Τα ελληνικά CDS μαρτυρούν νέα αναδιάρθρωση στο μέλλον...

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΟΜΟΛΟΓΑ ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ

Αν τα πιστωτικά παράγωγα (CDS) στέλνουν το σωστό σήμα, η Ιταλία βρίσκεται σήμερα περίπου στην ίδια κατάσταση από τη σκοπιά των αγορών με εκείνη στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα τον Ιανουάριο-
Φεβρουάριο του 2010, δηλαδή λίγους μήνες πριν καταφύγει στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ για διάσωση.
Εικόνα επιστημονικής φαντασίας κατά το παρελθόν... Πραγματικότητα σήμερα...

Ο αγοραστής ενός 5ετούς παραγώγου πιστωτικού κινδύνου (CDS) στο ιταλικό χρέος πληρώνει σήμερα περίπου 380 με 400 χιλ. δολάρια προκειμένου ν' ασφαλισθεί για ένα χρόνο έναντι του ενδεχομένου να μην μπορεί η χώρα να αποπληρώσει ομόλογα ονομαστικής αξίας 10 εκατ. δολαρίων.

Ο ίδιος θα αγόραζε ένα παρόμοιο CDS σε ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 10 εκατ. δολαρίων αντί 1,7 εκατ. δολαρίων έναντι περίπου 400 χιλ. τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 2010. Τα υψηλά ασφάλιστρα δείχνουν ότι η αγορά περιμένει νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στο μέλλον.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιος αγόραζε ελληνικά CDS αντί 5,5 χιλ. δολαρίων τον Ιούνιο του 2007, γιατί προφανώς η αγορά θεωρούσε αδιανόητο να τεθεί θέμα χρεοκοπίας για την Ελλάδα, και μόλις 140 χιλ. δολαρίων στα τέλη Οκτωβρίου του 2009.

Η αγορά των ιταλικών CDS είναι πολύ μεγαλύτερη της ελληνικής και οι ηγέτες της Ε.Ε. δείχνουν να ανησυχούν για το ενδεχόμενο της μετάστασης της κρίσης μέσω των CDS.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ε.Ε. έκανε μεγάλη προσπάθεια να αποφύγει την ενεργοποίηση των πιστωτικών παραγώγων όταν σχεδίαζε το 2ο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Αυτό συνέβη γιατί προφανώς εκτιμούσε ότι αν πληρώνονταν τα ελληνικά CDS θα υπήρχε ντόμινο με τα παράγωγα άλλων χωρών κατά τα πρότυπα της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman με τις άλλες τράπεζες.

Σημειώνεται ότι αγοραστές των παραγώγων πιστωτικού κινδύνου είναι τόσο κάτοχοι ομολόγων που θέλουν να αγοράσουν προστασία για το κεφάλαιό τους μέσω των CDS όσο και σπεκουλαδόροι που δεν έχουν ομόλογα, αλλά θέλουν να ποντάρουν στη στάση πληρωμών μιας χώρας ή εταιρείας. Οι τελευταίοι, συνήθως hedge funds, πουλάνε τα CDS μετά την άνοδο της τιμής τους, κερδίζοντας από τη διαφορά.

Πωλητές αυτών είναι συνήθως τράπεζες ή/και ασφαλιστικές εταιρείες που θα κληθούν να πληρώσουν τα ποσά στους αγοραστές αν τα CDS «ενεργοποιηθούν».

Ποιος αποφασίζει
Η πληρωμή των ασφαλίστρων ενεργοποιείται κατόπιν απόφασης της αρμόδιας επιτροπής του ISDA, μετά τη διάγνωση «πιστωτικού επεισοδίου», π.χ. υποχρεωτικό «κούρεμα» σε ομόλογα. Η επιτροπή του οργανισμού ISDA απαρτίζεται από εκπροσώπους μεγάλων τραπεζών.

Τα CDS (Credit Default Swaps) είναι πιστωτικά παράγωγα επί ομολόγων και λειτουργούν όπως τα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Αν η εκδότρια χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της, ο αγοραστής του CDS θα εισπράξει από τον πωλητή την ονομαστική αξία των ομολόγων. Η τιμή των τελευταίων στη δευτερογενή αγορά θα είναι πολύ χαμηλότερη σε μια τέτοια περίπτωση, οπότε ο αγοραστής δεν χάνει το κεφάλαιό του.

Πάντως, μερικοί αμφισβητούν την αξιοπιστία των σημάτων που στέλνει η αγορά των CDS, γιατί είναι πολύ πιο ρηχή σε σχέση με εκείνη των κρατικών ομολόγων και δεν είναι ρυθμισμένη όπως π.χ. η χρηματιστηριακή.
Πηγη