Λένε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Σε αυτή την παγίδα φαίνεται ότι κινδυνεύει να πέσει ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος κατέθεσε σήμερα στη Βουλή τροπολογία -στο σχέδιο Νόμου για τη δωρεά οργάνων- με αντικείμενο τις ρυθμίσεις σχετικώς με τα θέματα των φαρμάκων.
Η τροπολογία καθιστά σαφή την πρόθεση του υπουργού να μειώσει την επιβάρυνση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, των Ταμείων και κατ’ επέκτασιν του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά και των ίδιων των ασφαλισμένων, σε ό,τι αφορά τις δαπάνες για φάρμακα. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Λοβέρδος επιχειρεί να εφαρμόσει τη στρατηγική αυτή κινδυνεύει να τον οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: να διευρύνει σε δυσθεώρητα επίπεδα τις «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού και να καταστήσει ασήκωτες τις δαπάνες των ασφαλισμένων για φάρμακα.
Συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα, τα Ταμεία χρηματοδοτούσαν τους ασφαλισμένους για την αγορά των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, βάσει της τιμής λιανικής, η οποία διαμορφωνόταν με γνώμονα το μέσο όρο των τριών χαμηλότερων αντίστοιχων τιμών του ίδιου φαρμάκου στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πλέον, αυτή η ρύθμιση καταργείται και αντικαθίσταται από την περίφημη «θετική λίστα» φαρμάκων. Η τροπολογία θεσμοθετεί την «τιμή αναφοράς» κάθε κατηγορίας συνταγογραφούμενων σκευασμάτων, με βάση την οποία τα Ταμεία θα χρηματοδοτούν πλέον την αγορά τους. Η τιμή αυτή απλά… επιβάλλεται στις επιχειρήσεις που παράγουν και πωλούν τα φάρμακα. Αν η εταιρεία δεν αποδεχθεί την τιμή που ορίζει το υπουργείο, το τελευταίο πολύ απλά πετά τα προϊόντα της έξω από τον σχετικό κατάλογο!
Πώς, λοιπόν, θα ορίζεται αυτή η τιμή; Η τροπολογία δεν παρέχει καμία σχετική διευκρίνιση, παρά μόνο αναγγέλλει ότι θα ορίζεται αυτεπάγγελτα από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου. Με ποια κριτήρια; Υπό ποιες προϋποθέσεις; Ουδείς γνωρίζει, παρά μόνο (;) ο κ. Λοβέρδος.
Στο σημείο αυτό, ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος η τιμή που θα οριστεί –με τον προαναφερθέντα αυθαίρετο τρόπο- να υπηρετεί μια κοντόφθαλμη στρατηγική «ψαλιδίσματος» ακόμη και των φθηνών και ποιοτικών φαρμάκων που παράγονται στην Ελλάδα. Σε περίπτωση, δηλαδή, που πλήξει σκευάσματα τα οποία πωλούνται σήμερα από 10 ευρώ και κάτω, θα τα «σπρώξει» εκτός αγοράς, πριμοδοτώντας ουσιαστικά τα ακριβά εισαγόμενα σκευάσματα. Κατά συνέπεια, μεσομακροπρόθεσμα, ο ασφαλισμένος δε θα έχει καν τη δυνατότητα επιλογής του φθηνότερου και ποιοτικού ελληνικού φαρμάκου, αφού αυτό θα έχει εξοβελιστεί από την αγορά και θα αναγκάζεται να πληρώνει τα ακριβά εισαγόμενα. Κατ’ επέκτασιν, το κόστος θα είναι αβάστακτο και για τα Ταμεία, το Εθνικό
Σύστημα Υγείας και τον κρατικό προϋπολογισμό, σε μια εποχή που ήδη βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, θα αποτελέσει, επίσης, καίριο πλήγμα για την -υγιή κατά τα άλλα- ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η οποία όμως έχει φτάσει προ πολλού στα όριά της εξαιτίας αποκλειστικά εξωγενών παραγόντων, με βασικότερο τις τεράστιες καθυστερήσεις στις πληρωμές από το Δημόσιο. Ουσιαστικά, ένα τέτοιο χτύπημα θα μπορούσε να αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και να αφήσει στο δρόμο τις 20.000 οικογένειες στις οποίες σήμερα δίνει ψωμί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία.
Αντίθετα, αν η στρατηγική του υπουργείου πλήξει τα σκευάσματα που σήμερα κοστίζουν από 30-35 ευρώ και πάνω θα έχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αφού και την τσέπη των ασφαλιζόμενων θα ευνοήσει εξασφαλίζοντας την επάρκεια φθηνών φαρμάκων στην αγορά και τα Ταμεία θα ανακουφίσει και θα προσφέρει μια πολυπόθητη ανάσα στον κρατικό προϋπολογισμό.
Έχει, πράγματι, τις καλύτερες των προθέσεων ο κ. Λοβέρδος; Στο χέρι του είναι να το αποδείξει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου