Περί κομματικοποίησης, δικομματικές υποκρισίες και Επιτροπές

Η κυβέρνηση προσπάθησε δια του νόμου για τα ΑΕΙ, να εμφανίσει την παρουσία των κομμάτων σε αυτό τον χώρο ως παράνομη η οποία αντίκειται στις ανάγκες της χώρας. Στη συνέχεια ανακοίνωσε την ίδρυση Ταμείου «Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» με επικεφαλής ένα πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο. Σε αυτό συμμετέχουν, α) ως Πρόεδρός του, ο κ.Κουκιάδης, πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με δραστήρια συμμετοχή στις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις του κυβερνώντος κόμματος (δικαίωμα του, αλλά ας μην μιλά η κυβέρνηση περί μάχης ενάντια στον κομματισμό). Β) Ο αδελφός του αδικοχαμένου παλιού ταμεία της ΝΔ, κ.Βαρθολομαίου, ως επίσημος εκπρόσωπος της ΝΔ. γ) «Η εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ», κ.Ζωηρού, στενή συνεργάτης του προέδρου του κόμματος κ.Καρατζαφέρη. Τέλος, διευθύνων Σύμβουλος διορίστηκε ο...
κ.Κ.Μητρόπουλος, στέλεχος των επιχειρήσεων Λάτση, δηλαδή, εκπρόσωπος του σκληρού πυρήνα του Κόμματος του Μνημονίου, που μαζί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συναποτελούν ένα είδος « ΑΕ Ελληνική Κυβέρνηση».
Εύχομαι στη διοίκηση του Ταμείου να είναι καλά και να κάνουν όλα τα μέλη της καλά τη δουλειά τους. Υπάρχει, όμως, ένα ερώτημα: μπορεί η κυβέρνηση δια νόμου να προσπαθεί να αποτρέψει την διακίνηση της πολιτικής ανάμεσα στους φοιτητές των ΑΕΙ, εκεί όπου η διαμάχη για τη γνώση είναι ανάγκη, και στον πιο –έτσι τουλάχιστον- υποτίθεται τεχνοκρατικό θεσμό, που θα πουλά την περιουσία των ελλήνων να τον συγκροτεί ως μια επιτροπή εσωκομματικής – διακομματικής παρουσίας των επιμέρους συστατικών, πολιτικών και οικονομικών, του Κόμματος του Μνημονίου; Μπορεί να υπάρχουν στο μεγάλο φαγοπότι που στήνεται σε βάρος του μέλλοντός μας, στην επίσημη επιτροπή αποκρατικοποιήσεων εκπρόσωποι των κομμάτων και μετά αυτοί οι ξεδιάντροποι υποκριτές να ομιλούν για την ανάγκη αποκοματικοποίησης του δημόσιου βίου; Δεν είναι αυτό ακραία μορφή υποκρισίας και διγλωσσίας;
Δεν είναι υποκρισία όταν γίνονται αυτά με τα διάφορα «ταμεία» στα οποία υπάρχει «ψητό» και κατά τα άλλα, όλο και πιο συχνά τα κόμματα που κυβερνούν να «παραπονιόνται» για την κομματικοποίηση της δημόσιας ζωής;. Στην πραγματικότητα υποκρίνονται, αφού εκείνα επέβαλλαν στην Ελλάδα την χείριστη μορφή κομματισμού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει ο οποιοσδήποτε ο οποίος δεν ανήκει σε αυτά. Το υπογραμμίζω αυτό, διότι με αφορμή τον νόμο για τα ΑΕΙ ακούστηκαν ακόμα και απαγορευτικές προτάσεις ως προς την παρουσία πολιτικών ιδεών και οργανώσεων στον δημόσιο χώρο, όταν η παρουσία των κομμάτων προβλέπεται και προστατεύεται από το Σύνταγμα.
Τα ως άνω κόμματα δεν πράττουν το αδίκημα της διγλωσσίας όταν ενώ προωθούν την κομματικοποίηση των πάντων, όπως έκαναν και με το ταμείο στο οποίο μόλις αναφέρθηκα, ταυτόχρονα παριστάνουν τον σημαιοφόρο στη μάχη ενάντια στον κομματισμό; Στην ουσία, βέβαια, το μόνο που εχθρεύονται οι ηγεσίες τους και τα ΜΜΕ που τις στηρίζουν, είναι οι κομματικές δράσεις που δεν ελέγχουν επαρκώς. Μόλις τους ξεφύγει κανείς, αρχίζουν και μιλάνε για κομματισμό των συνδικάτων, των ΑΕΙ κοκ. Αντίθετα, όταν τους υπηρετούν πειθαρχημένα, τότε ξεχνούν εντελώς τα περί κομματισμού.
Προκύπτει το ερώτημα, για ποιο λόγο οι ηγεσίες του δικομματισμού ξαφνικά αρνούνται την ίδια την ύπαρξή τους μέσα στην κοινωνία «καταγγέλλοντας» (πάντα υποκριτικά και δίγλωσσα) τον κομματισμό στους θεσμούς και τις δομές της τελευταίας; Μήπως επειδή θέλουν περισσότερη δημοκρατία στην κοινωνία και στο ίδιο το εσωτερικό τους; Κάθε άλλο. Όπως όλα δείχνουν, εκείνο που τους απασχολεί δεν είναι το ότι δεν δύνανται, πλέον, να ελέγχουν τον «κόσμο τους», αλλά το πώς θα ανταποκριθούν στην πολιτική τους προτεραιότητα που είναι να στηριχθεί το «Κόμμα του Μνημονίου» και οι πολιτικές που αυτό απαιτεί. Κατά κανόνα όταν τα κόμματα του δικομματισμού καταγγέλλουν σήμερα μια δημόσια περιοχή ως κομματικοποιημένη, εννοούν ότι δεν έχει υποταγεί στο Κόμμα του Μνημονίου. Όποιος έχει αντίρρηση, ας ξαναδιαβάσει την πρώτη παράγραφο του παρόντος.
του Νίκου Κοτζιά από το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ