Το Τέλος της Αυταπάτης – Οι Βασικοί Άξονες της Αντίδρασης.

Στην κρίσιμη περίοδο που ζούμε καθώς ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας αμφιταλαντεύεται για το πώς θα αντιδράσει στον μνημονιακό όλεθρο, είναι απαραίτητο να ξεδιαλύνουμε το τοπίο σχετικά με τις πολλές αυταπάτες που περιρρέουν στην ατμόσφαιρα.

Αυταπάτη Νο1. Η κρίση δε θα αγγίξει εμένα. Εγώ θα τη γλιτώσω. Γιατί να αντιδράσω; Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν το 2014 θα έχουμε άνω των 400δις euro χρέος
. Τα τοκοχρεολύσια θα έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και η εξυπηρέτησή τους θα είναι πλέον αδύνατη. Αν εξαιρέσουμε ένα 8-10% της κοινωνίας το οποίο θα είναι στενά συνδεδεμένο ποικιλοτρόπως με το καθεστώς η υπόλοιπη κοινωνία θα έχει φτάσει πλέον σε σημείο απόλυτης ένδειας. Όσοι λοιπόν είμαστε εκτός της καθεστωτικής κοινωνικής ομάδας , η κρίση θα μας σαρώσει όλους αν δεν ανατρέψουμε την κατάσταση.

Αυταπάτη Νο2. Το καθεστώς θα παραιτηθεί οικειοθελώς επειδή φωνάξαμε λίγο παραπάνω. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραιτηθούν μόνοι τους. Θα γαντζωθούν στην εξουσία μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Τα συμφέροντα που βρίσκονται από πίσω τους είναι τεράστια ώστε να παραιτηθούν και να χαθεί το πλεονέκτημα των πιο πιστών υποτακτικών τους. Μόνο με κατάρρευση του καθεστώτος θα φύγουν και φυσικά με την παραδειγματική τιμωρία τους.

Αυταπάτη Νο3. Να ελπίσουμε στην αλλαγή στάσης της «Ελληνικής» Αστυνομίας. Για όσους δε το αντιλήφθηκαν η Ελληνική Αστυνομία έπαψε να υφίσταται την ημέρα που ψηφίστηκε το μνημόνιο 1 . Πρόκειται πλέον για κατοχική δύναμη η οποία πλέον δε διστάζει να δείξει το αδίστακτο πρόσωπό της στον Έλληνα πολίτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μαζικές ποσότητες ασφυξιογόνων χημικών που ρίχνουν σε αθώους πολίτες οι οποίοι διαμαρτύρονται ειρηνικά. Τα ασφυξιογόνα είναι παράνομα στη χρήση τους και προκαλούν ακαριαίο θάνατο σε άτομα που έχουν αναπνευστικά προβλήματα.

Αυταπάτη Νο4. Η εξωφρενική επιλεκτικότητα στον τρόπο αντίδρασης. Διαπιστώνουμε το εξής φαινόμενο. Ενώ συγκεντρώνεται κόσμος από όλη την Ελλάδα και από όλες σχεδόν τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες να διαμαρτυρηθούν κάποιοι διαγράφουν στη συνείδηση τους τη δυναμική της αντίδρασης επειδή συμμετέχουν μικρές ομάδες με διαφορετικά πιστεύω από ότι οι ίδιοι. Επομένως απαξιούν να συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια , εγκαλούν τον απλό κόσμο «ότι πιάστηκε κορόιδο» και απέχουν. Αυτό θυμίζει περισσότερο δικαιολογία για μεγαλύτερη βύθιση στον καναπέ. Ακόμα και αν υπάρχει προσπάθεια ποδηγέτησης η μαζική λαϊκή συμμετοχή μπορεί να την αναιρέσει και μάλιστα εύκολα.

Οι Βασικοί Άξονες της Αντίδρασης

1) Η Ενημέρωση. Δε πρόκειται για λεπτομέρεια. Πρόκειται για το πρώτο βασικό στάδιο της αντίδρασης. Σε αυτό το στάδιο γίνεται και ο πιο λυσσαλέος πόλεμος μέχρι στιγμής. Η μονομέρεια της καθεστωτικής ενημέρωσης πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Οι εκβιασμοί των καθεστωτικών ΜΜΕ ότι μόνο τα μνημόνια είναι η μόνη λύση πρέπει να ουδετεροποιηθούν και να απολέσουν τη δυναμική τους. Όσοι είστε περισσότερο ενημερωμένοι είστε υποχρεωμένοι να ενημερώσετε τον υπόλοιπο κόσμο που βασίζεται καθημερινά στα καθεστωτικά ΜΜΕ για την ενημέρωσή του. Μην νομίζετε μερικοί ότι επειδή ,λόγω διαδικτύου , έχετε πρόσβαση σε καλύτερη ενημέρωση συμβαίνει και με τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχει τεράστια άγνοια σε μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού με το παρασκήνιο και με τις διαπλεκόμενες σχέσεις ΜΜΕ-εξουσίας.

2) Βγαίνουμε στους δρόμους. Πιο απλά δε γίνεται. Θυσιάζουμε κάποιες στιγμές της καθημερινότητας μας διαφορετικά θα μας θυσιάσουν στο τέλος όλη μας την καθημερινότητα και θα το κάνουν δίχως ενδοιασμό. Δίνουμε το παρόν δίχως συνεχείς «υπεραναλύσεις» για το πώς . Η δράση οδηγεί σε απτά αποτελέσματα και όχι η θεωρεία. Μην φοβάστε την αποτυχία! Κάποιοι στο παρελθόν είπαν ότι η αποτυχία είναι «Θείο Δώρο»! Η αποτυχία δεν είναι προσωποποιημένη κατάσταση αλλά φυσική διαδικασία ατόμων που δρουν συνεχώς. Όσο μάλιστα πιο πολύ αποτυγχάνει κάποιος τόσο πιο κοντά θα φθάσει στην επιτυχία. Το κρίσιμο σημείο είναι πως την αντιμετωπίζεις την αποτυχία. Ως προσωπική καταστροφή , ή ως ένα χρήσιμο μάθημα με το οποίο γίνεται κάποιος σοφότερος και καλύτερος οδεύοντας προς στην αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς του.

3) Ολική Στάση πληρωμών από τους πολίτες προς το κράτος. Αυτό συνίσταται να γίνει όσο πιο οργανωμένα γίνεται είτε σε επίπεδο γειτονιάς είτε με συμμετοχή σε οποιονδήποτε λαϊκό φορέα ( καλό είναι να αποφύγετε τα κόμματα). Απαραίτητη θα ήταν επίσης κάποια νομική υποστήριξη. Ήδη οι ξένοι αναλυτές έχουν αντιληφθεί ότι κανένα μνημόνιο δε μπορεί να πετύχει αν δε συνεργαστεί η κοινωνία. Το τραγικό σφάλμα που κάναμε εμείς οι πολίτες τόσα χρόνια είναι ότι αντιμετωπίζαμε το κράτος ο καθένας μόνος του. Πάνω σε αυτό το λάθος το καθεστώς πέτυχε μεγάλες νίκες εις βάρος μας. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τη στάση μας , μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση, δεν είναι τόσο ισχυροί όσο φαντάζεστε . Η απάθειά μας τους έκανε ισχυρούς.
Πηγη