Γράφει ο Δημήτρης Ματσικούδης
Μηχ-Ηλεκτρολόγος Ε.Μ.Π.
Τον βλέπεις, τον ακούς και λες: δεν μπορεί, ή σε άλλη χώρα ζει ή παίρνει ληγμένα..Γεμάτος οργή, από το βήμα της Διεθνούς Σοσιαλιστικής να κατακεραυνώνει τον..εαυτό του: «Βάζουμε φόρους στους λαούς μας, στους συνταξιούχους, στους μισθωτούς, και αυτοί δεν μπορούν να τους αποφύγουν»
. Ενώ βέβαια αυτός έκανε ότι μπορούσε για να αποφύγει τις σπατάλες στον δημόσιο τομέα, να σταματήσει π.χ. τα πάρτι στον χώρο της Υγείας, στο Υπουργείο Πολιτισμού-Αθλητισμού. Σημειολογικά να περιορίσει τα προνόμια των βουλευτών, τις αεροπορικές πτήσεις των υπουργών με τα κρατικά αεροπλάνα. Για να μην μιλήσουμε για διαφυγή εσόδων από την είσπραξη βεβαιωμένων φόρων ως την αξιοποίηση έτοιμων, εγκεκριμένων κονδυλίων όπως το ΕΣΠΑ από την Ε.Ε.
Η φαύλη διακυβέρνηση σε όλο της το μεγαλείο: Να κλέβει τις συντάξεις των απομάχων της ζωής για να καλύψει τις σπατάλες της και την ανικανότητά της να σχεδιάσει και να υλοποιήσει το οποιοδήποτε αναπτυξιακό έργο ή δράση.
Είχε δύο φορές την ευκαιρία να βγάλει την χώρα από την καταστροφή στην οποία την οδήγησαν οι άφρονες πολιτικές, διαχρονικά, της Οικογένειας του αλλά και του τελευταίου της άλλης Οικογένειας των Καραμανλήδων:
Την πρώτη φορά προτίμησε αντί να διαπραγματευτεί τους όρους της δανειακής σύμβασης να μας παραδώσει με «υπόγειες», κατά Strauss Kahn, διαδικασίες στα νύχια του ΔΝΤ και τοκογλύφων δανειστών. Δεν θέλησε να επικαλεστεί την αδιαφορία της Ε.Ε., την μεγάλη υπεύθυνη για την οικονομική αιμορραγία που έχει η χώρα μας από εξοντωτικούς εξοπλισμούς εξ αιτίας του casus belli που εμείς μια χώρα της Ε.Ε. δεχόμαστε από την γείτονα Τουρκία. Δεν επικαλέσθηκε τα ατελείωτα έξοδα μας για την διατροφή, περίθαλψη, μόρφωση εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών που καθημερινά συρρέουν στη χώρα μας και παραμένουν εδώ, μιας και η συνθήκη του Δουβλίνου δεν μας επιτρέπει να τους αφήσουμε να πάνε σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Την δεύτερη φορά πήγε πάλι χωρίς επεξεργασμένα επιχειρήματα, χωρίς κατάλληλους συμβούλους και διαπραγματευτική ατζέντα και κυρίως χωρίς ψυχικό σθένος εξ αιτίας της αποτυχημένης πορείας των αναγκαίων για τον τόπο μεταρρυθμίσεων που προέβλεπε το προεκλογικό του πρόγραμμα αλλά και το Μνημόνιο το οποίο αποδέχθηκε και προσπάθησε να εφαρμόσει, χωρίς όμως δημοκρατική νομιμοποίηση και με το λαό απέναντι.
Έτσι με την πλάτη στον τοίχο υπέγραψε, πάλι χωρίς διαπραγματεύσεις, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα με το οποίο ολοκληρώνει την καταστροφή της χώρας, καταστροφή που σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Σπίγκελ μεγάλο τμήμα της αντιστοιχεί στην Οικογένεια Παπανδρέου. Μια χώρα την οποία ο παππούς αιματοκύλησε με τα Δεκεμβριανά, ο γιος εκμαύλισε με την κομματικοποίηση της Δ.Δ. και τις αλόγιστες παροχές και ο εγγονός την ξεπουλά στερώντας της συνάμα αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία!
Αλλά ας δούμε από εδώ πέρα τι κάνουμε. Πες ότι οι «αγανακτισμένοι» καταφέρνουμε η Ε.Ε. να αποκτήσει Σύνταγμα, ενιαία πολιτική αμυντική και οικονομική διακυβέρνηση. Στην ενιαία αυτή Ε.Ε., ακόμη, πες ότι θα εκδηλωθεί η αλληλεγγύη με προστασία των χωρών του Νότου, αναδιάρθρωση των χρεών τους, αναπτυξιακά κατά περίπτωση κίνητρα και κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο βοήθειας τύπου Μάρσαλ.
Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό!. Όμως, αν υπάρχει λόγος να παραμένουμε στην Ε.Ε. αυτός είναι η προοπτική μιας τέτοιας πολιτικής εξέλιξης. Η μετατροπή της από Ε.Ε των εταιρειών σε Ε.Ε. των Λαών! Αλλιώς, πριν ξεπουληθούμε κι εμείς οι ίδιοι σε κάποια σκαλαβοπάζαρα, καλό είναι την κάνουμε με πλάγια πηδηματάκια από την Ε.Ε., την Ευρωζώνη, τα Eurogroup, ταEcofin, όλα αυτά τα άντρα των ασύδοτων και τελικά ανεύθυνων γραφειοκρατών που μπορούν να προσβάλουν την εθνική μας αξιοπρέπεια, με αμετροεπείς εκφράσεις τύπου Γιούνκερ, αλλά δεν έχουν καμία ευθύνη για τη δημοσιονομική εκτροπή των χωρών του Νότου που αυτοί οι ίδιοι έλεγχαν..
Αλλά ας μείνουμε στο αισιόδοξο σενάριο. Τις όποιες θετικές παρεμβάσεις στην οικονομία μας ποιο πολιτικό προσωπικό θα τις διαχειριστεί; Οι μούντζες των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος προς την Βουλή, οι προπηλακισμοί βουλευτών δεν απευθύνονται στους θεσμούς του Κοινοβουλίου, του βουλευτού. Απευθύνονται σε άτομα που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους, που συνειδητά τους είπαν ψέμματα για να πάρουν τη ψήφο τους και που ξεπουλάνε ανενδοίαστα την χώρα για να κρατήσουν τα προνόμιά τους και την καρέκλα τους.
Τώρα ο λαός μας συνειδητοποιεί ότι η χώρα βρίσκεται χωρίς σοβαρές, στέρεες υποδομές υποστηρικτικές της όποιας παραγωγικής διαδικασίας στην Παιδεία, στην Γεωργία, στον Τουρισμό, στην Μεταποίηση, στο Εμπόριο, στην Ναυτιλία κ.λπ. Αναζητεί πλέον ευθύνες όχι στους απρόσωπους Θεσμούς αλλά στα άτομα που διαχρονικά τους υπηρέτησαν. Έτσι προπηλακίζεται και ο σεμνός Απ. Κακλαμάνης, σύμβολο της γενιάς του 114, που όμως κάτω από την μύτη του ασχημονούσαν σε βάρος της οικονομίας και της δημοκρατίας οι διάφοροι πολιτικοί ηγέτες του κόμματός του χωρίς αυτός να αντιδρά δυναμικά.
Αυτοί οι ηγέτες που δεν τολμούν να βγουν μόνοι στους δρόμους θα συνεγείρουν τον λαό για μια αναπτυξιακή πορεία; Ο μηδενικής συναισθηματικής νοημοσύνης ΓΑΠ που πρέπει να διαβάσει ότι «είναι συγκινημένος», ο ποικιλοτρόπως, έργω και λόγω, υβριστής του λαού Πάγκαλος, ο κενολόγος Βενιζέλος που μαζί με τον συνάδελφο του συνταγματολόγο Λοβέρδο αποτελούν το όνειδος της Νομικής επιστήμης με την νομιμοποίηση δια της ψηφίσεως κι εφαρμογής των αντισυνταγματικών δανειακών συμβάσεων που συμφώνησε με την τρόικα ο ανάλγητος πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs Γ. Παπακωνσταντίνου; Ο αγωνιστής της Νομικής Παπουτσής, που τώρα δεν τολμά να αναλάβει τις ευθύνες που του αντιστοιχούν για την χρήση τόνων τοξικών χημικών στο κέντρο της Αθήνας εναντίον ακόμη και αθώων τουριστών; Ο κιτρινιστής Καρχιμάκης που βρήκε ευκαιρία να εξασκήσει το διχαστικό του λόγο στοχοποιώντας τον πλέον καθαρό δημοκρατικό ευρωπαϊστή ηγέτη,τον Α.Τσίπρα; Αυτός ο αρχιστράτηγος του κομματικού μπάχαλου, που έχει καταντήσει υπό την ηγεσία του το ΠΑΣΟΚ, του οποίου τα μισά μέλη είναι μαζί μας στις πλατείες τα δε άλλα μισά με μελαγχολία στα σπίτια τους;
Δεν χρειάζεται άλλο να αναφερθούμε στο ποιόν των κυβερνητών μας. Η πολιτική άλλωστε κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Βάση αυτού του αποτελέσματος όλοι οι σημερινοί ταγοί μας άλλος πολύ άλλος λίγο έχουν αποτύχει. Βαρύνονται για έλλειψη πολιτικού ήθους αλλά κυρίως για ανικανότητα. Η ανανέωση του πολιτικού μας προσωπικού με βάση τα παραπάνω είναι απολύτως αναγκαία αν θέλουμε η Πατρίδα μας να έχει κάποιο μέλλον.
Ας ελπίσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα διαισθανθούν τον κίνδυνο που έχει για ολόκληρη τη Ε.Ε. η παραμονή αυτών των εθελόδουλων συνεργατών τους στη χώρα μας και θα τους αποπέμψουν ζητώντας τους να προκηρύξουν εκλογές. Γιατί ενώ την προδοσία τους την αγάπησαν την ανικανότητά τους δεν νομίζω ότι την αντέχουν άλλο, όσο κι αν βραχυπρόθεσμα ή έστω μεσοπρόθεσμα ωφελούνται από αυτήν..
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου