Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Ερωτας στα χρόνια του Μνημονίου - Γιατί όλα δεν είναι μαύρα


Δυο νέα παιδιά, αποκαμωμένα, με τα σημάδια από τα χημικά στο πρόσωπό τους, κάθονται στο πεζοδρόμιο. Ο αγώνας για σήμερα έφτασε στο τέλος του, αύριο...
πιθανότατα θα συνεχιστεί αλλά ακόμα κι αυτές τις στιγμές ο έρωτας ξεχειλίζει.
Η κοπέλα στην αγκαλιά του αγοριού τον κρατάει προστατευτικά. Κοιτάζει το κενό. Πιθανότατα σκέφτεται όλα όσα έγιναν. Εκείνος έχει τα χέρια του στην μέση της και την κρατάει σφιχτά.



Πίσω τους τα ΜΑΤ σε παράταξη. Κάποιοι μπορεί και να τους ζηλεύουν. Και τότε εκείνη σκύβει και τον φιλάει με πάθος.



Ο κόσμος που υπάρχει γύρω τους δεν τους νοιάζει. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!



ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ EUROKINISSI

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΤΕ ΡΕ ΝΕΟΛΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...
ΑΣΕ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕΕΕΕΕ...

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ....ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ..ΟΛΟΙ.
ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ....
(ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΑΚΟΝΙΣΜΕΝΑ)....

A.V

Ανώνυμος είπε...

Η ελλαδα ποτε δεν πεθαινει δεν την σκιαζει φοβερα καμμια και ξανα προς την δοξα τραβα.

fnous fnous είπε...

Για εμάς είναι θέμα χρόνου να συσπειρωθούν όλοι οι λαοί πίσω από ένα νέο "Μολών Λαβέ" …

Ένα "Μολών Λαβέ", το οποίο μπορεί να ειπωθεί και πάλι στην Ελλάδα, αλλά αυτήν τη φορά δεν θα είναι αμιγώς ελληνικό …

Ένα "Μολών Λαβέ", το οποίο θα απευθύνεται στους τοκογλύφους και στις τράπεζες και πλέον θα το ζήσουν και οι υπόλοιποι λαοί ως συμμέτοχοι και συμπρωταγωνιστές στη μάχη και όχι απλά ως παρατηρητές.

Σύντομα θα έχουμε μεγάλες εξελίξεις.

Σε αυτό το διάστημα εμείς οι Έλληνες πρέπει να σταθούμε όρθιοι, ενωμένοι, αγαπημένοι, υπερήφανοι και προπάντων αισιόδοξοι.


Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε αισιόδοξοι. Αυτές τις δύσκολες ώρες —πιο πολύ απ' οτιδήποτε άλλο— την αισιοδοξία μας έχει ανάγκη ολόκληρη η παγκόσμια κοινωνία …

Τη χαρά μας και το γέλιο μας.

Ο ελληνισμός στο συλλογικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητας ταυτίζεται με την έννοια της χαράς και της γιορτής και αυτό ποτέ δεν πρέπει να αμελούμε να το συντηρούμε.

Ακόμα και στα δύσκολα θα πρέπει όχι μόνον να είμαστε δυνατοί, αλλά και να το δείχνουμε. Είμαστε τα παιδιά του Διονύσου και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.

Δεν πρέπει ν' απογοητεύσουμε αυτούς, οι οποίοι ελπίζουν και πιστεύουν σ' εμάς.

Λίγα "μέτρα" έχουν απομείνει στην ανθρωπότητα να "βαδίσει" μέσα στο σκοτεινό "τούνελ" της ιστορίας.


Σύντομα θα βγούμε όλοι μαζί στο "φως" και τα "Ορκ" θα καούν μόνα τους σαν τους βρικόλακες.

Σύντομα αυτά, τα οποία ονειρευτήκαμε και μας έδωσαν χαρά, θα επιβληθούν πάνω στους εφιάλτες που είδαμε και μας τρόμαξαν …

Η ομορφιά θα επιβληθεί της ασχήμιας …

Η υγεία θα επιβληθεί της αρρώστιας …και η χαρά θα επιβληθεί της θλίψης.

Λίγη υπομονή χρειάζεται …και ...θα τον "μεθύσουμε" τον Ήλιο.

------------------------------------------

Απλές λύσεις για άμεση έξοδο από την κρίση (Β΄μέρος)
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα και διαδώστε τα

Ανώνυμος είπε...

αντε να δουμε ποσο θα περιμενουμε ακομα...γραφικοι καταντησαμε...

Ανώνυμος είπε...

o kosmos xanetai kai to m...i xtenizetai

Ανώνυμος είπε...

συν αθηνα και χειρα κεινει, διαδωστε τα κειμενα του τραιανου τι περιμενετε δωρεαν λαβατε δωρεαν τα δινει ο ανθρωπος .

Ανώνυμος είπε...

get a room ρεεεεεε

Ανώνυμος είπε...

O ERVTAS ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ...Ο ΕΡΩΤΑΣ...ΟΧΙ ΤΟ ΣΕΞ...

Ανώνυμος είπε...

6:48 συμφωνω,εξαλλου η αγκαλια τους κρυβει την ελπιδα...