Από ολόκληρο το πολιτικοοικονομικό κρατικοδίαιτο σύστημα, πυκνώνουν τα παπαγαλάκια τα οποία ζητούν τη δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης.Για τη σωτηρία της πατρίδας βεβαίως βεβαίως.
Οι νταβατζήδες και οι βαρώνοι του συστήματος ετοιμάζουν τα σχέδιά τους σε περίπτωση κατάρρευσης του κ. Παπανδρέου.
Έχετε όμως άραγε σκεφτεί ποτέ γιατί το ζητούν αυτό οι άνθρωποι του καθεστώτος; και μάλιστα θα πρέπει να γνωρίζετε ότι.....
αυτό το πράγμα έχει γίνει πάρα πολλές φορές στην νεότερη ιστορία μας, αλλά όμως σε τίποτα δεν ωφέλησε τα λαϊκά συμφέροντα.1) Κατ’ αρχήν, οι οικουμενικές κυβερνήσεις (φαινόμενο κυρίως ελληνικό) καθώς και οι κυβερνήσεις συνεργασίας (συνηθέστερο φαινόμενο στην Ευρώπη, όπου ισχύει η απλή αναλογική) είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα μόνο των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών και δεν απαντώνται καθόλου στις προεδρικές δημοκρατίας στις οποίες η κυβέρνηση εκλέγεται απευθείας από το 50%+ του εκλογικού σώματος και είναι ισχυρή και ακλόνητη για τέσσερα χρόνια.
2) Η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία του ισχύοντος πολιτικού συστήματος.
Η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, που όπως είδαμε, δεν έχει σχέση με τις κυβερνήσεις συνεργασίας, δηλαδή εκεί όπου ισχύει η απλή αναλογική και η κυβερνητική συνεργασία είναι ο κανόνας, αποδεικνύει την ανικανότητα του ισχύοντος σε μας πολιτικού συστήματος να δώσει δημοκρατικές λύσεις. Σκεφτείτε ότι για να παραστεί ανάγκη να φτάσουμε σε μια…..οικουμενική κυβέρνηση (όπου στην ουσία θα πρέπει να κυβερνήσουν μαζί συμπολίτευση και αντιπολίτευση), αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα απέτυχε πλήρως και έφτασε σε αδιέξοδο. Επομένως αυτό το πολιτικό σύστημα δεν είναι λειτουργικό και πρέπει να αλλάξει.
Η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, που όπως είδαμε, δεν έχει σχέση με τις κυβερνήσεις συνεργασίας, δηλαδή εκεί όπου ισχύει η απλή αναλογική και η κυβερνητική συνεργασία είναι ο κανόνας, αποδεικνύει την ανικανότητα του ισχύοντος σε μας πολιτικού συστήματος να δώσει δημοκρατικές λύσεις. Σκεφτείτε ότι για να παραστεί ανάγκη να φτάσουμε σε μια…..οικουμενική κυβέρνηση (όπου στην ουσία θα πρέπει να κυβερνήσουν μαζί συμπολίτευση και αντιπολίτευση), αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα απέτυχε πλήρως και έφτασε σε αδιέξοδο. Επομένως αυτό το πολιτικό σύστημα δεν είναι λειτουργικό και πρέπει να αλλάξει.
3) Η οικουμενική κυβέρνηση στην ουσία μετατρέπει τη δημοκρατία σε δικτατορία, αφού καταργεί πλήρως την αντίθετη άποψη που είναι συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας και καλεί όλο το λαό, με το “ετσι θέλω” να αποδεχτεί τις αποφάσεις της.
4) Η οικουμενική κυβέρνηση γίνεται στην πραγματικότητα, όχι για τη σωτηρία της χώρας και την ευημερία του λαού, αλλά για τη σωτηρία του καθεστώτος. Δηλαδή τη σωτηρία του ίδιου του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος και των σχέσεων διαπλοκής που αυτό έχει αναπτύξει με την άρχουσα τάξη. Ουσιαστικά, με την οικουμενική κυβέρνηση το καθεστώς κρατά το λαό σε καταστολή, μέχρι να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα του καθεστώτος και μετά επανέρχεται το ίδιο πολιτικό σύστημα, οι ίδιες πολιτικές οικογένειες και οι ίδιες σχέσεις διαπλοκής για θα συνεχίσουν την εκμετάλλευση του λαού. Αυτό επαναλαμβάνεται εδώ και 190 χρόνια περίπου στη χώρα μας και φυσικά το ίδιο θα προσπαθήσουν και τώρα.
Ποιος άραγε ωφελήθηκε από τις συγκυβερνήσεις Ζολώτα και Τζανετάκη κ.λ.π.; Άλλαξε μήπως τίποτα;; Εκεί, αν θυμάστε, η Αριστερά ούτε έστω την απλή αναλογική δεν ζήτησε ως αντάλλαγμα, αφήνοντας το καθεστώς ανέγγιχτο.
Ποιος άραγε ωφελήθηκε από τις συγκυβερνήσεις Ζολώτα και Τζανετάκη κ.λ.π.; Άλλαξε μήπως τίποτα;; Εκεί, αν θυμάστε, η Αριστερά ούτε έστω την απλή αναλογική δεν ζήτησε ως αντάλλαγμα, αφήνοντας το καθεστώς ανέγγιχτο.
5) Θα είχε νόημα μια τέτοια οικουμενική κυβέρνηση, μόνο αν γινόταν με την βασική προϋπόθεση και τον όρο, να αλλάξει, χωρίς κραδασμούς και επαναστάσεις, το πολιτικό σύστημα. Δηλαδή να γίνει μια οικουμενική κυβέρνηση για να πάμε ήρεμα σε μια Συντακτική Συνέλευση που θα δώσει νέο εντελώς Σύνταγμα για τη χώρα, ώστε να αλλάξει ομαλά το σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς.
Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή το να γίνει μια οικουμενική κυβέρνηση μόνο και μόνο για να διασωθεί το ίδιο το αποτυχημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και ολόκληρο το καθεστώς γύρω του, αυτό αποτελεί «προδοσία» του λαού ο οποίος επιθυμεί όχι σωτηρία της αποτυχίας αλλά αλλαγή της κατάστασης με άλλη πιο επιτυχημένη και πιο υγιή.
Φυσικά, καμία αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει. Ο λαός θα τρομοκρατηθεί και πάλι δεόντως, από την πολιτική ελίτ και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, όπως συνέβη και με το μνημόνιο, ώστε να δεχτεί χωρίς πολλές σκέψεις και αντιρρήσεις, αλλά με “ανακούφιση” μάλιστα, μια οικουμενική κυβέρνηση, δίχως να αντιληφθεί όμως το ποιος ωφελείται από αυτήν την εξέλιξη και που οδηγείται ο ίδιος ο λαός.
Ας ελπίσουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα δεχτεί κάτι τέτοιο.
Πιστεύουμε ότι θα ανταποκριθεί στο ρόλο του επαναστάτη για τον οποίο τον εξέλεξαν 800.000 Νεοδημοκράτες και σήμερα πλέον περιμένουν το ίδιο από αυτόν εκατομμύρια Έλληνες.
Πιστεύουμε ότι θα ανταποκριθεί στο ρόλο του επαναστάτη για τον οποίο τον εξέλεξαν 800.000 Νεοδημοκράτες και σήμερα πλέον περιμένουν το ίδιο από αυτόν εκατομμύρια Έλληνες.
Άλλωστε ο ίδιος το είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του, για το θέμα της συγκυβέρνησης, ότι θα κάνει ότι πρέπει για το καλό της χώρας και φυσικά το καλό της χώρας δεν επιβάλει τη διατήρηση του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου