ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: μετά τον Καρατζαφέρη χέρι – χέρι και με το Σημίτη!

Του Γ.Μπραουδάκη
Ποιος θα το περίμενε… Η άλλοτε εφημερίδα της αστικής τάξης, των νοικοκυραίων, η εφημερίδα που υπερασπιζόταν αρχές και αξίες, αρχίζει και ξετυλίγει σιγά – σιγά το σχέδιό της! Δεν στέκομαι στην υστερική της επιχειρηματολογία για συγκυβέρνηση. Άλλωστε πάντοτε, ιστορικά, τους επιχειρηματίες και τους εκδότες συνέφερε...
ένα αδύναμο πολιτικό σύστημα. Με κόμματα πολυκερματισμένα, δίχως ισχυρούς ηγέτες, κυρίως δίχως λαό. Θυμάμαι καταρχήν εκείνη την αλησμόνητη στήριξη στον Καρατζαφέρη και πάω στο κύριο άρθρο της Καθημερινής την προηγούμενη Κυριακή. Ούτε λίγο ούτε πολύ, καλούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συνταγματική εκτροπή. Του ζητούσε να συγκαλέσει Σύσκεψη Αρχηγών με τη συμμετοχή των τ. Πρωθυπουργών για να αποφασίσουν για το μέλλον αυτής της άμοιρης χώρας. Θα θεωρούσα ότι αυτή η πρόταση αποτελεί άλλη μία «εξυπναδιά» της Καθημερινής, για να διαφοροποιηθεί από τους ανταγωνιστές της που ζητούν και αυτοί «συγκυβέρνηση». Όμως, δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αμέσως μετά αυτό το άρθρο, η Καθημερινή φιλοξένησε έναν εξ αυτών που έσπρωχνε για το νέο συμβούλιο του στέμματος. Τον Κώστα Σημίτη. Φαντάζομαι θα ακολουθήσει λίαν συντόμως και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ώστε να ολοκληρωθεί το πάζλ των φρέσκων απόψεων για την Ελλάδα του 2020. Η εφημερίδα που επικαλείται αρχές και αξίες, προβάλλει ως παράδειγμα τον Κώστα Σημίτη. Ποιον; Αυτόν που στην αυλή του, συγγνώμη στο σπίτι του, είχε ως στενότερους συνεργάτες του τους κ.κ. Τσουκάτο, Μαντέλη και Πανταγιά. Οι δύο πρώτοι κυνικά ομολόγησαν ότι χρηματίστηκαν, ο δε δεύτερος, αποκαλύφθηκε ότι μεσολαβούσε για να διαγράφονται φορολογικές υποχρεώσεις κολλητών του!!! Αυτόν που κυνικά μέσα στη Βουλή ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για την κατάληψη ελληνικού εδάφους. Η Καθημερινή βέβαια, ίσως αυτό το θεωρεί διαβατήριο. Άλλωστε στελέχη της πριν γράψουν οτιδήποτε περιμένουν με τις ώρες στον προθάλαμο της πρεσβείας για να εγκριθούν και να διορθωθούν τα κείμενά τους. Αυτόν που σαν υπάκουος, φοβισμένος επαρχιακός χωροφύλακς, παρέδωσε στους Τούρκους τον Αμπτουλάχ Οτσαλάν για να ικανοποιήσει τους ανωτέρους του. Αυτόν που επέτρεψε τον βομβαρδισμό των ομόδοξων Σέρβων. Αυτόν που έστησε με την παρέα του (η οποία παρεμπιπτόντως είναι και οι σημερινοί τρόφιμοι της Καθημερινής) το κόλπο με τα κρυφά swaps κοροϊδεύοντας κοινωνία και Αγορές. Αυτόν που έστησε το μεγαλύτερο σκάνδαλο (μέχρι και την υπογραφή του Μνημονίου) αυτό του Χρηματιστηρίου, με την πιο βίαια αναδιανομή εισοδήματος στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Αυτόν που στο Υπουργικό του Συμβούλιο καθόταν δίπλα στον Άκη Τσοχατζόπουλο, παριστάνοντας ότι δεν έχει ιδέα για το τι συμβαίνει με υποβρύχια κλπ. Αυτόν που επί της εποχής του μεγαλούργησε η Ζήμενς στο Δημόσιο. Αυτόν που έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες με κόστος πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε προϋπολογιστεί. Αυτόν που ξερίζωσε το θρήσκευμα από την ταυτότητα του Έλληνα… Αυτό, λοιπόν, είναι το αξιακό σύστημα που προβάλλει η Καθημερινή του 2011. Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ άλλο μαζί τους, γιατί όπως, δικαίως, μου λέει ο φίλος μου ο Πάρης: «Μην είσαι απόλυτος μαζί τους. Δεν διέπραξαν δα και Ομοσπονδιακό αδίκημα, ώστε να τους κυνηγάει το FBI. Ούτε, άλλωστε, έκαναν τον ατζέντη σκουπιδιαρέων, όπως θα μπορούσαν. Την άποψή τους γράφουν. Που μπορεί να μην σου αρέσει αλλά είναι ελεύθεροι να την γράφουν». Συμφωνώ με τον Πάρη, με μία προϋπόθεση όμως. Και εγώ είμαι ελεύθερος να μην τους αγοράζω.
Πηγη