Ελεύθεροι πολιορκημένοι

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Άκρα του τάφου σιωπή, στον κόσμο βασιλεύει. Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάννα το ζηλεύει.
Με τα λόγια αυτά, περιέγραψε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός την κατάσταση των πολιορκημένων από τον Ιμπραήμ Μεσολογγιτών, λίγο πριν, την μεγάλη, ηρωική έξοδο, που τιμούμε κάθε χρόνο στις 10 Απριλίου.
Με τα ίδια ακριβώς λόγια, θέλω να χαιρετίσω, υμνώντας παράλληλα, το φρόνημα του λαού μας, στη μεγαλοψυχία του οποίου οφείλεται η αποφυγή της μεγάλης κοινωνικής έκρηξης, μέχρι σήμερα.
Αυτός ο λαός, ο μικρός ο μεγάλος, όπως είπε και ο Γιάννης Ρίτσος, έδειξε τις ίδιες αντοχές όπως και τότε, όπως και πάντα.
Σταθερά πολύ μπροστά από τις πολιτικές του ηγεσίες, που τον υπονόμευσαν και τον υπονομεύουν.
Έξι γενιές, μας χωρίζουν μόλις, από τους πρωταγωνιστές του1821.
Τί έχει αλλάξει;
Το γεγονός ότι σήμερα ο λαός είναι τελείως μόνος του.
Παλεύει τα θεριά με όπλο τα δυό του χέρια μονάχα.
Οι πάλαι ποτέ οπλαρχηγοί και ενίοτε πρόκριτοι, που ανατινάζονταν μαζί με τους απλούς ανθρώπους στο Κούγκι, στο Αρκάδι και αλλού, εξέλειψαν. Σημεία και τέρατα συνοδεύουν την πολιτική ζωή του τόπου, αλλά:

• Ούτε παραιτήσεις έχουμε.
• Ούτε και είδαμε κάποιον από τους λεγόμενους ταγούς (αρχηγούς) να σπεύδει στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων να καταθέσει ένα μέρος από τα κινητά και ακίνητα που διαθέτει για την μάχη της επιβίωσης που δίνει η χώρα.

Ταγοί, δεν είναι μόνο οι πολιτικοί αρχηγοί.

• Είναι και οι βουλευτές.
• Είναι και οι Δήμαρχοι.
• Είναι και οι Περιφερειάρχες.
• Είναι και οι αντινομάρχες.
• Είναι και οι αντιδήμαρχοι.
• Είναι όλοι εκείνοι όσοι κινούν γη και ουρανό μέχρι να εκλεγούν.
• Άπαντες οι αιρετοί.

Ορίστε κύριοι και κυρίες, πεδίο δόξης λαμπρό.
Τώρα σας θέλουμε να βγείτε μπροστά. Παραδείγματα για μίμηση, όχι για αποφυγή.
Από τη στάση που κρατάτε και θα κρατήσετε δίπλα στους αγώνες και τα προβλήματα του κόσμου θα κριθείτε, όχι από τις καταθέσεις και τους λογαριασμούς στις τράπεζες και τα άλλα “ευαγή” οικονομικά ιδρύματα.
Έξι μόλις γενιές από το έπος του Μεσολογγίου, του 21 ευρύτερα.
Πόσο άλλαξαν όλα!
Άραγε να ‘φταιξαν μόνο οι ξένοι ,στους οποίους μάθαμε να τα φορτώνουμε όλα;
Μήπως, μήπως λέω και το εννοώ, έφταιξε ο “κρυπτοχριστιανικός χαρακτήρας” της νεοελληνικής κοινωνίας, η οποία κριτήριο είχε τον άκρατο υλισμό και μόνο;
Πάραυτα.
Από σήμερα είναι στους δρόμους όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς.
Είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, να έχουν άδικο, να είναι ξένοι με την χώρα και τα προβλήματά της, κύριοι της άρχουσας τάξης;
Από σήμερα είναι ξανά στην Αθήνα και οι ελεγκτές του ευρωπαϊκού ταμείου, για να δούνε αν θα συνεχιστεί να δανειοδοτείται η χώρα μας.
Οι ελεγκτές του ευρωπαϊκού ταμείου, θα ‘χουν να λένε μετά από χρόνια στα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Εμείς ήμασταν τότε εκεί.
Στην Αθήνα.
Στην Ελλάδα.
Είδαμε από κοντά, αφουγκραστήκαμε, “ζήσαμε” τους ελεύθερους πολιορκημένους.
Δεν είχαν καμιά μα καμιά σχέση με τους ταγούς τους.
Τους προσκηνημένους.

kostasxan