Μολονότι όπως μαθαίνουμε η χώρα μας βρέθηκε στην ίδια δεινή θέση πριν από αρκετές δεκαετίες, σήμερα οι “διοικούντες” ούτε καν σκέφτονται τι εκπροσωπούν και για ποιόν εργάζονται… ή μήπως οι επιλογές τους φανερώνουν ακριβώς πως τουλάχιστον δεν εργάζονται για το καλό της χώρας αλλά για τις τσέπες των “δανειστών”; … Δείτε το παρακάτω κείμενο και ξανασκεφτείτε με ποιό τρόπο προσπαθούν να μας ....πείσουν πως το “μνημόνιο” είναι καλό…
“H ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
“Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο” (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:
Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση “η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της.
Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
Χωρίς λόγια…”
1 σχόλια:
Το δημόσιο χρέος δεν είναι καν χρέος αφού σε ένα ποσοστό μεγαλύτερο της τάξης του 60% είναι ομόλογα εξ’ αρχής πληρωμένα από "επενδυτές" που αγόραζαν ομόλογα και περίμεναν κέρδη. Δεν δάνειζαν στην Ελλάδα με τόκο αλλά περίμεναν αποδόσεις μεγάλων κερδών και ρίσκαραν. Τα ομόλογα αυτά προσομοιάζουν με τις μετοχές μιας εταιρείας γιατί αποδίδουν κέρδη ανάλογα με το ύψος της επένδυσης. Αν πάει καλά η "εταιρεία-χώρα", θα αποδώσει αν όχι δεν θα αποδώσει και ακόμα χειρότερα δεν έχουν καν τις ιδιότητες των μετοχών, γιατί οι "επενδυτές" δεν έχουν κανένα δικαίωμα απέναντι στο κράτος που τα εξέδωσε. Δεν υπάρχει η παραμικρή σύμβαση και άρα δεν έχει μερίδιο από την περιουσία του.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα ομόλογα μοιάζουν με την απόδειξη που παίρνει κάποιος όταν παίζει στοίχημα ή τζογαρει. Διεκδικεί κέρδη εφόσον υπάρχουν κέρδη γιατί ειδάλλως είναι άχρηστα χαρτιά. Οι τοκογλύφοι λοιπόν έχουν τέτοια ομόλογα-χαρτιά και κανένα άλλο δικαίωμα. Έπαιξαν και έχασαν. Γι' αυτόν τον λόγο είχαν ανάγκη το ΔΝΤ για να "υποθηκεύσουν" τη χώρα, μετατρέποντας τα άχρηστα ομόλογα των τοκογλύφων σε δάνεια. Τόσο απλά τόσο κατανοητά…
Για ποιον λόγο μπήκαμε αναγκαστικά σ' αυτόν τον μηχανισμό; Εξαιτίας της τεχνητής αδυναμίας δανεισμού μας εφόσον η κατάσταση της Ελλάδας δεν ήταν πολύ χειρότερη από χώρες, οι οποίες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να δανείζονται με 1% και 2% και να δανείζουν εμάς με 6%.
Οι διεθνείς τοκογλύφοι επιθυμούσαν λοιπόν να μπει ένας εισπρακτικός μηχανισμός στην Ελλάδα, για να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους.
Ποιος έβαλε έναν τέτοιο μηχανισμό μέσα στη χώρα και την οδηγησε σε αυτήν την "αυτοκτονική" συμπεριφορά για να δώσει τα "κέρδη" στους τοκογλύφους? Ποιοι συνηγόρησαν και συνηγορούν σε αυτή την πολιτική? Ας μας απαντήσει τουλάχιστον σε αυτό αφού δεν απαντάει σε όλα τα άλλα ο κος «οι ομολογιούχοι σου φταίνε» Αδωνις…
Δημοσίευση σχολίου