Ένας οικονομικός δολοφόνος στο τιμόνι της χώρας

• Η πατριδοκαπηλεία είναι το τελευταίο καταφύγιο των προδοτών

Ο τίτλος ίσως και να αδικεί τους οικονομικούς δολοφόνους, αφού αυτοί είναι υπάλληλοι που μεταφέρουν εντολές και δεν επικαλούνται καμία απολύτως συγγενική, ηθική ή.... άλλη σχέση με το… θύμα. Στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου, όμως, αν και η «επαγγελματική» προσήλωση είναι σαφέστατα ενός οικονομικού δολοφόνου, η «σχέση αίματος» με το θύμα – Ελληνικό λαό είναι το χαρακτηριστικό σημείο που προσδίδει χαρακτήρα εγκλήματος ιδιαζόντος ιδεχθούς…

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση ή υπενθύμιση του ρόλου που διαδραμάτισε και των γεγονότων που διαδραματίσθηκαν πριν και μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Μέχρι και ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο έχει κατατεθεί (δυστυχώς από ευρωπαίο βουλευτή και όχι από Έλληνα) στην οποία κατατίθενται πληροφορίες που εμπλέκουν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου σε οικονομικό έγκλημα κατά της Ελλάδας.

Ακόμη και σήμερα, διακρίνοντας κανείς τα ψυχρά μάτια του Γιώργου Παπανδρέου, μπορεί να διαπιστώσει το κενό συναισθημάτων και ηθικής περιεχόμενο που βρίσκεται πίσω από το προσωπείο του καλοσυνάτου και αγαθού πρωθυπουργού. Ο «πόλεμος» της προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ, καθώς και ο επιθετικός οικονομικός πόλεμος που έχει εξαγγείλει με περίσσιο θράσος ο «σκεπτόμενος» και πολυβραβευμένος Γιώργος Παπανδρέου κατά του Ελληνικού λαού, είναι δεδομένα τα οποία δεν χωρούν καμία απολύτως αμφισβήτηση. Η ωραιοποίηση του βιασμού και του πειθαναγκασμού στην εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, δεν μπορεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και τον ρόλο που παίζει ο συγκεκριμένος «πολιτικός».

Ο ήρεμος κωπηλάτης, ο άτυχος ποδηλάτης, ο κινηματογραφιστής μυρμηγκιών και πεταλούδων, ο λάτρης της νέας τεχνολογίας και ο απολύτως κρυπτόμενος και διαφεύγων των τεραστίων ευθυνών του Γιώργος Παπανδρέου, συνεχίζει σε καθημερινή βάση να απειλεί τους Έλληνες πολίτες με τα χειρότερα τη στιγμή που τους ετοιμάζει (ή προετοιμάζει, πάντα επικοινωνιακά) για τα χείριστα. Τα πακέτα μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο, η οικονομία καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, η κοινωνία έχει εγκαταλειφθεί και οι πολίτες βιώνουν καθημερινά ενδο-οικογενειακά δράματα που γέννησε η ανεργία… Παρ’ όλα αυτά, κι ενώ η μαύρη τρύπα απειλεί να κυκλώσει την χώρα και να την αποκλείσει από κάθε πιθανή (και ορατή αυτή τη στιγμή) διέξοδο, ο πρωθυπουργός – οικονομικός δολοφόνος συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο του φυλασσόμενος με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Έχοντας οδηγήσει την χώρα σε πολιτική απομόνωση (αφού κανείς ηγέτης άλλου κράτους δεν επισκέπτεται πλέον την Ελλάδα), απολαμβάνει ο ίδιος την εξουσία του μέσα στο χρυσό του κλουβί, αγνοώντας πως οσονούπω υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να βρεθεί πίσω από κανονικό σιδερένιο κλουβί… Και αυτή του η συμπεριφορά δεν έχει να κάνει με άγνοια του κινδύνου, αλλά με την βεβαιότητα ενός στυγνού εκτελεστή που υλοποιεί ένα σαφές σχέδιο… το οποίο διαθέτει και «έξοδο διαφυγής». Κανένας οικονομικός δολοφόνος δεν θα εξέθετε τον εαυτό του περισσότερο από όσο πρέπει, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως πέρα από το ψυχογράφημα του θύματος, πέρα από τους ειδικούς επιστήμονες που εργάζονται για να διατηρούν το θύμα σε θέση κλινήρη και μη αντίδρασης, υπάρχει πάντα ο εκτός σχεδίου παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει το «σκηνικό» και να μετατρέψει τους ρόλους μεταξύ θύτη και θύματος… Και στο σημείο αυτό, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει τη μνεία του καλύτερου οικονομικού εκτελεστή, αφού πέρασε τα εσκαμμένα και τοποθέτησε εαυτόν προ του θύματος λαού, εκτιθέμενος ανεπανόρθωτα σε περίπτωση που ξεκινήσει μία ροή μη προβλεπόμενων αντιδράσεων…

Στο κρίσιμο σημείο που σήμερα βρίσκεται η Ελλάδα, στο βάραθρο της ανυποληψίας στο οποίο έχει βρεθεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, η απελπισία των πολιτών είναι δυνατόν να ξεκινήσει μία αλυσιδωτή αντίδραση η οποία θα δώσει ελάχιστα περιθώρια διάσωσης εκείνων των πρωταγωνιστών που οικειοθελώς ανέλαβαν τον ρόλο του βασανιστή – εκτελεστή. Είναι σαφές πως σαν καλός οικονομικός δολοφόνος, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα εγκαταλείψει τον χώρο του εγκλήματος την στιγμή που όλοι αναμένουν κάτι τέτοιο. Θα το τραβήξει ακόμη περισσότερο, και θα δοκιμάσει τις εναλλακτικές που του απομένουν. Η αποχώρησή του (με ό,ποιο τρόπο κι αν γίνει αυτή) από την πολιτική σκηνή ή από τη χώρα, θα γίνει αιφνιδιαστικά και υπό το πρίσμα της «καταστροφικής μανίας» των διωκτών του (αντιπάλων πολιτικών).

Ο Γιώργος Παπανδρέου σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία, έως ότου ολοκληρώσει το σχέδιο των εντολέων του. Μέχρι τότε, θα συνεχίσει να πολεμά, στον πόλεμο που κήρυξε κατά του φυσικού του προϊσταμένου, του Ελληνικού λαού.

Αναγνώστης