Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Απεγνωσμένη μάχη δίνει η δεξιά ισπανική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι για να αποφύγει έστω και την υστάτη των στιγμών την...
υπαγωγήτης χώρας σε καθεστώς Μνημονίου, πράγμα που απαιτεί η Γερμανία. Η αυξανόμενη απειλή κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισπανίας έχει φέρει σε αδιέξοδο τη Μαδρίτη. Βλέποντας τα ολέθρια οικονομικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, αλλά και την καταρράκωση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών αυτών που συνεπέφερε η μνημονιακή πολιτική, ο Ραχόι προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει την ταπείνωση της Ισπανίας.
Έχοντας εκλεγεί μόλις προ εξαμήνου και γνωρίζοντας ότι η υπαγωγή σε καθεστώς μνημονίου σηματοδοτεί και την πολιτική του αυτοκτονία, ο Ισπανός πρωθυπουργός προσπαθεί να σφυρηλατήσει συμμαχία με τον άρτι νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο Φ. Ολάντ για να αποφύγει το μοιραίο.
Το Βερολίνο όμως πιέζει ασφυκτικά τη Μαδρίτη και θέλει να την οδηγήσει σε καθεστώς Μνημονίου πριν από τις 30 Ιουνίου, αν είναι δυνατόν. Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας Στέφαν Ζάιμπερτ, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών και στενός συνεργάτης της καγκελαρίου Φόλκερ Κάουντερ, ο γενικός διευθυντής της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών Μίκαελ Κέμερ και άλλοι συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που τα τελευταία 24ωρα καλούν δημοσίως την Ισπανία να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) – να μπει δηλαδή υπό καθεστώς Μνημονίου.
«Γιατί αλήθεια αρνείται η Ισπανία τη στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΕ;» αναρωτιόταν υποκριτικά ο εκ των πέντε συνδιευθυντών της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» Χόλγκερ Στέλντσερ και πρόσθετεσαρκαστικά: «Διστάζει η κυβέρνηση της Μαδρίτης εξαιτίας των συνδεόμενων με την βοήθεια υποχρεώσεων; Αυτές δεν θα έπρεπε να φοβίζουν την Ισπανία, αν είχε μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας τόσο υποδειγματικά όσο επαινείται από όλες τις πλευρές».
Η γαλλική «Λε Μοντ» ήταν χθες εμφανώς αναστατωμένη. «Επίκειται η βοήθεια της Ευρωζώνης στη Μαδρίτη – Εναντίον της γνώμης των εταίρων της, η Γερμανία θέλει να επιβάλει ένα τεράστιο πρόγραμμα λιτότητας στην Ισπανία» έγραφε στους τίτλους ολοσέλιδης ανάλυσής της. «Η κυβέρνηση του Μ. Ραχόι, δεν έχει ζητήσει ακόμη καμιά βοήθεια, αλλά οι προετοιμασίες επιταχύνονται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ένα σχέδιο βοήθειας προς τις ισπανικές τράπεζες έχει όλες τις πιθανότητες να ενεργοποιηθεί ήδη πριν από το τέλος του μηνός, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας», έγραφε στην αρχή του άρθρου της η «Λε Μοντ».
Πόσα χρήματα χρειάζεται όμως η Ισπανία για να σώσει τις τράπεζές της; Τα αναφερόμενα ποσά διαφέρουντρομερά. Τον Δεκέμβριο του 2011, οι ευρωπαϊκές τραπεζικές πηγές υπολόγιζαν σε λιγότερο από 27 δισ. ευρώ τις ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών. Αποδείχθηκε ήδη ότι επρόκειτο περίφαιδρών υπολογισμών. Μόνο για την διάσωση της Bankia, της τρίτης σε μέγεθος τράπεζας της Ισπανίας, απαιτούνται συνολικά 27 δισ. ευρώ!
Τώρα η ίδια κυβέρνηση Ραχόι λέει ότι θα χρειαστούν πάνω από 50 δισ. για να σωθεί το ισπανικό τραπεζικό σύστημα. Ούτε αυτός ο αριθμός όμως φαίνεται αξιόπιστος. Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», οι ειδικοί κρατικοί υπάλληλοι του Βερολίνου ανεβάζουν το ποσό στα… 90 δισ. ευρώ.
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Πολύ χειρότερα, όπως διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας τη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», η οποία αναφέρεται σε σχετική μελέτη της διεθνούς ένωσης τραπεζών,του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), του γνωστού μας πλέον Τσάρλς Νταλλάρα.
Το IIF, λοιπόν, το οποίο είναι ίσως και το καταλληλότερο όργανο γύρω από το θέμα, εκτοξεύει το συνολικό κόστος διάσωσης των ισπανικών τραπεζών στο αστρονομικό ύψος των… 218 έως 260 δισ. ευρώ!!! Οι αναλυτές του τραπεζικού αυτού οργανισμού, μάλιστα, θεωρούν πιθανότερο το χειρότερο σενάριο, αυτό δηλαδή του κόστους των 260 δισ.
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου