διακυβέρνησης, να «σώσει» και να ξανασώσει την πατρίδα που πρόδωσε, ότι το αβάντζο λίγων ημερών, δεν πρόκειται να τους εξασφαλίσει τη λύτρωση. Κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στους πράσινους υποκριτές του πολιτικού συστήματος, πως όσο περισσότερο παρατείνουν το μαρτύριο αυτού του λαού, τόσο πιο ατιμωτικό και ολέθριο θα είναι το δικό τους πολιτικό τέλος. Κάποιος θα πρέπει να θυμίσει στους δολοφόνους της κοινωνίας και της αξιοπρέπειάς μας, πως τα εγκλήματά τους είναι πολλά και ασυγχώρητα. Και ως τέτοια ούτε η λήθη θα τα αφήσει στο περιθώριο, ούτε οι πληγές που αφήνει το καταστροφικό έργο τους στην Ελληνική κοινωνία, μπορούν να επιτρέψουν να ξεχαστούν. Αυτή η κυβέρνηση στηρίζεται στην πολιτική εξαπάτηση, γιατί ξέρει καλά πως ούτε μια στιγμή δεν επένδυσε στο δίκιο και την αλήθεια… Αυτός ο πρωθυπουργός τρέμει ολόκληρος και μόνο στο άκουσμα της λέξης «Γουδί», γιατί όλοι εκείνοι που τον κατέστησαν πιόνι τους, κάποια στιγμή του εξήγησαν ποια είναι συνήθως η μοίρα των προσκυνημένων. Αυτός ο θίασος τρέμει ολόκληρος και μόνο στη σκέψη της επόμενης μέρας, γιατί ξέρει καλά πως η επόμενη μέρα και θα έρθει, και θα είναι αμείλικτη με όλους εκείνους που συνειδητά οδήγησαν τον τόπο μας στην καταστροφή και το λαό μας στην απελπισία. Και τώρα που αισθάνονται απειλητικά τον παγωμένο αέρα του τέλους να πλησιάζει και την αγκαλιά του πολιτικού τους θανάτου να σφίγγει γύρω τους, καθίστανται και πολλαπλά επικίνδυνοι... Προφανώς ακόμη δε συνειδητοποίησαν ότι τα μεγαλεία σύντομα τελειώνουν… Προφανώς ακόμη δε συνειδητοποίησαν πως την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, τον προδότη όμως δε τον αγάπησε κανείς. Προφανώς ακόμη δε συνειδητοποίησαν, πως το ατιμωτικό τέλος του Καντάφι τον βρήκε να σέρνεται σ ένα λαγούμι χωμένος στη γη που καταδυνάστευσε, από τους ίδιους του τους συμπατριώτες. Όλοι τούτοι λοιπόν που στηρίξανε την εξουσία τους πάνω στο αίμα και στο θάνατο, οφείλουν να ξέρουν πως τα φώτα της ράμπας (γιατί τέτοια κατάντησαν την Ελληνική Βουλή) δε θα είναι γι αυτούς αναμμένα αιώνια. Η στιγμή που θα σβήσουν οριστικά πλησιάζει. Και μαζί τους θα σβήσει για πάντα και η πολιτική ασυλία, και η αστυνομική προστασία, και η ψευδαίσθηση της απόλυτης ηγεμονίας που τους κατέστησε αλαζόνες και απερίσκεπτους. Τότε θα είναι εκτεθειμένοι και πολιτικά απροστάτευτοι στη κρίση αυτού του λαού, και δε θα τολμούν να τον κοιτάξουν στα μάτια γιατί: - πρόδωσαν την ελπίδα του, - δολοφόνησαν τα όνειρά του, - έπαιξαν με την προσδοκία του, - υποτίμησαν τη λογική του, - τσαλαπάτησαν την αξιοπρέπειά του. - βύθισαν οικογένειεςς στο πένθος, και - καταδίκασαν ολόκληρη την κοινωνία στην απόγνωση. Υποκρίθηκαν πως μοχθούν για τη σωτηρία της πατρίδας του, και προσυπέγραφαν κάθε φορά... "για τελευταία φορά" τη θανατική της καταδίκη. Απέναντι σε όλους αυτούς, η Ελληνική κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να μη δείξει κανένα έλεος. Να μη τους αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό. Ούτε καν αυτό της βλακείας. Γιατί αυτή η κοινωνία, και μόνο για τη χθεσινή μέρα έχει να θυμάται πως τη σφράγισαν: 1. Η δολοφονία ενός συμπολίτη μας από τα τάγματα εφόδου του κράτους και του παρακράτους που δρουν ανενόχλητα και κατά παραγγελία των πολιτικών τους αφεντικών. 2. Η πολλαπλή εξαπάτηση του Κοινοβουλίου και του λαού από τον Ευάγγελο Βενιζέλο που αποκαλύφθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, με τον «ύπαρχο» να σύρεται πάνω στα νεύρα του και να αναγκάζεται καταθέτει στη Βουλή τις μυστικές επιστολές του Παπανδρέου και του ιδίου προς την Κ. Λαγκάρντ. Αυτές αποτελούν τα πειστήρια της εξαπάτησης, γιατί αποδεικνύεται ότι από τις 27 Σεπτέμβρη ο κ. Βενιζέλος είχε δεσμευτεί ρητά στην τρόικα για τα σκληρά μέτρα του πολυνομοσχεδίου, διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι έχουν τη στήριξη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (οι οποίοι δεν γνώριζαν το παραμικρό), αλλά χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτά το άρθρο 37 για τις κλαδικές συμβάσεις. 3. Τα αλλεπάλληλα ψεύδη του πρωταγωνιστή της υποταγής ο οποίος, μπορεί υποκριτικά να διακηρύσσει ανά διαστήματα ότι θέτει πάνω απ' όλα «τη σωτηρία της χώρας», αλλά στην πράξη ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύει το αντίθετο. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του και η δική του σωτηρία. Προκειμένου μάλιστα να το πετύχει αυτό και να διατηρηθεί στην εξουσία, δεν διστάζει να επενδύσει στο χάος και να πυροδοτήσει κοινωνικό εμφύλιο, πιστεύοντας ότι έτσι θα σωθεί. Αυτό διαπιστώθηκε και χθες με τα πρωτόγνωρα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και κουκουλοφόρων έξω από τη Βουλή, που είχαν ως αποτέλεσμα έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες. Όσοι συνομίλησαν μαζί του αυτές τις ημέρες -μεταξύ των οποίων και οι πολιτικοί αρχηγοί- διαπίστωσαν ότι ο κ. Παπανδρέου ψυχολογικά είναι πραγματικό ράκος, που όμως αρνείται τόσο να εγκαταλείψει την εξουσία όσο και να προκηρύξει εκλογές. Ακόμη και τις ώρες που η Βουλή ήταν περικυκλωμένη από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι ζητούσαν από την κυβέρνηση «να φύγει», εκείνος συνέχιζε με τις εμμονές του να κάνει σχέδια για την προσωπική του διάσωση. Χωρίς καμιά πολιτική λογική και ειρμό, βρίσκεται υπό καθεστώς πανικού για τις συνέπειες τις οποίες κινδυνεύει να υποστεί μόλις βρεθεί εκτός Μεγάρου Μαξίμου. Και οι αντιδράσεις του αποτελούν μείγμα ενός αδιέξοδου πείσματος και εξουσιαστικής μανίας. Αν και κρυψίνους και εκπαιδευμένος να μη δείχνει τα συναισθήματά του, ο Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί πια να συγκρατήσει τον πανικό του εν όψει της κατάρρευσης. Ο φόβος ότι πλησιάζει η ώρα που θα λογοδοτήσει τον έχει κάνει να χάνει την ψυχραιμία του ακόμη και στις δημόσιες παρεμβάσεις του. Αυτό διαπιστώθηκε περίτρανα τα δύο τελευταία 24ωρα με όσα είπε στις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς και ιδιαίτερα τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά και στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα οι χθεσινές πρωτοφανείς σε συμμετοχή διαδηλώσεις έδιναν τη χαριστική βολή στην ετοιμόρροπη κυβέρνηση. Ο κ. Παπανδρέου έδειξε πόσο τρέμει το «Γουδή» λέγοντας και ξαναλέγοντας ότι δεν πρέπει να διατυπώνονται τέτοιες απειλές και κατακεραυνώνοντας τους διακινητές τους. Είναι προφανές ότι ο κ. Παπανδρέου έχει πανικοβληθεί μπροστά στη δυναμική των αντιδράσεων της κοινωνίας. Και να τα επίχειρα της δολοφονικής για την κοινωνία πολιτικής τους: Φουντώνει το παρασκήνιο και ανεβαίνουν οι δραματικοί τόνοι στις δηλώσεις των επισήμων, τέσσερις ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και την Ελλάδα, με τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να μιλάει για «ρίσκο καταστροφής στην Ευρώπη», την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ να ανθίσταται στις πιέσεις για σημαντική ενίσχυση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τα σενάρια για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους να ξεκινούν από το 40% και να φτάνουν στο 70%.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΠηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου