Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδας από τους γνωστούς δράστες. Ποιά ποινή αρμόζει στα καθάρματα του μνημονίου;

Το πρόβλημα της Αργεντινής δεν είναι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, αλλά η ύφεση που προκαλεί αυτό το έλλειμμα. !

ΕΚΡΗΞΗ κοινωνική και πολιτική με το συνολικό χρέος της χώρας στα 132 δισ. δολάρια!

Δανειστές πνίγουν την Αργεντινή

ΛΟΝΔΙΝΟ

«Ανήθικη, πολιτικά ανεδαφική και ο....ικονομικά παράλογη» χαρακτηρίζουν δύο ερευνητές στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» την προσπάθεια που κατέβαλε μέχρι τώρα η κυβέρνηση της Αργεντινής να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ως προς το εξωτερικό χρέος, υπό την πίεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Συγκλονιστικές εικόνες από την εξέγερση των Αργεντινών κατά της κυβέρνησης και της δυσβάσταχτης οικονομικής κρίσης. Οι λεηλασίες στα σουπερμάρκετ είχαν αποτέλεσμα εκτεταμένες συγκρούσεις με την αστυνομία και 22 νεκρούς. Μετά τις ομαδικές παραιτήσεις υπουργών υπέβαλε την παραίτησή του και ο πρόεδρος της χώρας Ντε λα Ρούα

Υστερα από τέσσερα χρόνια ύφεσης και αυστηρής εφαρμογής ενός δείκτη συναλλαγματικής ισοτιμίας, σημειώνουν η καθηγήτρια οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Ρακέλ Φερνάντες και ο ανεξάρτητος αναλυτής Τζόναθαν Πόρτες, κατέστη σαφές ότι οι εξαγωγές της Αργεντινής δεν επαρκούν για την αποπληρωμή του χρέους της. Το συνολικό χρέος (εσωτερικό και εξωτερικό) φτάνει τα 132 δισ. δολάρια, πέντε φορές μεγαλύτερο από τις ετήσιες εξαγωγές της. Το ποσό αυτό είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που το ΔΝΤ θεωρεί ότι μπορεί η χώρα να αντέξει. Η διαφορά του 30% ανάμεσα στο χρέος της Αργεντινής και στα έντοκα γραμμάτια που εκδίδει το Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ δείχνει ότι είναι πρακτικά αδύνατο η Αργεντινή να μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της.

Οι ξένοι πιστωτές

Την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση πλήρωσε τόκους του εξωτερικού της χρέους ύψους 900 εκατ. δολαρίων, χρησιμοποιώντας χρήματα που κατασχέθηκαν από ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Μέχρι το τέλος του χρόνου, η Αργεντινή θα έχει πληρώσει στους ξένους πιστωτές της 12 δισ. Τα χρήματα αυτά θα προέλθουν από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ομάδα των Δέκα Μεγαλυτέρων Βιομηχανικών Χωρών, με βαρύ όμως τίμημα: Οι συντάξεις έχουν περικοπεί κατά 13%, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες και οι καταθέσεις στις τράπεζες έχουν μερικώς «παγώσει». Οπως συμβαίνει, συνήθως, από τα μέτρα έχουν πληγεί οι ηλικιωμένοι, οι φτωχοί και οι άνεργοι. Οι άνθρωποι που σήμερα ζουν με λιγότερο από 4 δολάρια την ημέρα ξεπερνούν τα 14 εκατομμύρια.

Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, συνεχίζουν οι δύο αναλυτές, το ΔΝΤ και η κυβέρνηση της Αργεντινής θέλουν να επιβάλουν νέα βάρη στο λαό. Το ΔΝΤ απαιτεί έναν ισοσταθμισμένο προϋπολογισμό για το 2002, πράγμα που σημαίνει μείωση των δαπανών κατά 7 δισ. δολάρια, σε συνδυασμό με αύξηση της φορολογίας κατά 4 δισ. Και όλα αυτά, για να κερδίσει η Αργεντινή χρόνο.

Υφεση και έλλειμμα

Οι Φερνάντες και Πόρτες κάνουν λόγο για «οικονομική και πολιτική παράνοια». Το πρόβλημα της Αργεντινής δεν είναι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, αλλά η ύφεση που προκαλεί αυτό το έλλειμμα. Μέχρι το τέλος του χρόνου, η οικονομία θα έχει παρουσιάσει συρρίκνωση κατά 10% από το 1988, ενώ η ανεργία φτάνει το 20%. Κάθε νέα στενωπός οδηγεί σε αύξηση των κοινωνικών εντάσεων. Το ίδιο ήταν μοιραίο να γίνει και τώρα: μόνο που οι τελευταίες εντάσεις συνοδεύτηκαν και από την απώλεια πέντε ανθρωπίνων ζωών, τη λεηλασία καταστημάτων και την παραίτηση της κυβέρνησης.

Ούτε το ΔΝΤ ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα συμβούλευε μια ανεπτυγμένη χώρα να υιοθετήσει μια τόσο μαζοχιστική και αυτοκαταστροφική πολιτική. Κανείς δεν προτείνει την αύξηση της φορολογίας στην Αμερική, επειδή η ύφεση προκάλεσε έλλειμμα στον προϋπολογισμό της. Το αντίθετο: η συζήτηση που γίνεται στην Αμερική είναι ποιος συνδυασμός αύξησης των δαπανών και μείωσης της φορολογίας θα τη βοηθήσει να βγει από την ύφεση.

Παράλογη πολιτική

Δεν είναι μόνον οικονομικά παράλογο να δίνεται προτεραιότητα στο χρέος προς ξένους πιστωτές έναντι του χρέους προς εγχώριους εργαζομένους και συνταξιούχους. Είναι και πολιτικά ανεδαφικό και κοινωνικά άδικο. Οι ξένοι πιστωτές γνώριζαν καλά τους κινδύνους όταν αγόραζαν το χρέος της Αργεντινής. Οποιοσδήποτε αγόραζε ομόλογα της Αργεντινής τον τελευταίο χρόνο, γνώριζε ότι η αδυναμία αποπληρωμής του χρέους δεν είναι απλώς μια θεωρητική πιθανότητα, αλλά κάτι πολύ πιθανό. Αλλά ήθελε να κερδίσει.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 21/12/2001