H Mέρκελ προωθεί την "τραπεζοχούντα" της Ευρωζώνης

Του Mike Whitney
για το ιστολόγιο Global Research

Το γερμανικό Κοινοβούλιο θα είχε μια και μοναδική ευκαιρία να σταματήσει το σχέδιο της Angela Merkel σύμφωνα με το οποίο θα δοθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε αμφίβολης φερεγγυότητας τράπεζες της ΕΕ που δεν έπαιξαν σωστά τα στοιχήματά τους σε κρατικά ομόλογα. Αν η Βουλή της Γερμανίας δεν κατορθώσει να εμποδίσει την Merkel στις 23 Σεπτεμβρίου, τότε, στο πλαίσιο των "ενισχυμένων εξουσιών" που έχει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας (ΕΣΧΕ), οι.... αφερέγγυες τράπεζες θα "διασωθούν" και το κόστος θα μετακυλίεται συνεχώς στους φορολογούμενους της Ευρωζώνης.

Παρά τη γεμάτη λαϊκισμό φρασεολογία της ("Εμείς δεν ανεχόμαστε εκβιασμούς από τις αγορές"), η Merkel παραμένει αφοσιωμένη στο "ευρωπαϊκό όραμα", που προβλέπει μια δημοσιονομική ένωση που θα ελέγχεται από τους τραπεζίτες και τους ομολογιούχους, δηλαδή ένα είδος "τραπεζοχούντας". Προς το παρόν, κάνει ό, τι μπορεί για να επισπεύσει τη διαδικασία, προτού οι σεσημασμένοι αυτόκλητοι τιμωροί τύπου "vigilantes" της αγοράς των ομολόγων θολώσουν το τοπίο και προκαλέσουν την κατάρρευση του τραπεζικού σύστηματος της ΕΕ. Ένα σχετικό απόσπασμα από δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel:

"Εν μέσω του πανικού που επικρατεί στις αγορές, το ΕΣΧΕ πρέπει να δράσει το ταχύτερο", δήλωσε ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος της Berenberg Bank, στην εφημερίδα Financial Times Deutschland. Μαζί του συμφωνεί και ο Guntram Wolff της ομάδας εμπειρογνωμόνων Bruegel που εδρεύει στις Βρυξέλλες: "Θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε μια νύχτα ή σε ένα Σαββατοκύριακο. Η κοινοβουλευτική έγκριση δεν πρέπει να αργήσει". (Από το άρθρο "Αφέλεια η πεποίθηση ότι η Βουλή μπορεί να συμβάλει στη διάσωση του ευρώ", του Der Spiegel)

Τι μας θυμίζουν όλα αυτά; Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Henry Paulson, χρησιμοποίησε την ίδια στρατηγική μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, προκειμένου να εκβιάσει το Κογκρέσο να εγκρίνει ένα "πακέτο διάσωσης" 800 δισ. δολαρίων μέσω του προγράμματος διάσωσης TARP. Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο φόβος μιας χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης γίνεται επίφαση για να αρπάξουν κάποιοι χρήματα από τους εργαζόμενους με ύπουλο τρόπο. Άλλο ένα απόσπασμα από διαφορετικό άρθρο του Der Spiegel:

"Οι τράπεζες βρίσκονται πράγματι σε δεινή θέση. Οι περισσότερες από αυτές έχουν ακόμα πολλά ισπανικά, ιταλικά, πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα του δημοσίου στους ισολογισμούς τους, και δεν είναι απολύτως σαφές αν αυτά θα επιστραφούν στο ακέραιο τελικά. Αυτό το γεγονός με τη σειρά του τροφοδοτεί τη δυσπιστία μεταξύ των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, πολλά από τα οποία έχουν πάψει να δανείζουν ποσά το ένα στο άλλο. Επιζούν μόνο επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει θέσει ένα απεριόριστο χρηματικό ποσό στη διάθεσή τους και επειδή δέχονται εγγυήσεις ως εξασφάλιση, τις οποίες πολλοί επενδυτές δεν θεωρούν πια ασφαλείς.

Μια αποτελεσματικότερη κεφαλαιοποίηση υπέρ των τραπεζών θα μπορούσε να μετριάσει αυτή τη δυσπιστία, αφού μεγαλύτερη διαφορά ενεργητικού σημαίνει ότι οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να απορροφούν καλύτερα τις απώλειες από το χρέος. Όσες τράπεζες δεν είναι αρκετά ισχυρές ώστε να εξοικονομήσουν οι ίδιες τα ποσά από την κεφαλαιαγορά θα πρέπει να ενισχύονται με δημόσιο χρήμα. Δεν υπάρχει καταλληλότερος φορέας για αυτό τον σκοπό από το ΕΣΧΕ". (Από το άρθρο με τίτλο "Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας έχει ανάγκη από περισσότερες δικαιοδοσίες", του Der Spiegel.)

Η άποψη που διατυπώνεται σε συτό το απόσπασμα είναι τόσο πέρα για πέρα λανθασμένη, που είναι δύσκολο να αρχίσει κανείς από κάπου την κριτική του. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός δημιουργήθηκε για την αποτροπή χρεωκοπίας των χωρών της Ευρωζώνης και όχι των τραπεζών. Η ιδέα ότι οι κερδοσκόποι της αγοράς των ομολόγων μπορούν να αντικαταστήσουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις που εκπροσωπούν λαούς είναι γελοία. Οι τράπεζες βρίσκονται σε δύσκολη θέση, επειδή πήραν λάθος αποφάσεις και τώρα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κάνουν "κούρεμα" στις επενδύσεις τους. Οι μέτοχοι θα πρέπει να εξαλειφθούν και τα χρέη να αναδιαρθρωθούν. Έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Αυτό που τα μέλη της "Merkel και ΣΙΑ" επιδιώκουν να κάνουν είναι να αλλάξουν εντελώς το σύστημα, μετατρέποντας το ΕΣΧΕ σε ένα μόνιμο όργανο έκτακτης ανάγκης, που θα είναι σε θέση να μοιράζει δημόσιο χρήμα σε αποτυχημένες τράπεζες. Όλα γίνονται για να βοηθήσουν τους "κακούς μπακάληδες" και φίλους τραπεζίτες τους από το να χάσουν κέρδη. Επομένως, πίσω από όλες τις ανοησίες για "δημοσιονομική ενότητα"» και "εξυγίανση των οικονομικών του κράτους" κρύβεται η άσχημη αλήθεια ότι η ευρωζώνη είναι ένα σύστημα δύο επιπέδων, του οποίου η οικονομική δομή είναι ταυτόσημη με αυτή της Enron. Δεν υπάρχει τίποτε το δημοκρατικό σε ένα σύστημα που επιβραβεύει τις σπάταλες ελίτ της Ευρώπης, ενώ ακουμπά το φορτίο των απωλειών στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι, πολύ απλά, μια περίπτωση κλεπτοκρατίας όπως την ξέραμε από παλιά.

Τη Γερμανίδα καγκελάριο στηρίζουν στον αγώνα της οι συνέταιροί της στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα, η νέα επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, είναι στην πρώτη γραμμή του μετώπου στη μάχη για την καθιέρωση ενός TARP της Ευρώπης, πράγμα που εξηγεί το γιατί πήρε τόσο βεβιασμένα την υποψηφιότητα για την εκλογή της, μετά την παραίτηση του Dominique Strauss-Kahn ενώ εκκρεμούσε η έρευνα σχετικά με τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί για τη γνωστή υπόθεση βιασμού στη Νέα Υόρκη.

Σε κάθε περίπτωση, η κυρία Lagarde έχει ήδη αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμη να κάνει ό, τι "βαρύ και ανθυγιεινό" χρειαστεί για την επίτευξη των στόχων της και την ικανοποίηση των εύπορων ψηφοφόρων της. Παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα εντυπωσιακό βιογραφικό της Lagarde που επιμελήθηκε η βρετανική εφημερίδα Guardian:

"Η Christine Lagarde ξεχωρίζει για την στήριξη που προσφέρει στις μεγάλες τράπεζες. (...) Είναι το πρόσωπο που τάσσεται περισσότερο από όλους υπέρ των πακέτων διάσωσης των τραπεζών". (Από άρθρο με τον τίτλο "Το ΔΝΤ υπό αυξανόμενη πίεση να διορίσει μη Ευρωπαίο επικεφαλής", της εφημερίδας Guardian).

Επομένως, η Lagarde κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για τη διάσωση των τραπεζών, ή μάλλον την "ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών". Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της "θεσμοθέτησης μιας ευρωπαϊκής οικονομικής κυβέρνησης", που σημαίνει ότι θέλει να θεσπίσει ένα καθεστώς που θα ελέγχεται από τραπεζίτες και ομολογιούχους. Ένα είδος "τραπεζο-ουτοπίας". Παράλληλα, εμμένει στην άποψή της ότι αυτό το νέο διοικητικό όργανο θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στη διαδικασία του προϋπολογισμού των χωρών της Ευρωζώνης ώστε, όπως δήλωσε η ίδια, να "εξακολουθήσουμε τις προσπάθειές μας για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της οικονομικής εποπτείας, ώστε να συμπεριληφθούν τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο αλλά και το ιδιωτικό χρέος, εν ανάγκη με την επιβολή "πολιτικών κυρώσεων".

Μάλιστα! Άρα, αυτή η νέα διακρατική ευρω-κυβέρνηση θα είναι σε θέση να "μαστιγώνει" όσες χώρες διαπράττουν το αδίκημα της ψήφισης προϋπολογισμών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού τους αντί αυτά του μεγάλου κεφαλαίου. Εν τω μεταξύ, το υδροκεφαλικό ευρωκράτος της Lagarde θα συνεχίσει να επιβάλλει τις ίδιες πολιτικές που έχει εφαρμόσει από την έναρξη της οικονομικής κρίσης: μεγάλης κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και των δημοσίων υπηρεσιών, καθώς και ασφυκτικά προγράμματα λιτότητας, που θα διατηρούν την οικονομία σε μια μόνιμη κατάσταση ύφεσης. Αυτό είναι το μέλλον της Ευρωζώνης;

Υπ' όψιν, οι τράπεζες έχουν ήδη παραλάβει πακέτα διάσωσης μέσω του προγράμματος αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ, το οποίο διατηρεί τις τιμές των τίτλων τεχνητά υψηλές και αποτρέπει την χρεοκοπία των κρατών-μελών. Το γεγονός ότι η Lagarde πιέζει έντονα για άμεσες εισφορές κεφαλαίου, δείχνει ότι η κατάσταση των τραπεζών είναι πολύ χειρότερη από όσο είχε προβλεφθεί. Γι αυτό, σύμφωνα με την Wall Street Journal, "η Lagarde πρότεινε να χρησιμοποιηθεί το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας (ΕΣΧΕ) για το σκοπό αυτό". Πρόκειται για κλασική περίπτωση της αθέμιτης εμπορικής πρακτικής γνωστής ως "bait and switch" ("δόλωμα και μεταστροφή").

Οι Γερμανοί βουλευτές έχουν την ευκαιρία να θέσουν τέρμα σε αυτές τις επικίνδυνες γελοιότητες, μια για πάντα. Εμποδίζοντας την Μέρκελ, το γερμανικό Κοινοβούλιο μπορεί να εγγυηθεί στους εργαζόμενους της Ευρωζώνης ότι κανείς δεν θα τους αρπάξει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και δεν θα τελούν στο εξής υπό την αυταρχική εξουσία των παρασιτικών "banksters".

Αφήστε τις τράπεζες να πληρώσουν μόνες τους λογαριασμούς τους.

Όχι στο ΤΑRP της Ευρώπης!

Πηγή