S-300 και τρυπάνι: Βίοι παράλληλοι;

Sigmalive-ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται, και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται, είχε πει κάποτε ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αλλά στο γενικότερο Ελληνισμό, υπάρχει τόση ακράτεια λόγων, ώστε πράγματα που έπρεπε να γίνονται χωρίς να λέγονται, καταντούν αντικείμενο πανηγυρισμών, επίδειξης και....
θριαμβολογίας. Με αποτέλεσμα, στο τέλος, να μετατρέπονται σε μπούμερανγκ.


Οι Τούρκοι γνωρίζουν, πάντως, πολύ καλά τη σοφή ρήση του Καραμανλή. Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, οι τουρκικές κυβερνήσεις γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια τον πλούτο που βρίσκεται στις θάλασσες της Κύπρου, αλλά ποτέ δεν ανακίνησαν θέμα, ούτε το έβγαλαν προς τα έξω. Αντίθετα, εν κρυπτώ και παραβύστω, συγκάλεσαν σύσκεψη ακαδημαϊκών και έθεσαν το ερώτημα, αν αυτός ο πλούτος αξίζει το «ρίσκο πολέμου». Εμείς είχαμε μεσάνυκτα και μόλις τα τελευταία χρόνια ανακαλύψαμε το θησαυρό...

Γύρω στο 1998, ο Πρόεδρος Κληρίδης αποφάσισε να φέρει στην Κύπρο τους πυραύλους S-300. Αντί να τους φέρει και μετά να το διατυμπανίσει, άρχισε να το διαρρέει κατ' αρχάς και αργότερα να το χρησιμοποιεί ως όπλο επανεκλογής του. Καθημερινά τα κανάλια, στα δελτία ειδήσεών τους, προέβαλλαν φιλμάκι με τους πυραύλους να εκτοξεύονται σημαδεύοντας την καρδιά της Άγκυρας. Στο ίδιο «πανηγυρικό» παιγνίδι ενεπλάκησαν και τα υπόλοιπα ΜΜΕ. Άλλο που δεν ήθελαν οι Τούρκοι και οι σύμμαχοί τους. Με μιαν ασφυκτική πίεση που άσκησαν επί της ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης, και χρησιμοποιώντας εκβιασμούς και απειλές, κατάφεραν να διώξουν τους πυραύλους από την Κύπρο. Ο Κληρίδης επανεξελέγη Πρόεδρος, αλλά οι πύραυλοι δεν ήλθαν. Ήλθε όμως το τέλος του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου.

Σήμερα, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η ίδια περίπτωση. Η Κυβέρνηση, και τα ΜΜΕ, μαζί με τα κόμματα, όλοι σε μια συγχορδία, παίζουν με το «παιγνίδι του τρυπανιού». Πρώτο θέμα κάθε μέρα οι γεωτρήσεις, οι απειλές της Τουρκίας, η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας κρίσης. Παίζουμε το παιγνίδι των Τούρκων. Φοβούμαστε μήπως υπάρξει η ίδια κατάληξη με τους πυραύλους. Να δημιουργηθεί μια υποβοηθητική κατάσταση για την Τουρκία και όποιους τρίτους θέλουν να παρέμβουν, ώστε το τρυπάνι κάπου να σταματήσει να λειτουργεί, με κάποιο «συμβιβασμό» που θα «κατευνάζει» την κρίση.

Ήδη η Τουρκία προς αυτή την κατεύθυνση κινείται. Χωρίς να εγκαταλείπει τις απειλές και την επίδειξη πειρατικής δύναμης, δημιουργεί στο διπλωματικό τομέα το προζύμι, ώστε να υπάρξει άλλη μια «γκρίζα ζώνη». Η πρόταση Ερντογάν είναι ενδεικτική: Ζητά τερματισμό των ερευνών μέχρι τη λύση του Κυπριακού. Δηλαδή, το θέμα να μπει στο ψυγείο, να δημιουργηθεί ωστόσο θέμα διαφοράς και διεκδίκησης από την Τουρκία και το ψευδοκράτος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε σε κάποια φάση, και όταν εκδηλωθεί διεθνής μεσολάβηση, η Τουρκία να είναι η κερδισμένη και να λάβει και πάλιν πλούτο που δεν της ανήκει.

Σιγά-σιγά, το θέμα των πετρελαίων και του φυσικού αερίου πάει να ξεφύγει από τον έλεγχό μας. Ενώ αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Κύπρου, συν τω χρόνω θα καταστεί θέμα διαφοράς μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, και άλλο ένα σημείο τριβής που θα χρησιμοποιήσει η κατοχική δύναμη, ως πρόσχημα, ακόμη και για μια νέα στρατιωτική επέμβαση. Κατέχει την Κύπρο, θέλει να καταλάβει και τις ελεύθερες θάλασσές της. Το αποτέλεσμα θα είναι να βρεθούμε και από ξηράς και από θαλάσσης εντός ασφυκτικού σιδερένιου τουρκικού κλοιού, που θα μας πνίξει.

Αν, συνεπώς, δεν βαδίσουμε με προσοχή και δεν κατοχυρώσουμε την ασφάλεια και τα δίκαιά μας, αν δεν τερματίσουμε τις θριαμβολογίες και αν οι κυβερνώντες δεν λειτουργήσουν με σοβαρότητα, λίγα λόγια, και σωστό προγραμματισμό, θα πάθουμε χειρότερα απ' ό,τι πάθαμε με τους ρωσικούς πυραύλους.

Ηλ. διεύθυνση: antoniouc@simerini.com