Όταν, στις 9 Mαρτίου 1979, σαν αύριο, ξεμύτιζε στα περίπτερα μια δωδεκασέλιδη εφημερίδα με εντελώς ασυνήθιστο όνομα (άκου... «Ποντίκι»!), σχεδόν κανείς δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί – ούτε καν οι εμπνευστές και δημιουργοί του – ότι αυτή θα ήταν η απαρχή μιας από τις πιο όμορφες...
περιπέτειες στην πολυτάραχη ιστορία του ελληνικού Τύπου.
Όταν οι πρώτοι πέντε μέτοχοι της «Ποντίκι ΕΠΕ» Ερρίκος Μπαρτζι-νόπουλος, Παντελής Τρωγάδης, Γιώργος Κοντογιάννης, Δημήτρης Κωστιδάκης και Κώστας Παπαϊωάννου κυκλοφορούσαν το πρώτο φύλλο της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας, προσδιόρισαν την ταυτότητά της με τέσσερις λέξεις: «πολιτική - αποκαλυπτική - σατιρική εφημερίδα».
Κανείς ίσως τότε δεν θα τολμούσε να προβλέψει ότι ακόμη και σήμερα, 33 ολόκληρα χρόνια μετά, «Το Ποντίκι» θα ήταν ένα φαινόμενο μοναδικό στην Ευρώπη. Η μόνη εφημερίδα η οποία, παρότι σατιρική και αποκαλυπτική, είναι και βαθύτατα πολιτική και, κυρίως, πλήρης.
Πολλές δεκάδες άνθρωποι συνέβαλαν με όλους τους δυνατούς τρόπους όλα αυτά τα χρόνια για να διαμορφωθεί η ταυτότητα αυτής της εφημερίδας. Ώστε σήμερα, σε πείσμα της σαρωτικής κρίσης, κάθε Πέμπτη πρωί, το πλούσιο και καυστικό πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, περιβαλλοντικό ρεπορτάζ, η αποκάλυψη, η σάτιρα, η ανάλυση να φτάνουν στα χέρια του αναγνώστη.
Δύο χρόνια κομμάτια
Η Ελλάδα από το 1979 μέχρι σήμερα έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα και, ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια, τίποτε πια δεν θυμίζει τη χώρα που γνωρίζαμε. Οι αλλαγές και ο χρόνος δεν άφησαν ανέγγιχτο ούτε «Το Ποντίκι», το οποίο, το καλοκαίρι του 2005, άλλαξε ιδιοκτησία περνώντας από τον Κώστα Παπαϊωάννου – ψυχή και νου, έως τότε, της εφημερίδας – στον Αντώνη Δελλατόλα και τον Δημήτρη Μπενέκο, έως ότου, το 2009, αποχώρησε ο Δ. Μπενέκος.
Το «Π», που ποτέ δεν έζησε έξω από την κοινωνία και τη χώρα, άλλαξε κι αυτό, όπως ολόκληρος ο Τύπος. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης (ιδιωτικό ραδιόφωνο και τηλεόραση), το λάιφ στάιλ, το κουτσομπολιό, το Ίντερνετ, τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την πολιτική ήταν στην αρχή στοιχεία ανταγωνιστικά (έως και εχθρικά) για τον Τύπο και την επιβίωσή του.
Όμως, όσο και αν αλλάζει η μορφή, η δομή και ο χαρακτήρας των
μέσων, μια ανάγκη παραμένει αναλλοίωτη και διαχρονική: η ενημέρωση. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς φόβο, με πρώτη και απαράβατη αρχή τον έλεγχο της εξουσίας, με κορυφαίο κριτήριο τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, η δημοσιογραφία είναι αυτή που θα επιλέξει αν θα επιτελέσει το καθήκον της ή θα αυτοκτονήσει.
Ούτε βήμα πίσω
Η επιλογή του «Π» ήταν από την αρχή ξεκάθαρη. Και η εφημερίδα και τα ένθετά του και η ιστοσελίδα του – και με τη χρήση των νέων μορφών επικοινωνίας – δεν έκανε ούτε βήμα πίσω από την αποστολή του. Χωρίς ποτέ να χάνει το χιούμορ του, χωρίς να το βάζει κάτω, χωρίς να αφεθεί στην «εθνική κατάθλιψη»:
♦ Πολύ νωρίς προειδοποίησε για την κρίση που ερχόταν με ταχύτητα και προέβλεψε με ακρίβεια τις επιπτώσεις.
♦ Εγκαίρως αποκάλυψε όχι μόνο το είδος της κρίσης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το πολιτικό προσωπικό της χώρας επρόκειτο να τη διαχειριστεί.
♦ Εξ αρχής κατήγγειλε τους στόχους των δανειστών, των επιτηρητών, των φίλων τους στην Ελλάδα και τα μέσα με τα οποία θα επιχειρούσαν να ελέγξουν τη χώρα και να καθυποτάξουν τους πολίτες της.
♦ Πολλές φορές προανήγγειλε εξελίξεις που, όταν πρωτογράφονταν στις σελίδες του, έμοιαζαν με σενάρια πολιτικής και οικονομικής φαντασίας. Σήμερα όμως είναι ωμή πραγματικότητα.
♦ Με κάθε λεπτομέρεια περιέγραψε τη χρεοκοπία οικονομίας, κράτους, πολιτικής, θεσμών και κοινωνίας πολύ πριν εκδηλωθεί σε όλο της το μεγαλείο.
Αυτά τα δύο χρόνια «Το Ποντίκι», πάντα με τεκμηρίωση, προσέφερε στους αναγνώστες του αυτό για το οποίο πάνω από τρεις δεκαετίες το εμπιστεύονται: πραγματική ενημέρωση, χωρίς άναρθρες κραυγές, ακόμη και όταν έπρεπε να αναγγείλει πράγματα πρωτοφανή εδώ και πολλές δεκαετίες.
Η δύναμή του, όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τα δύο τελευταία, εκτός από το πείσμα, την όρεξη, την... τσαντίλα και το λυτρωτικό χιούμορ, ήταν, πάνω απ’ όλα, οι αναγνώστες του.
Η προτίμηση, η αγάπη, η εμπιστοσύνη και η στήριξη των αναγνωστών του ήταν πάντα η μεγάλη του δύναμη. Χάρη σε αυτήν – και γι’ αυτήν – υπάρχει. Και θα συνεχίσει να πορεύεται μαζί τους – και στο πλευρό τους – ό,τι και αν επιφυλάσσει το μέλλον...
Υ.Γ.: Στη φωτογραφία απεικονίζεται το πρώτο φύλλο του «Π», Παρασκευή 9 Μαρτίου 1979
Ένθετα για απαιτητικούς
«Το Ποντίκι», στην προσπάθειά του να προσφέρει όσο το δυνατόν πληρέστερη ενημέρωση, συνοδεύεται από ποιοτικά ένθετα που αγγίζουν μια μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων των πάντα απαιτητικών αναγνωστών του. Έτσι:
♦ Κάθε εβδομάδα έχει ως αναπόσπαστο μέρος του το «Ποντίκι Art», μια δροσερή και αναζωογονητική ματιά στον πολιτισμό. Παρεμβατικό, αποκαλυπτικό, με χιούμορ, με συνεντεύξεις που προκαλούν συζήτηση, περιδιαβαίνει ακούραστο και διερευνητικό τις τέχνες και τα γράμματα.
♦
Την
πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα το «Πράσινο Ποντίκι», με πρωτότυπα ρεπορτάζ,
αδιαπραγμάτευτη άποψη και προτάσεις, περνάει από κρησάρα την πολιτική
για το περιβάλλον, επισκοπώντας όχι μόνο την ελληνική, αλλά και τη
διεθνή πραγματικότητα.♦ Την τελευταία εβδομάδα κάθε μήνα, με το «In Vitro », σας ενημερώνει για όλα τα θέματα υγείας με γλώσσα απλή και κατανοητή. Διότι για να έχουμε καλή υγεία πρέπει να γνωρίζουμε τις τελευταίες εξελίξεις της Ιατρικής.
♦ Τέσσερις φορές τον χρόνο ο «Βιβλιοπόντικας» διαβάζει πριν από εσάς ό,τι κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και προτείνει τα σημαντικότερα σε κάθε κατηγορία. Για να είστε πάντα ενήμεροι.
♦ Τρεις φορές τον χρόνο το «Ποντίκι Travel» φροντίζει ώστε να δείτε τις διακοπές σας με άλλο μάτι. Έξυπνες και οικονομικές προτάσεις για κάθε γούστο και βαλάντιο.
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου