Καταγγέλλω την παραχάραξη και καπηλεία των αγώνων των φοιτητών της Νομικής κατά της Δικτατορίας.
Οι αγώνες των φοιτητών της Νομικής κατά της Δικτατορίας και ο «αγώνας» για τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών είναι ό ίδιος!!!
Αυτή τη σύγχυση και παραπλανητική ταύτιση θέλουν να στείλουν ως μήνυμα όλοι αυτοί που υποδυόμενοι την «προοδευτική» πρωτοπορία έσπευσαν να πλαισιώσουν, να καλύψουν και να οργανώσουν πολιτικά τη κατάληψη της Νομικής από λαθρομετανάστες.
Θα έπρεπε να το περιμένουμε ότι θα έφταναν και μέχρις εδώ. Αφέθηκαν πολλά χρόνια ασύδοτοι να λυμαίνονται κυριολεκτικά τους πανεπιστημιακούς χώρους με πρόσχημα το « Άσυλο» και τα φοιτητικά δικαιώματα.
Έγινε ανεκτή επί χρόνια η κατάλυση κάθε έννοιας ακαδημαϊκής ελευθερίας και η εκτροπή σε κάθε είδους παρανομίας και κατάχρησης. Δημιουργήθηκαν στα Πανεπιστήμια ανήκουστες καταστάσεις και την ευθύνη γι αυτό δεν την φέρουν, δυστυχώς, μόνον οι ανεύθυνες φοιτητικές παρατάξεις και ομάδες αλλά κυρίως οι θεωρούμενες ωςυπεύθυνες κυβερνήσεις και συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις.
Οι καταστάσεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τους καλώς εννοούμενους φοιτητικούς αγώνες, ούτε με τη Δημοκρατία, ούτε με τη Παιδεία. Αποτελούν αντιθέτως ύβρη, πρόκληση και ασέβεια προς τον Ελληνικό Λαό που διαθέτει πολύτιμους πόρους για τη δημόσια παιδεία, η οποία οφείλει και πρέπει να στοχεύει την εθνική προκοπή, πρόοδο και γνώση.
Πρόκειται για μια θλιβερή μειοψηφία. Έχει όμως δυστυχώς, προνομιακούς δεσμούς και κάλυψη από συγκεκριμένους κομματικούς χώρους και «άλλους». Ιδιαίτερα, από έναν κομματικό χώρο που πρωτοστάτησε απροκάλυπτα στα «επαναστατικά Δεκεμβριανά» επεισόδια ανά την Ελλάδα.
Και τότε οι γνωστοί άγνωστοι, προμαχούντες δήθεν υπέρ των νέων και εκμεταλλευόμενοι την θλιβερή «άψογη» στάση της τότε Κυβερνήσεως, παρέδωσαν το κέντρο των Αθηνών και άλλων πόλεων στη βία και τη λεηλασία ημεδαπών και αλλοδαπών.
Θα πρέπει να σταλεί στους κυρίους αυτούς και στους καθοδηγητές τους ένα αυστηρό μήνυμα ότι αρκετά τους έχει ανεχθεί ο Ελληνικός Λαός, που παρακολουθεί άναυδος σήμερα την προκλητική προσπάθειά τους να παραχαράξουν το νόημα των δημοκρατικών αγώνων των ελλήνων φοιτητών κατά της Χούντας, και να τους ταυτίσουν με τους στόχους της παγκοσμιοποίησης, της εθνικής αλλοτρίωσης, του εθνομηδενισμού και του εποικισμού της χώρας με ανεξέλεγκτα κύματα λαθρομεταναστών από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Οι αγώνες των φοιτητών της Νομικής κατά της Δικτατορίας ήταν αγώνες για την ελευθερία, για τη Δημοκρατία, για την Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία. Για τη πνευματική και κοινωνική πρόοδο. Οι φοιτητές της Νομικής έψαλλαν τον Εθνικό ύμνο και κρατούσαν περήφανα την Ελληνική Σημαία ως σύμβολο αγώνων για την ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία. Είχαν βαθύτατη την αίσθηση της συνέχειας όλων αυτών που έφυγαν και όλων αυτών που θα έρθουν.
Η επιχειρούμενη σήμερα ασύστολη καπηλεία και παραχάραξη των δημοκρατικών αγώνων των φοιτητών της Νομικής αλλά και άλλων παρομοίων φοιτητικών αγώνων κατά της Δικτατορίας αποτελεί ύβρη στους αγώνες αυτούς. Γίνεται, προφανώς, εκ του πονηρού. Επιδιώκεται η παραπλάνηση του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα της Νεολαίας, που δεν έζησε αυτά τα γεγονότα.
Η λαθρομετανάστευση αποτελεί μέγα θέμα και αν παραμείνει ανέλεγκτη, μπορεί να απειλήσει, ήδη απειλεί, την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδος ως έθνους και ως εθνικού Κράτους. Αυτοί, που ανευθύνως φαντασιώνονται ότι αυτά δεν έχουν σημασία σήμερα, γιατί δήθεν, πάνω από όλα, είναι ο «Πλανήτης» , ο «άνθρωπος» και τα «οικουμενικά» ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, είναι βαθειά νυχτωμένοι. Αναπαράγουν αφελώς τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού της. Ο διεθνισμός της παγκοσμιοποίησης έχει σχέση με τη παγκόσμια κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου και όχι βεβαίως με τον διεθνισμό, τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ ελευθέρων και κυρίαρχων ή καταπιεζόμενων και αγωνιζόμενων λαών.
Η δυστυχία και η φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λαθρομετανάστευση. Χρειάζονται διεθνείς πολιτικές και μαζική αναπτυξιακή βοήθεια, στην οποία να συμβάλλει γενναιόδωρα και στο μέτρο των δυνάμεών της και η Ελλάδα.
Σε σχέση με τη λαθρομετανάστευση η Ελλάδα βρίσκεται από τη γεωγραφία της σε πολύ δύσκολη θέση, που έγινε, δυστυχώς, δυσκολότερη από την άκριτη και ανεύθυνη πολιτική ανοχής, με την οποία αντιμετωπίστηκε η λαθρομετανάστευση τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστια εσωτερικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως και κρίσιμα εθνικά θέματα, κατά πρώτο λόγο με τη Τουρκία, που είναι η κύρια πύλη εισόδου των λαθρομεταναστών. Γίνεται υλοποίηση του δόγματος Οζάλ, «δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνων».
Η Ελλάδα δεν μπορεί επομένως να είναι ξέφραγο αμπέλι για εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια λαθρομεταναστών, που όλοι δηλώνουν συστηματικά, για προφανείς λόγους, ότι είναι πρόσφυγες και ζητούν άσυλο. Τα ανοικτά σύνορα δεν εξαντλούν το θέμα. Το πολλαπλασιάζουν, το γιγαντώνουν και το κάνουν ανεξάντλητο και ανεξέλεγκτο.
Η κατάληψη της Νομικής από λαθρομετανάστες, υπό την κάλυψη, οργάνωση και καθοδήγηση των γνωστών Κινήσεων, Ομάδων και προμάχων δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί μέγιστη πρόκληση. Δοκιμάζει τα αισθήματα και την υπομονή του Ελληνικού ΛΑΟΎ. Αυτού του λαού που βλέπει καθημερινά τη πρωτεύουσά του να μετατρέπεται σε τριτοκοσμικό γκέτο, και τη χώρα του να μεταμορφώνεται ραγδαία και να μεταλλάσσεται σε μία άλλη χώρα.
Ας αντιληφθούν οι ανταποκριτές και οι απολογητές της παγκοσμιοποίησης ότι ο Ελληνικός Λαός, όσο προοδευτικός, γενναιόδωρος και φιλόξενος και εάν είναι, δεν θα δεχτείτην αλλοτρίωση και τον εποικισμό της πατρίδας του. Δεν θα υποκύψει στον εκβιασμό της ιδεολογικής τρομοκρατίας που ασκείται επιτηδείως εναντίον του, με την άκριτη, δυστυχώς, συνδρομή πολλών μέσων του τύπου και της ραδιοτηλεόρασης, ότι κάθε αντίδραση και λογική φωνή κατά της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, είναι δήθεν «ρατσισμός», « ξενοφοβία», « ακροδεξιά», «φασισμός» και « Χρυσή Αυγή».
Θα πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό από τους κυρίους αυτούς, ότι η ακροδεξιά της παγκοσμιοποίησης δεν είναι σήμερα η παραδοσιακή εθνικιστική ακροδεξιά, που είχε ρόλο καπηλείας της εθνικής ιδέας για αντικομουνισμό. Η ακροδεξιά της Παγκοσμιοποίησης είναι στην άλλη άκρη του φάσματος, στους δήθεν μεγάλους «διεθνιστές», «παγκοσμοιοποιητές» και «οικουμενιστές», γιατί η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει και πολεμά την εθνική ιδέα, την εθνική ταυτότητα και το εθνικό κράτος. Θέλει τον διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης, τον οποίο προβάλλει παραπλανητικά ως δήθεν μονόδρομο της νέας Εποχής, ως «οικουμενισμό», «ανθρωπισμό», και « πλανητικά ανθρώπινα δικαιώματα», εξ ού και ο νέος πατριωτισμός του Γιωργάκη Παπανδρέου.
Ως μιας απ’ αυτούς που συμμετείχαν στους αγώνες των φοιτητών της Νομικής και γνωρίζει πολύ καλά ποιο ήταν το πνεύμα και το νόημα των αγώνων αυτών καταγγέλλω με οργή και αγανάκτηση την επιχειρούμενη καπηλεία και παραχάραξη των αγώνων αυτών από άτομα, κινήσεις και ομάδες, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς. Που, αντιθέτως, υπηρετούν, συνειδητά ή ασυνείδητα, τους στόχους της παγκοσμιοποίησης σε βάρος της Ελλάδος.
Οι προσπάθειες αυτές βρίσκονται στους αντίποδες των αγώνων των φοιτητών της Νομικής, που ήταν αγώνες για Ελευθερία, Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία.
Όσον αφορά την κυρία Κούρτοβικ, η οποία γυρίζει από κανάλι σε κανάλι, απολαμβάνοντας μιας τεράστιας τηλεοπτικής προβολής, υποστηρίζοντας τους ομοϊδεάτες της – θλιβερή μειοψηφία ανάμεσα στον Ελληνικό λαό αλλά με πλάτες πλανητικών διαστάσεων- και διατυμπανίζει τη συμμετοχή της στη κατάληψη της Νομικής το 1973, θεωρώντας ότι η τότε κατάληψη με τη σημερινή των λαθρομεταναστών είναι απλώς άλλη μία ίδια κατάληψη, της τονίζω, ότι σε αυτή τη μικρή, πανάρχαιη και τραγική χώρα, λίγο ή πολύ, όλοι μας γνωριζόμαστε. Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμηθεί αυτά τα παιδιά του ’73, τα σκαρφαλωμένα πάνω στη ταράτσα της Νομικής (της θυμίζω ότι εμείς είμαστε ελληνόπουλα, όχι λαθρομετανάστες), τραγουδούσαμε τον Εθνικό Ύμνο και δακρύζαμε, τραγουδούσαμε τον Θούριο του Ρήγα και δακρύζαμε. Σηκώναμε την Ελληνική Σημαία – το ύψιστο σύμβολο μας – και την τιμούσαμε. Δεν την καίγαμε.………………………………………………………. Έτσι δεν είναι κυρία Κούρτοβικ;
Μετά από τόσα χρόνια, ελπίζω, να έχετε αντιληφθεί, ότι η Νομική δεν είχε Κουφοντίνες, συνήγορος των οποίων υπήρξατε. Είχε αγωνιστές που χωρίς κουκούλες διεκδίκησαν την Εθνική τους Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Ελπίζω στο εξής να είστε περισσότερο προσεκτική, δεδομένου, ότι υπάρχουν έλληνες πολίτες και δικηγόροι που μπορούν να υποστηρίζουν τις θέσεις τους χωρίς «πλανητικές» πλάτες. Και αυτοί οι έλληνες δεν ανέχονται πλέον την παραχάραξη της ιστορίας τους, τη παραχάραξη της δημοκρατίας τους και της ελευθερίας τους.
Μην το ξεχάσετε αυτό σας παρακαλώ, η ανοχή μας τελείωσε. Από τούδε και στο εξής θα μας βρίσκετε πάντοτε μπροστά σας. Εμείς είμαστε χωρίς κουκούλες κυρία μου. Αγαπάμε το Φως, και μισούμε το σκοτάδι.
Αγαπάμε τους νεκρούς μας, τους νεκρούς που τραγουδούσαμε στη ταράτσα της Νομικής « αυτό το χώμα είναι δικό σας και δικό μας». Των νεκρών που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας. Όχι της πλανητικής, της δικής σας. Της δικής μας πατρίδας και της δικής τους πατρίδας, της Ελλάδας. Και αυτό γίνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν θα σταματήσει ποτέ. Όσο και αν εσείς και οι όμοιοί σας προσπαθείτε παντοιοτρόπως να κόψετε της καμπάνας το σχοινί. Να κόψετε τη συνέχεια. Δεν θα τα καταφέρετε. Είναι πολύ χοντρό το σχοινί αυτό. Και οι νεκροί μας είναι οι Έλληνες νεκροί, δεν είναι οι Πέρσες, οι ορδές του Αλάριχου, οι Νορμανδοί, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι, οι Γερμανοιταλοί. Εμείς τραγουδάμε τους δικούς μας νεκρούς. Αυτή η Γή είναι δική τους και δική μας ΜΟΝΟ. Δική τους και δική μας. Άλλος ανάμεσα δεν χωρεί, και το σχοινί της καμπάνας δεν κόβεται.
Στο πλαίσιο αυτό των χιλιετιών ιστορίας μας, εσείς δεν υπάρχετε, έχετε αποχωρήσει οικιοθελώς. Καλό σας κατευόδιο. Αυτός ο Λαός, αυτή η χώρα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δεν σας αφορούν. Εσείς ενδιαφέρεστε μόνο για τη προώθηση και εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης, του σύγχρονου δυνάστη.
Εμείς, όπου νάναι, θα σημάνουμε και πάλι τη καμπάνα. Και θα αποτινάξουμε και αυτόν τον νέο δυνάστη. Να είστε σίγουρη. Kαλό σας κατευόδιο.
Η κυρία Αθηνά Κατσαφάδου διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. Δήμου Πειραιά
katsafadou.athina@gmail.com
olympia.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου