Ρήση του Ρωμαίου Σενέκα: «Ο μεγαλύτερος πλούτος, είναι να περιορίσουμε τις επιθυμίες μας».
Διαβάστε την συνέντευξη του Μπέζου ΕΔΩ
ή αλλιώς:
-Πώς θα γίνω πλούσιος μπάρμπα;
-Μα κόβοντας το φαί, γιόκα μου!
Τη ρήση του Σενέκα θυμήθηκε σε συνέντευξή του ο Γιάννης Μπέζος θέλοντας να μας νουθετήσει επειδή "δεν αλλάζουμε με τίποτα" ως λαός και υπονοώντας φυσικά τη μη συναίνεσή μας, ως λαός, στο μνημονιακό έγκλημα...
Ο Μπέζος λοιπόν προκειμένου να μας δείξει το "σωστό δρόμο", επιστρατεύει το στωικό φιλόσοφο της Ρωμαικής εποχής, Σενέκα, και ευνοούμενο φυσικά της τότε αυλής του Αυτοκράτορα.
Ίσως στην αντίσταση αντιπροτείνει την στωικότητα ως προτιμητέα συμπεριφορά του λαού μας απέναντι στην ανελέτη επίθεση που δέχεται.
Την ίδια στωικότητα πρότεινε στο ρωμαικό λαό κι ο ευνοούμενος της ρωμαικής αυτοκρατορικής αυλής, Σενέκας.
Είναι εύκολο να λες στο λαό να στερηθεί τα υλικά αγαθά, όταν τα έχεις ήδη εξασφαλίσει εσύ διά βίου.
Είναι εύκολο όταν είσαι ένας ολόκληρος πνευματικός κόσμος ευνοούμενος της σύγχρονης αυτοκρατορικής αυλής.
Πιθανώς ο συμπαθής ηθοποιός να θυμήθηκε την εποχή που έπαιζε τον Ζάχο Δόγκανο και μας προτείνει ως λαός να υιοθετήσουμε στα ευρωπαικά δρώμενα το ρόλο του χαζού ανηψιού Πετράκη και όχι αυτόν της ατίθασης αρραβωνιαστικιάς του, Λίλης.
Ο χαζός ανηψιός του Δόγκανου, Πέτρος, ήταν ένα καλό παιδί, υπάκουο, με κατανόηση, σεβασμό στους πάντες, ανοχή στις προσβολές, με γραβάτα και κουστούμι, ένας φέρελπις νέος που τον πλήρωνε όποτε ήθελε ο εργοδότης θείος του, Ζάχος Δόγκανος.
Αντιμετώπιζε τη συνεχή γελοιοποίησή του και τη θυματοποίησή του με στωικότητα και με παράπονο...
Η ατίθαση αρραβωνιαστικιά του Πέτρου, Λίλη, αντιθέτως είναι ανυπάκουη, είχε τα νεύρα της, δε σήκωνε πολλά-πολλά, διεκδικούσε το δίκιο της, τα έβαζε με οποιονδήποτε ανεξαρτήτως θέσης, συγγένειας και ηλικίας, μια νεαρή κοπέλα με εκκεντρικό ντύσιμο και με έντονες τάσεις ανεξαρτησίας.
Όταν της "πολυέμπαιναν", τότε αντιδρούσε έντονα με λόγια και πράξεις.
Ο Γιάννης Μπέζος λοιπόν, υποψήφιος και με τη ΔημΑρ στις εκλογές, προτείνει την πολιτική συμπεριφορά "Πέτρου".
Ο νοών νοείτω λοιπόν για τις τάσεις εθνικής οσφυοκαμψίας μεγάλου μέρους του πολιτικού και του πνευματικού κόσμου.
Για τους Μπέζους της σημερινής πολιτικής ζωής οφείλουμε να είμαστε ο χαζός Πετράκης του σήριαλ της Ευρωζώνης.
Κι αν δεν υπακούσουμε έτσι, τότε θα πρέπει να γίνουμε το "Ξιφουνόν", ο σιωπηλός, αενάως ανέκφραστος κι αμίλητος κωμικός δευτερορολίστας του σήριαλ.
ΥΓ.: Η ανάρτηση απευθύνεται σε όλους όσοι πριν καμιά δεκαετία συνήθιζαν να τρώνε βλέποντας επαναλήψεις σήριαλ στον ΑΝΤ-1.
toixo-toixo
Διαβάστε την συνέντευξη του Μπέζου ΕΔΩ
ή αλλιώς:
-Πώς θα γίνω πλούσιος μπάρμπα;
-Μα κόβοντας το φαί, γιόκα μου!
Τη ρήση του Σενέκα θυμήθηκε σε συνέντευξή του ο Γιάννης Μπέζος θέλοντας να μας νουθετήσει επειδή "δεν αλλάζουμε με τίποτα" ως λαός και υπονοώντας φυσικά τη μη συναίνεσή μας, ως λαός, στο μνημονιακό έγκλημα...
Ο Μπέζος λοιπόν προκειμένου να μας δείξει το "σωστό δρόμο", επιστρατεύει το στωικό φιλόσοφο της Ρωμαικής εποχής, Σενέκα, και ευνοούμενο φυσικά της τότε αυλής του Αυτοκράτορα.
Ίσως στην αντίσταση αντιπροτείνει την στωικότητα ως προτιμητέα συμπεριφορά του λαού μας απέναντι στην ανελέτη επίθεση που δέχεται.
Την ίδια στωικότητα πρότεινε στο ρωμαικό λαό κι ο ευνοούμενος της ρωμαικής αυτοκρατορικής αυλής, Σενέκας.
Είναι εύκολο να λες στο λαό να στερηθεί τα υλικά αγαθά, όταν τα έχεις ήδη εξασφαλίσει εσύ διά βίου.
Είναι εύκολο όταν είσαι ένας ολόκληρος πνευματικός κόσμος ευνοούμενος της σύγχρονης αυτοκρατορικής αυλής.
Πιθανώς ο συμπαθής ηθοποιός να θυμήθηκε την εποχή που έπαιζε τον Ζάχο Δόγκανο και μας προτείνει ως λαός να υιοθετήσουμε στα ευρωπαικά δρώμενα το ρόλο του χαζού ανηψιού Πετράκη και όχι αυτόν της ατίθασης αρραβωνιαστικιάς του, Λίλης.
Ο χαζός ανηψιός του Δόγκανου, Πέτρος, ήταν ένα καλό παιδί, υπάκουο, με κατανόηση, σεβασμό στους πάντες, ανοχή στις προσβολές, με γραβάτα και κουστούμι, ένας φέρελπις νέος που τον πλήρωνε όποτε ήθελε ο εργοδότης θείος του, Ζάχος Δόγκανος.
Αντιμετώπιζε τη συνεχή γελοιοποίησή του και τη θυματοποίησή του με στωικότητα και με παράπονο...
Η ατίθαση αρραβωνιαστικιά του Πέτρου, Λίλη, αντιθέτως είναι ανυπάκουη, είχε τα νεύρα της, δε σήκωνε πολλά-πολλά, διεκδικούσε το δίκιο της, τα έβαζε με οποιονδήποτε ανεξαρτήτως θέσης, συγγένειας και ηλικίας, μια νεαρή κοπέλα με εκκεντρικό ντύσιμο και με έντονες τάσεις ανεξαρτησίας.
Όταν της "πολυέμπαιναν", τότε αντιδρούσε έντονα με λόγια και πράξεις.
Ο Γιάννης Μπέζος λοιπόν, υποψήφιος και με τη ΔημΑρ στις εκλογές, προτείνει την πολιτική συμπεριφορά "Πέτρου".
Ο νοών νοείτω λοιπόν για τις τάσεις εθνικής οσφυοκαμψίας μεγάλου μέρους του πολιτικού και του πνευματικού κόσμου.
Για τους Μπέζους της σημερινής πολιτικής ζωής οφείλουμε να είμαστε ο χαζός Πετράκης του σήριαλ της Ευρωζώνης.
Κι αν δεν υπακούσουμε έτσι, τότε θα πρέπει να γίνουμε το "Ξιφουνόν", ο σιωπηλός, αενάως ανέκφραστος κι αμίλητος κωμικός δευτερορολίστας του σήριαλ.
ΥΓ.: Η ανάρτηση απευθύνεται σε όλους όσοι πριν καμιά δεκαετία συνήθιζαν να τρώνε βλέποντας επαναλήψεις σήριαλ στον ΑΝΤ-1.
toixo-toixo
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου