόσο στην Ελλάδα οι έννοιες πρόληψη και ο σχεδιασμός, κυρίως στα εθνικά θέματα, είναι άγνωστες όπως επίσης έννοια άγνωστη είναι και ο σεβασμός στους 5.000.000 «ενοχους» Έλληνες που τόλμησαν να μην κατοικούν στην Αθήνα. Μέσα σε αυτούς τους «ενοχους» Έλληνες, υπάρχουν κάποιοι πιο…«ένοχοι» που κατοικούν στη Θράκη και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου αριθμούν περί τους 350.000 κατοίκους. Το 70% είναι χριστιανοί ενώ το υπόλοιπο 30% μουσουλμάνοι. Η συνθήκη της Λωζάνης που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 αναφέρει κάποια άρθρα περί προστασίας των μειονοτήτων, και θρησκευτικών ελευθεριών, τα οποία έγιναν σεβαστά και τηρήθηκαν από την Ελλάδα.

Την ίδια ώρα η Τουρκία δεν έκανε το ίδιο στη Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και τη Τένεδο. Το ότι η Ελλάδα αδιαφόρησε και δεν στήριξε όσους διώχτηκαν στις τρεις προαναφερθείσες περιοχές, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το ίδιο αδιαμφισβήτητο είναι πως συνεχίζει να αδιαφορεί και για όλους όσους κατοικούν στη Θράκη μας. Τα γεωγραφικά όρια της Τουρκίας ναι μεν βρίσκονται στα σύνορα του Έβρου, ωστόσο η ταχτική και η πολιτική που ασκεί ουσιαστικά το γειτονικό κράτος, παραπέμπει στη προσπάθεια μιας συγκυριαρχίας στη Θράκης μας.

Η ύπαρξη ενός μορφώματος στη Θράκη μας, με το όνομα Τούρκικο προξενείο έχει ρόλο υπονομευτικό και δεν σέβεται την «Σύμβαση της Βιέννης επί των προξενικών σχέσεων» που συντάθηκε στις 24 Απριλίου το 1963, υπογράφηκε από την Ελλάδα το Φεβρουάριο του 1975, και από τη Τουρκία το Φεβρουάριο του 1976. Στο άρθρο 55 αυτής ορίζεται:

«Υπό την επιφύλαξιν των προνομίων των και των ασυλιών πάντα τα πρόσωπα άτινα απολαύουν των προνομίων τούτων και ασυλιών, έχουσι υποχρέωσιν όπως σέβωνται τους νόμους και κανονισμούς του κράτους διαμονής. Έχουσιν ωσαύτως υποχρέωσιν όπως μη αναμειγνύωνται εις τας εσωτερικάς υποθέσεις του κράτους τούτου».

Και συνεχίζει στη δεύτερη παράγραφο…

«Οι προξενικοί χώροι δεν χρησιμοποιούνται κατά τρόπον μη συμβιβαζόμενον προς την άσκησιν των προξενικών καθηκόντων»!

Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, το Τούρκικο προξενείο χρηματοδοτεί οτιδήποτε το ανθελληνικό, «φακελώνει» όσους αντιτίθεται στα σατανικά του σχέδια, επιβουλεύεται την εθνική μας συνοχή και κυριαρχία, όπως επίσης προσπαθεί να υφαρπάξει Ελληνικές περιουσίες. Η αντίδραση των Ελληνικών κομμάτων χρόνια τώρα ενάντια σε αυτή τη στάση ήταν και είναι άξια απορίας.

Αδιαφορούν για όλους και για όλα, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους ψήφους των κατοίκων της Θράκης με διάφορα τεχνάσματα, και συνεχίζουν να κλείνουν τα μάτια στις προκλήσεις. Μάλιστα κάποιες φορές η ψηφοθηρία οδήγησε τους Έλληνες πολιτικούς να σιωπήσουν και να σιωπούν όταν κάποιοι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου συνεχίζουν να ονομάζουν τους εκεί μουσουλμάνους, ως Τούρκους, ενώ την ίδια στιγμή χωρίς ίχνος ευαισθησίας, δεν πήραν σαφή θέση ενάντια στη προσπάθεια του Τουρκικού προξενείου που επιχειρεί την υφαρπαγή Ελληνικών περιουσιών, με σκοπό να δημιουργήσει μια «συνέχεια» στη Τουρκική επικράτεια.

Η άνθηση και η οικονομική ευημερία μιας περιοχής, σημαίνει αναβάθμιση αυτής, έδαφος για επενδύσεις, λιγότερη ανεργία και ευοίωνο μέλλον. Ωστόσο τα στατιστικά σε αυτή τη περίπτωση δείχνουν άλλα. Εδώ τη «μερίδα του λέοντος» την κατέχουν κύκλοι που εξαρτώνται από την Άγκυρα, και όχι οι Έλληνες.

Έλληνες πολιτικοί σταματήστε να στρουθοκαμηλίζετε και βάλτε ένα τέλος στο βρώμικο ρόλο του Τουρκικού προξενείου, εκμεταλλευόμενοι τη «Σύμβαση της Βιέννης επί των προξενικών σχέσεων».

Έλληνες πολιτικοί επιτέλους καταλάβετε για ποιο ρόλο σας ψηφίσανε αυτοί που το έκαναν.

Και για να τελειώνουμε, Έλληνες πολιτικοί αντιληφθείτε πως …όταν έχεις δύο παιδιά πρέπει να τα αγαπάς το ίδιο.
Πηγη