Η ντοματιά του Θεού

Όταν έκανα την συνειδητή στροφή προς την πίστη μας πριν 6-7 χρόνια, μετά την πρώτη περίοδο της τζάμπα χάρης το ταγκαλάκι με ταλαιπώρησε με το άγχος ότι άμεσα θα γίνουν τα ελληνοτουρκικά, πως θα πεινάσουμε κι άλλες παγίδες.

Χώρια τα μακαρόνια και τις κονσέρβες που ...
πήρα, έβαλα έναν μπαξέ με ντομάτες, πιπεριές και άλλα ζαρζαβάτια. Νά 'σου σπόροι, μεταφυτεύσεις, θερμοκήπια, πότισμα, κλάδεμα, δέσιμο μην πάθουν τίποτε οι ντομάτες και πεθάνουμε της πείνας...

Στην άκρη του μπαξέ υπάρχει ένας δρόμος με κράσπεδο και στις δύο πλευρές. Μετά το πρώτο διάστημα με έκπληξη διαπίστωσα ότι σε κάποιο κενό απέναντι του μπαξέ, στην γωνία του κρασπέδου,σε ένα χώρο ίσο με ένα ...ευρώ είχε φυτρώσει από μόνη της μία ντοματιά...

Όσοι έχουν βάλει μπαξέ από σπόρο γνωρίζουν τι αγώνας χρειάζεται για να τον στήσεις κι αυτή η ντοματιά να φυτρώσει από μόνη της!!!

Μόνη της κι έρημη έστεκε και γελούσε απέναντι στις δικές μου ντοματιές προϊόντα του άγχους και τον κόπου που κατέβαλα λόγω της ολιγοπιστίας μου...

Τέτοια μαθήματα μας δίνει ο Θεός αλλά δυστυχώς έχουμε κλειστούς τους πνευματικούς μας οφθαλμούς και πρέπει να προσευχόμαστε σαν τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά για να μας φωτίσει το - πνευματικό μας - σκότος...
πηγή