7.635 λέξεις, ένα τίποτα

Πολλά και χρήσιμα τα συμπεράσματα από την 7.635 λέξεων ομιλία του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Εθνική Συνδιάσκεψη του κινήματος για την 3η Σεπτέμβρη. Συμπέρασμα πρώτον και σημαντικότερον: ο Γιώργος Παπανδρέου επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι, στην
καλύτερη περίπτωση, ζει σε άλλη χώρα, σε δικό του κόσμο.

Του Δημήτρη Παπαναστασίου στην enet.gr
Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά ο πρωθυπουργός των Μνημονίων και του ΔΝΤ, ο πρωθυπουργός της πιο αντιλαϊκής κυβέρνησης μετά τη μεταπολίτευση να δηλώνει, φανερά ικανοποιημένος, πως «και αν ήμασταν μία φορά σοσιαλιστές πριν από αυτή την κρίση, τα όσα ζούμε τώρα μας κάνουν δύο φορές σοσιαλιστές».
Η αλήθεια είναι πως στο σύνολό της η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου δεν αντέχει σοβαρή πολιτική κριτική. Οχι μόνο γιατί ήταν εκτός πραγματικότητας, αλλά περισσότερο γιατί στηρίχθηκε στην παλιά ΠΑΣΟΚική συνταγή: φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Σε αυτή την κρίσιμη για τον τόπο ώρα ο πρωθυπουργός επέλεξε και πάλι να αναλωθεί σε μεγάλες ιδέες, μεγαλεπήβολα σχέδια, οράματα και υποσχέσεις.
Ακτινογραφώντας την 7.635 λέξεων ομιλία του θα διαπιστώσει κανείς ότι η λέξη που χρησιμοποίησε τις περισσότερες φορές -πάνω από 30- είναι «αλλαγή» και τα παράγωγα αυτής. Από το '74 και μετά, αν αθροίσει κανείς τις φορές που χρησιμοποιήθηκε η λέξη από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Σημίτη και τώρα τον Γιώργο Παπανδρέου και υπολογίσει ότι αν για κάθε 1.000 φορές που την έλεγαν γινόταν πραγματικότητα μία φορά, σήμερα η χώρα δεν θα ήταν παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά μοντέλο προς μίμηση.
Η δεύτερη σε συχνότητα λέξη την οποία επέλεξε ο πρωθυπουργός για να σηματοδοτήσει τις προθέσεις του ήταν η «μάχη». Τη χρησιμοποίησε 27 φορές, θέλοντας προφανώς να υποστηρίξει το προφίλ του μαχητικού ηγέτη που βγάζει τα πιστόλια πάνω στο τραπέζι και άλλα τέτοια πράσινα άλογα...
Στην ίδια λογική, χρησιμοποίησε 14 φορές τη λέξη «αγώνας» και παράγωγα αυτής και άλλες 4 φορές τη λέξη «σύγκρουση». Εντυπωσιακό για έναν Παπανδρέου ήταν ότι χρησιμοποίησε μόνο 4 φορές τη λέξη «μαζί». Ισως επειδή το βασικό σύνθημα στο φόντο πίσω του ήταν το «αλλάζουμε μαζί την Ελλάδα» και δεν ήθελε να κάνει κατάχρηση, ίσως γιατί δεν ήθελε να θυμίσει το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Αρνούμαι πάντως να πιστέψω, ύστερα από όσα άκουσα, ότι συνειδητοποιεί πως στην πορεία που ακολούθησε θα τερματίσει μόνος, αυτός και η παρέα του.
Είπε και άλλα πολλά εξωγήινα ο πρωθυπουργός, αδιαφορώντας πλήρως για την πραγματικότητα. Είπε για παράδειγμα: «Δεύτερος στόχος μας είναι η εμπέδωση της ισότητας, της ισονομίας, της ευνομίας και της δικαιοσύνης παγκοσμίως».
Ναι, ο πρωθυπουργός της χώρας δεν θα ασχοληθεί με το έλασσον, που είναι να διασφαλίσει, για παράδειγμα, βιβλία για τα σχολεία. Είναι αδιανόητο για τέτοιου μεγέθους πολιτικό να ασχοληθεί με το αν το μάθημα γίνεται με φωτοτυπίες ή με το ότι δεν θα υπάρχουν δάσκαλοι να διδάξουν. Ο πρωθυπουργός της χώρας ασχολείται με το μείζον, την παγκόσμια ισονομία!
Υπήρξαν κι άλλες στιγμές που οι λέξεις, τα νοήματα φλέρταραν με τα όρια του παραλόγου. Οπως, για παράδειγμα, όταν ο πρωθυπουργός είπε: «Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι η χώρα μας δεν είχε και πριν προβλήματα. Το αντίθετο, μάλιστα». Ετσι απλά, τόσο εύκολα, με τόση άνεση απολογήθηκε για τα λάθη του παρελθόντος, για το «λεφτά υπάρχουν», για τις υποσχέσεις που έδωσε ενώ ήξερε ότι δεν μπορούσε να τηρήσει, για τη δημοκρατική νομιμοποίηση που η κυβέρνησή του δεν έχει.
Στο διά ταύτα. Αλλη μία 3η Σεπτέμβρη ήταν και πέρασε, άλλη μία πράσινη φιέστα με φύκια και μεταξωτές κορδέλες ήταν και τελείωσε, άλλη μία επικοινωνιακή φούσκα με πράσινα άλογα έσκασε. Υπομονή μέχρι την επόμενη. Η ΔΕΘ δεν είναι μακριά.
Μέσα σε όλα αυτά τα ευτράπελα, όμως, υπάρχει και κάτι πολύ δυσάρεστο. Οτι ο πρωθυπουργός και η παρέα του ξεχνούν πόσο κακό κάνουν με τα καμώματά τους στη χώρα. Κι αυτό ο λαός οφείλει άμεσα να τους το υπενθυμίσει. Αν δεν είναι ήδη πολύ αργά.
Πηγη