Κεντρικός εισηγητής του Συνεδρίου ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ο οποίος ανεπτυξε το θέμα:
Η αποστολή του ιερέως στο σύγχρονο κόσμο
Μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι << Ο διάλογος της Εκκλησίας με την εποχή της δεν είναι κάτι άγνωστο στην ιστορική πορεία της Ορθοδοξίας, αντιθέτως μάλιστα αποτελεί συστατικό στοιχείο της πατερικής παραδόσεώς της, καθότιοι πατέρες της Εκκλησίας βρίσκονταν πάντα σε διαρκή διάλογο με την εποχή τους. Γνώριζαν πολύ καλά τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής τους και κατόρθωναν με μία θαυμαστή δημιουργικότητα να μεταμορφώσουν ολόκληρο τον πολιτισμό της αρχαιότητος. Όπως ακριβώς την εποχή εκείνη οι πατέρες της Εκκλησίας έπρεπε να διαλεχθούν και να μεταμορφώσουν τον κόσμο της ύστερης ελληνικής φιλοσοφίας, έστι άντίστοιχα καλούμαστε και εμείς σήμερα να εγκύψουμε με τόλμη και ευαισθησία στα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να απεγκλωβισθούν από τις σύγχρονες υλιστικές ιδεολογίες και τον ευδαιμονισμό. Η Εκκλησία μας γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτεί την γνώση και την εμπειρία της θεολογίας των πατέρων. Γι αυτό ενίοτε διστάζει να αποτολμήσει, φοβούμενη πως, χωρίς θεολογία, οι ποιμένες αντί να ασκήσουν εποικοδομιτική και δημιουργική κριτική έναντι του σύγχρονου πολιτισμού, θα καταφύγουν μάλλον στη μέθοδο της πολεμικής και εχθρικής στάσης. Ο δισταγμός όμως είναι σημείο σοφίας και δεν σχετίζεται με την ένοχη σιωπή.....
Η Εκκλησία μας πορεύεται μέσα στον κόσμο με συστολή και σύνεση, διότι γνωρίζει πως στη σχέση της με τον κόσμο υπάρχει πάντα το επικίνδυνο ενδεχόμενο να αυτοακυρωθεί εκκοσμικευόμενη και, αντί να μεταμορφώσει τον κόσμο, να γίνει η ίδια κόσμος. Είναι αλήθεια ότι πολύ συχνά ξεχνούμε τον εσχατολογικό χαρακτήρα, την εσχατολογική διάσταση της πίστεώς μας και εγκλωβιζόμαστε σε ένα εγκοσμιοκρατικό πνεύμα.
Η Εκκλησία μας όμως ζει και κινείται <<εν τω κόσμω, αλλ’ ουκ εκ του κόσμου>>. Την αληθινή της υπόσταση την αντλεί όχι από παρελθόν της ιστορίας της, ούτε από το παρόν της δράσεώς της και του λόγου της, αλλά από το μέλλον, από το όραμα ενός κόσμου, όχι όπως ήταν η όπως είναι αλλάόπως θα είναι το τέλος της Ιστορίας. Το ουσιαστικό έργο της Εκκλησίας μαςείναι να δημιουργεί ήθος και είδος ανθρώπων που δεν αναπαύονται μέσα στον κόσμο αυτό, αλλά επιδιώκουν την υπέρβασή του.
Σήμερα η μεγάλη πρόκληση προς την Εκκλησία μας είναι το πως θα απαντήσει στην κρίση των αξιών. Οι περισσότεροι αναμένουν πως θα στρέψουμε το βλέμμα στο παρελθόν και θα αναζητήσουμε την ασφάλεια στην παράδοση.Ίσως αυτό και να τους βολεύει, καθότι προτιμούν την απομόνωση και την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας.
Η αποστολή της Εκκλησίας μας όμως από την φύση της είναι να επικοινωνεί και να συνδιαλέγεται. Επιδιώκει την συνάντησή της ακόμη και με εκείνες τις κοινωνικές όμάδες που την έχουναπορρίψει επειδή δεν την γνωρίζουν. Δεν φοβούμαστε τις κοινωνικές αλλαγές, διότι αντιλαμβανόμαστε πως αυτές δεν είναι πάντοτε αρνητικές, αλλά εμπεριέχουννέες ευκαιρίες εμπειρίας και έκφρασηςετού Ευαγγελίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κληρικοί στάθηκαν και στέκονται πάντοτε κοντά στο λαό, άκουσαν και ακούνε τον πόνο και την αγωνία του. Γι’αυτό και ο λαός τους τιμά, έστω και αν υπάρχει, συχνά άδικη, πολεμική εναντίον τους.>>
Ακολούθησε μικρό διάλειμμα και εν συνεχεία δόθηκε η ευκαιρία στους πατέρες να συζητήσουν και να συμπνευματιστούν με τον Σεβασμιώτατο επί της εισηγήσεως και όχι μόνο. Αναφέρθηκε όπως ήταν αναμενόμενο και το θέμα της κάρτας του πολίτη, το οποίο ανησυχεί και προβληματίζει τους πιστούς αλλά και τους υπευθύνους ποιμένες, μια και είναι βέβαιο ότι καταργεί την ελευθερία του προσώπου και προσβάλλει βάναυσα τη θρησκευτική συνείδηση των πιστών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού κ.Κύριλλος και άπαντες οι κληρικοί εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσή τους ως προς την παραλαβή της κάρτας του πολίτη και εδήλωσαν ότι δεν θα την παραλάβουν.
http://greeknation.blogspot.com/2010/11/blog-post_1545.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου