Η μεγάλη ζαριά των Ελλήνων…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Λαός στραβός δεν υπάρχει. Εκλογικό σώμα που σφάλει δεν υπάρχει, ακόμη και εάν εκβιάζεται, εμπαίζεται ή καθίσταται παράγων κατάφορης παραπληροφόρησης. Αυτά ισχύουν στις...
κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και όσοι συμμετέχουν στις διαδικασίες τους και δεν τα σέβονται είναι καραγκιόζηδες, αν όχι άθλιοι. Ο ελληνικός λαός σε αυτές τις εκλογές έριξε μια μεγάλη ζαριά, την οποία θα προσεγγίσω τηλεγραφικά και με κάθε επιφύλαξη, καθώς το σημείωμα αυτό συντάσσεται πολύ νωρίς, έχοντας υπόψιν μια πολύ γενική εικόνα των αποτελεσμάτων.

Το πελατειακό κράτος δέχεται ένα αντίστοιχα ισχυρό ράπισμα με εκείνο προς την στρατηγική της τρόικας, την οποία υπηρέτησε ο δικομματισμός και οι νεοφιλελεύθερες παραφυάδες του. Οι δυνάμεις αυτές δεν αντλούν ισχύ από το εκλογικό αποτέλεσμα για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν την δανειακή σύμβαση και τις γενικότερες δεσμεύσεις που ανέλαβαν ενώπιον της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Πολιτική νομιμοποίηση δεν μπορεί να αντλήσει οποιοσδήποτε κυβερνητικός συνασπισμός στηριχθεί στην επιδότηση του εκλογικού νόμου. Από μόνη της η επιδότηση αυτή στο πρώτο κόμμα αποτελεί προσβολή στην αναλογικότητα της ψήφου, πόσο μάλλον αν αυτή η νόθευση της λαϊκής βούλησης καταστεί ο κρίσιμος παράγων θέσπισης/στήριξης μίας κυβέρνησης συνεργασίας. Προφανώς σε μία τέτοια περίπτωση καταστρατηγείται το πνεύμα ακόμη και αυτού του «καλπονοθευτή» συντακτικού νομοθέτη. Είναι προφανές ότι εάν δεν δομηθούν ευρύτερες συνεργασίες/συμπράξεις, για τις οποίες θα μπορούμε να μιλήσουμε μετά τα τελικά αποτελέσματα, οποιαδήποτε απόπειρα σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού που δεν θα αντλεί γνήσια πολιτική νομιμοποίηση από την ψήφο του ελληνικού λαού, θα αποτελεί σαφή προσβολή του πολιτεύματος της χώρας.

Η μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει περισσότερο την διάθεση ενός σημαντικού μέρους της προοδευτικής κοινωνίας να βαδίσει η χώρα σε ένα σύγχρονο μονοπάτι εκδημοκρατισμού και πολιτικής χειραφέτησης, στο πλαίσιο των αρχών της νέας αριστεράς, που δημιουργείται αυτή την περίοδο σε ολόκληρη την Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις μεταβιομηχανικές προκλήσεις του 21ου αιώνα με κριτήρια βιοοικονομικά και σοσιαλιστικά. Θα πρέπει να είναι σαφές ότι αυτός ο μεγάλος αριθμός προοδευτικών πολιτών που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ , έδωσε μία δοκιμαστική, κριτική ψήφο. Είναι μία ψήφος που ενθαρρύνει την πολιτική αλλαγή στην χώρα μας με κατεύθυνση την εμπέδωση μιας εναλλακτικής ηγεμονίας, η οποία θα απαιτήσει μία εντελώς νέα στρατηγική από ολόκληρη την αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο. Είναι ένα τεράστιο βάρος σε πλάτες που πρέπει να δείξουν αντανακλαστικά ευθύνης, μεγάλης σοβαρότητας και πολιτικής εφευρετικότητας, ώστε να καταστούν ο πυρήνας μιας προοδευτικής μόχλευσης του πολιτικού μας συστήματος. Είναι μια καλή βάση για διάλυση του κράτους πατρωνίας και εμπέδωση μιας συνεκτικής πολιτικής πρακτικής, που θα προστατεύσει τον ελληνικό λαό από τις συνέπειες, όχι μόνον της χρεοκοπίας που δρομολόγησαν οι διαπλεκόμενοι, αλλά και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Από δω και πέρα κάθε κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την τύχη της χώρας.

Συγχαρητήρια αξίζουν όσοι εργαζόμενοι επέμειναν στην στήριξη του ΚΚΕ. Όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να σημειώσω προεκλογικά, ο ελληνικός λαός μόνον όφελος μπορεί να έχει από ένα δυνατό ΚΚΕ. Οι ψηφοφόροι του κόμματος αξίζουν συγχαρητήρια, καθώς, όπως φαίνεται, αγνόησαν – και καλά έκαναν – την σταλινίζουσα ρητορική της ηγεσίας του κόμματος, που εμφανίστηκε εντελώς ανίκανη να αντιληφθεί την διάσταση της κρίσης στην Ελλάδα και την πρόκληση για ένα κόμμα που ασφαλώς αναφέρεται σε έναν χώρο σημαντικά ευρύτερο εκείνου που καλύπτουν ως ιδεολογία και πρακτική οι συγκεκριμένοι κομμουνιστές οι οποίοι στελεχώνουν το κόμμα. Είναι καιρός τα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ να ασκήσουν αυστηρή κριτική στον αυτισμό που τους διακατέχει, να εστιάσουν αδογμάτιστα στο συμφέρον των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων και να συμβάλουν στην διαμόρφωση των συνθηκών για την εμπέδωση μιας μεταβατικής κυβέρνησης των αριστερών, που θα οδηγήσει την χώρα, δίχως τραγωδίες, στον αναπροσδιορισμό του παραγωγικού μοντέλου της, της διοίκησης και των θεσμών με δημοκρατικά, αντιμονοπωλιακά κριτήρια, δίχως ούτε στιγμή να νοθεύσουν τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό τους. Όλα αυτά ίσως να μην τα όριζε κανείς ως δεξιά στροφή του ΚΚΕ, αν κοιτούσε μπροστά τις προκλήσεις του 21ου αιώνα και όχι τις προκλήσεις των αρχών της ώριμης βιομηχανικής επανάστασης.

Για την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη επίσης τα ποσοστά θα μπορούσαν να θεωρηθούν σχετικά επιτυχή. Το κόμμα τα «θαλάσσωσε» προεκλογικά σε αρκετές περιπτώσεις, δίχως να μπορέσει να δείξει ένα σαφές σοσιαλδημοκρατικό ύφος και διακυβερνητικό σφρίγος, που θα ήταν απαραίτητο για ένα ανάλογο κομματικό εγχείρημα στον αριστερό χώρο της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Η είσοδος αυτού του κόμματος στην βουλή με αξιοπρεπή ποσοστά, όπως φαίνεται, είναι μια πρόκληση περισσότερο για εκσυγχρονισμό της βαριά τραυματισμένης σοσιαλδημοκρατίας και θεραπεία των πληγών της, παρά για γενικότερο εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος που θεωρείται αναγκαίος. Τα πρόσωπα που θα εκλεγούν για το νέο κοινοβούλιο με τα χρώματα αυτού του κόμματος, θα αποτελέσουν κρίσιμο μέγεθος τόσο για την εξέλιξή του όσο και για την στάση του την επόμενη δραματική, όπως φαίνεται, περίοδο.

Για το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ δεν θα αφιερώσω εδώ ούτε μία παράγραφο. Ο λαός, όπως φαίνεται, με κάλυψε απολύτως με την ψήφο του, δίνοντας την ευκαιρία ταυτόχρονα να μετρήσουμε και τον αριθμό των απολύτως εξαρτημένων στο πελατειακό καθεστώς, συμπολιτών μας. Εύχομαι καλά ξεμπερδέματα, καλή ξεκούραση σε όσους μένουν εκτός βουλής, με την παράκληση οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων να φροντίσουν να σεβαστούν με τον αρτιότερο τρόπο την πολιτική βούληση του εκλογικού σώματος όπως εκφράστηκε από την κάλπη, δίχως διάθεση νόθευσης της.

Για την μεγάλη νίκη των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, θα έχουμε να συζητάμε για πολύ ίσως καιρό. Ευτυχώς ο άνθρωπος δεν φαίνεται να εξελίσσεται σε Haider. Ακόμα και να ήθελε δεν θα μπορούσε, διότι δεξιά αυτού βρίσκεται το κόμμα των θαυμαστών των ναζί «Χρυσή Αυγή». Η ορμητική είσοδος στο κοινοβούλιο της εθνικιστικής έως υπερεθνικιστικής δεξιάς, αποτελεί σημείο των καιρών επί του οποίου νομίζω, με απόλυτη επιτυχία είχα αναφερθεί, προϊδεάζοντάς σας για τις συνέπειες της κατάρρευσης της στρατηγικής της «συναίνεσης στο κέντρο» με παράλληλη αδυναμία συγκρότησης μιας ενιαίας σύγχρονης αριστεράς. Το τραυματικό μέγα πρόβλημα που έχει προκληθεί από την μορφή της μετανάστευσης στην χώρα μας και η δραματική αύξηση της εγκληματικότητας, προφανώς έπαιξαν ρόλο ενισχυτή των φορέων αυτών. Από το σημείο, όμως, αυτό κι έπειτα δεν θα πρέπει, δίχως την μελέτη ποιοτικών στοιχείων της ψηφοφορίας, να τσουβαλιάσουμε στο ίδιο σακί τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» με τους νοσταλγούς χιτλερικών συμπεριφορών. Οι τελευταίοι ανέβηκαν απότομα τα σκαλιά της βουλής και αντίθετα απ’ ότι πιστεύουν ακόμη και κάποιοι από τους ψηφοφόρους τους ήρθαν για να μείνουν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας. Μετά την είσοδό τους στο ελληνικό κοινοβούλιο, η πολιτική ζωή στην Ελλάδα θα αλλάξει ριζικά με τον υπερεθνικιστικό λαϊκισμό να χτυπάει κόκκινο. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ΛΑΟΣ, είναι μία πολιτική χυδαιότητα που προφασίζεται την καθαρότητα αίματος και ιδεών. Είναι μία ύβρις για την δημοκρατία, από την οποία το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων με μεγάλη προσοχή θα πρέπει να φροντίσει να κρατήσει αποστάσεις και να μην παρασυρθεί από αυτό, γιατί αν δεν το πράξει στο τέλος θα διαλυθεί και ένα μέρος της εκλογικής του βάσης θα οδεύσει προς τους οργισμένους ακροδεξιούς.

Στα υπόλοιπα κόμματα δεν υπάρχει χώρος σε αυτό το σύντομο σημείωμα να αναφερθούμε, υπάρχει όμως χώρος για να επισημάνουμε ότι η χώρα μπαίνει σε μία πολύ ενδιαφέρουσα πολιτικά περίοδο, την οποία σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να παρομοιάσουμε με χάος, καθώς χάος υπάρχει μόνο στα μυαλά εκείνων που πολιτεύονται με την διαλεκτική του χάους και την στρατηγική των ναυαγίων και της αβύσσου. Αυτών, δηλαδή, που χρεοκόπησαν την χώρα και εκείνων που τόλμησαν να απειλήσουν την κοινωνία εάν δεν τους αναδείξει σε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ας φροντίσουν όλοι ετούτοι να εξευτελιστούν όσο γίνεται λιγότερο τις επόμενες ημέρες, αν διαθέτουν λίγη τσίπα. Όσο για την ΕΕ και τον αμερικανικό παράγοντα, μην έχετε καμία ανησυχία. Ο λαός τους έδωσε ένα μάθημα αξιοπρέπειας το οποίο σε κάθε περίπτωση θα του βγει σε καλό, εκτός αν προδοθεί από την «αντιμνημονιακή» του ψήφο. Τώρα είναι η ευκαιρία να αναγεννηθεί η πολιτική στην Ελλάδα και να αναπροσδιορίσει πολιτικά την εθνική και κοινωνική της ταυτότητα η χώρα. Αν το πράξει με λαϊκή ενότητα και προοδευτική – κοινωνική στρατηγική των πολιτικών δυνάμεων, θα πετύχει και να μειώσει τις συνέπειες της χρεοκοπίας και αν κερδίσει την χαμένη της αυτοκυβέρνηση και πολιτική ισχύ, τόσο εντός της Ευρώπης, όσο και διεθνώς. 
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
πηγη