Δεν ξέρω πότε κατάλαβε ο σκληρός πυρήνας της ηγεσίας του ΠαΣοΚ το πως ο “αρχηγός” τους δεν είχε καμμιά σοσιαλιστική πρόθεση. Ισως να ήταν και από την αρχή ενημερωμένοι. Το οποίο για
μερικούς θεωρώ και ως πιθανώτερο. Αντε να άργησαν κάνα εξάμηνο κάποιοι άλλοι, μετά την αναρρίχηση τους στην εξουσία, να πάρουν μυρωδιά τι γίνεται.
Το σοβαρό είναι πως δεν μίλησαν ΠΟΤΕ. Στον λαό. Να πουν την αλήθεια. Που ήδη πια από την πρώτη χρονιά της διακυβέρνησής τους ΕΒΓΑΖΕ ΜΑΤΙ. Ελάχιστη πολιτική εμπειρία απαιτούσε για να καταλάβει κάποιος τις πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας του ΠαΣοΚ ακόμη και το 1982. Ελάχιστη.
Ο Χάρρυ Κλυνν τους ξεμπρόστιασε το 1983 σε εκείνη την επιθεώρηση και αποδείχτηκε και προφητικός: «Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης.»
Και ΔΕΝ ήταν ο μόνος που είχε καταλάβει πως ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ με δαύτους. Και πως απλά κάποια στιγμή θα χειροτερέψουν τα πράγματα με τον πιο αδιέξοδο τρόπο.
Βλέπω όμως ακόμη ανθρώπους, που ακόμη εκλαμβάνουν το συναίσθημά τους για πολιτικη σκέψη, κι ούτε μια στιγμή αναρωτήθηκαν, ούτε μια φορά ρώτησαν τον εαυτό τους, έντιμα κι αντρίκια: “ρε συ μήπως είμαι πολιτικά και πνευματικά υποτελής και δεν το πήρα χαμπάρι”, ακόμα να επιμένουν με το ΠαΣοΚ και μπλα μπλα μπλα.
Αν εννοούν ως ΠαΣοΚ τον πολύ κόσμο που κάποτε πίστεψε στα ψεύδη των Διακηρύξεων και των Συμβολαίων, καλά θα κάνουν να τον ξαναμετρήσουν να δουν πόσος είναι αυτός ο κόσμος ΤΩΡΑ και κατά πόσον συνεχίζει να πιστεύει στο ΠαΣοΚ. (Στο όνειρό του για καλύτερη ζωή ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, φυσικά και συνεχίζει να πιστεύει)
Ολοι αυτοί οι έλληνες που ονειρευόμενοι καλύτερες μέρες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, και που εξαπατημένοι ΑΓΡΙΑ κατέληξαν να στηρίζουν έναν κομματικό μηχανισμό που δούλευε και δουλεύει ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, δεν είχαν ΠΟΤΕ σχέση με το ΠαΣοΚ. Είχαν σχέση με ένα όνειρο. Δικό τους όνειρο. Που βρέθηκαν κάποιοι απατεώνες και τους έπεισαν πως θα το υλοποιήσουν. Με σοσιαλισμό και μπλα μπλα μπλα. Απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Το πιο παλιό όνειρο των ανθρώπων είναι. Χιλιετιών όνειρο ανεκπλήρωτο.
Μην λερώνετε άλλο τον απλό έλληνα άνθρωπο με το ΠαΣοΚ. Φτάνει. Σταματείστε.
Αν θέλετε σοσιαλισμό (δικαίωμά σας) βρείτε άλλο όνομα, άλλη σφραγίδα, άλλα σύμβολα, άλλα στελέχη. Και ίσως να βρείτε και οπαδούς μετά…
Κι αφήστε επιτέλους την ελλάδα ήσυχη να βρει την τύχη της. Αρκετό κακό της κάνατε με το συναίσθημα και την πολιτική σας υποτέλεια.
Οσοι δεν κατάλαβαν μέχρι τώρα, δεν θα καταλάβουν ποτέ. Ούτε στα γεράματά τους. Ας λυπηθούν τις νέες γενιές τουλάχιστον.
Ας καταλάβουν πως η πολιτική πρόσδεση-υποτέλεια δια του συναισθήματος, είναι το μεγαλύτερο κόλπο των πολιτικών απατεώνων.
Καμμιά σχέση με σοσιαλισμό. Κι ας αφήσουμε τα ιδεολογικά και τις περισπούδαστες αναλύσεις.
Συναίσθημα είναι. Που εκλαμβάνει τον εαυτό του για στοχασμό.
Θραξ ο Αναρμόδιος
Πηγη
μερικούς θεωρώ και ως πιθανώτερο. Αντε να άργησαν κάνα εξάμηνο κάποιοι άλλοι, μετά την αναρρίχηση τους στην εξουσία, να πάρουν μυρωδιά τι γίνεται.
Το σοβαρό είναι πως δεν μίλησαν ΠΟΤΕ. Στον λαό. Να πουν την αλήθεια. Που ήδη πια από την πρώτη χρονιά της διακυβέρνησής τους ΕΒΓΑΖΕ ΜΑΤΙ. Ελάχιστη πολιτική εμπειρία απαιτούσε για να καταλάβει κάποιος τις πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας του ΠαΣοΚ ακόμη και το 1982. Ελάχιστη.
Ο Χάρρυ Κλυνν τους ξεμπρόστιασε το 1983 σε εκείνη την επιθεώρηση και αποδείχτηκε και προφητικός: «Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης.»
Και ΔΕΝ ήταν ο μόνος που είχε καταλάβει πως ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ με δαύτους. Και πως απλά κάποια στιγμή θα χειροτερέψουν τα πράγματα με τον πιο αδιέξοδο τρόπο.
Βλέπω όμως ακόμη ανθρώπους, που ακόμη εκλαμβάνουν το συναίσθημά τους για πολιτικη σκέψη, κι ούτε μια στιγμή αναρωτήθηκαν, ούτε μια φορά ρώτησαν τον εαυτό τους, έντιμα κι αντρίκια: “ρε συ μήπως είμαι πολιτικά και πνευματικά υποτελής και δεν το πήρα χαμπάρι”, ακόμα να επιμένουν με το ΠαΣοΚ και μπλα μπλα μπλα.
Αν εννοούν ως ΠαΣοΚ τον πολύ κόσμο που κάποτε πίστεψε στα ψεύδη των Διακηρύξεων και των Συμβολαίων, καλά θα κάνουν να τον ξαναμετρήσουν να δουν πόσος είναι αυτός ο κόσμος ΤΩΡΑ και κατά πόσον συνεχίζει να πιστεύει στο ΠαΣοΚ. (Στο όνειρό του για καλύτερη ζωή ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, φυσικά και συνεχίζει να πιστεύει)
Ολοι αυτοί οι έλληνες που ονειρευόμενοι καλύτερες μέρες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, και που εξαπατημένοι ΑΓΡΙΑ κατέληξαν να στηρίζουν έναν κομματικό μηχανισμό που δούλευε και δουλεύει ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, δεν είχαν ΠΟΤΕ σχέση με το ΠαΣοΚ. Είχαν σχέση με ένα όνειρο. Δικό τους όνειρο. Που βρέθηκαν κάποιοι απατεώνες και τους έπεισαν πως θα το υλοποιήσουν. Με σοσιαλισμό και μπλα μπλα μπλα. Απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Το πιο παλιό όνειρο των ανθρώπων είναι. Χιλιετιών όνειρο ανεκπλήρωτο.
Μην λερώνετε άλλο τον απλό έλληνα άνθρωπο με το ΠαΣοΚ. Φτάνει. Σταματείστε.
Αν θέλετε σοσιαλισμό (δικαίωμά σας) βρείτε άλλο όνομα, άλλη σφραγίδα, άλλα σύμβολα, άλλα στελέχη. Και ίσως να βρείτε και οπαδούς μετά…
Κι αφήστε επιτέλους την ελλάδα ήσυχη να βρει την τύχη της. Αρκετό κακό της κάνατε με το συναίσθημα και την πολιτική σας υποτέλεια.
Οσοι δεν κατάλαβαν μέχρι τώρα, δεν θα καταλάβουν ποτέ. Ούτε στα γεράματά τους. Ας λυπηθούν τις νέες γενιές τουλάχιστον.
Ας καταλάβουν πως η πολιτική πρόσδεση-υποτέλεια δια του συναισθήματος, είναι το μεγαλύτερο κόλπο των πολιτικών απατεώνων.
Καμμιά σχέση με σοσιαλισμό. Κι ας αφήσουμε τα ιδεολογικά και τις περισπούδαστες αναλύσεις.
Συναίσθημα είναι. Που εκλαμβάνει τον εαυτό του για στοχασμό.
Θραξ ο Αναρμόδιος
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου